ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2947
หลินหว่านชิวเงยหน้ามองกระจกเคลือบแก้วเก็บความเป็นส่วนตัวในห้อง จากแสงหักเหของการเคลือบ มองดูตัวเองในนั้น ก็ตกใจจนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ตามมาด้วย ดวงตาก็เต็มไปด้วยน้ำตาอย่างไม่รู้ตัว จึงทำให้ภาพตัวเองที่สะท้อนในกระเบื้องมัวเบลอขึ้นมา
กู้เย้นจงรีบเข้าไปกอดเธอไว้เบาๆ ส่วนเธอกลับมุดหน้าลงไหล่ของกู้เย้นจงแล้วสะอึกสะอื้นขึ้นมา
กู้เย้นจงเอ่ยปากพูดปลอบว่า “เธอดูเธอสิ อ่อนวัยลงเยอะมากขนาดนี้ในพริบตา ผู้หญิงมากมายฝันก็ทำไม่ได้ แล้วทำไมเธอถึงได้ร้องไห้ละ?”
หลินหว่านชิวสะอื้นพูดว่า “ฉันตื่นเต้นมากเกินไป….ตื่นเต้นจนแบ่งแยกความฝันกับความจริงไม่ออกไปชั่วขณะ….อีกอย่าง ฉันก็ไม่เคยหลับฝันถึงฝันที่งดงามขนาดนี้…เหล่ากู้ คุณบอกกับฉันสิ นี่คือความจริงหรือความฝันกันแน่?”
กู้เย้นจงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นี่ไม่ใช่ฝันแน่นอนอยู่แล้ว เธอลืมแล้วหรอ ตอนนั้นเฉินเอ๋อรักษาฉันหายได้ยังไง? ผู้เชี่ยวชาญด้านมะเร็งที่เก่งที่สุดทั่วโลกต่างก็บอกว่าฉันต้องตายแน่ ฉันถึงขั้นเตรียมใจเตรียมตัวที่ชีวิตจะเหลือเพียงแค่เดือนเดียวไว้แล้ว แต่เธอดูฉันในตอนนี้สิ หายดีไปนานแล้ว ไม่เพียงแค่หายดีเท่านั้น ร่างกายก็ดีขึ้นกว่าแต่ตอนเยอะมาก！นี่ล้วนเป็นความจริงทั้งนั้น เพราะเฉินเอ๋อทั้งนั้น！”
หลินหว่านชิวพยักหน้าเบาๆ จากนั้นก็มองไปยังเย่เฉิน พยายามกลั้นน้ำตาไว้ พูดอย่างตื้นตันว่า “เฉินเอ๋อ น้าไม่รู้จริงๆว่าจะขอบคุณนายยังไงดี…”
เย่เฉินพูดยิ้มๆว่า “น้าหลินครับ ต่อไปคุณมีอายุยืนยาว ก็คือการขอบคุณที่ดีที่สุดสำหรับผมครับ”
หลินหว่านชิวรู้สึกตื้นตันใจอย่างที่สุด เช็ดน้ำตาที่ไหลรินไปด้วย และพยักหน้าไปด้วย พูดอย่างจริงจังว่า “แน่นอน…จะต้องอายุยืนยาวแน่นอน….มีลูกที่ดีอย่างนายและหนานหนาน ฉันและลุงกู้ของนายจะต้องพยายามมีชีวิตอยู่ให้ยาวนานสักหน่อย น้อยลงแค่วันเดียวก็ถือเป็นการสูญเสียอย่างมหาศาล….”
กู้เย้นจงตกใจสะดุ้ง กลัวมากว่าเย่เฉินจะเทสิ่งที่ล้ำค่าขนาดนี้ทิ้งจริงๆ จึงได้รีบพูดว่า “อย่าเทๆ！อย่าได้ทำลายข้างของเด็ดขาดเลยนะ！”
หลินหว่านชิวเองก็รู้สึกได้ว่า ถ้าหากเกรงใจมากเกินไปก็จะทำให้เย่เฉินรู้สึกว่าห่างเหินเห็นเป็นคนนอก ดังนั้น เธอจึงจับมือของกู้เย้นจง แล้วพูดกับเขาว่า “เหล่ากู้ นี่เป็นความหวังดีที่เฉินเอ๋อมีต่อพวกเรา คุณอย่าได้ผลักดันทิ้งแล้วเลย อีกอย่าง พวกเราต่างก็เป็นครอบครัวเดียวกัน อย่าได้ทำให้เฉินเอ๋อรู้สึกว่าพวกเราเห็นเขาเป็นคนนอกเลย”
กู้เย้นจงพยักหน้าเบาๆ พูดเสียงทุ้มว่า “ที่เธอพูดก็ถูก ฉันเข้าใจแล้ว….”
พูดจบ กู้เย้นจงก็รีบรับแก้วน้ำมา รวบรวมความกล้า ดื่มน้ำจนหมด！
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...