ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2948

เย่เฉินมองดูร่างกาย สภาพจิตใจรวมทั้งใบหน้าที่อย่างน้อยก็ลดลงห้าหกปีของทั้งสามคน ในใจรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก

หลังจากที่พ่อแม่ตายจากไป เขาก็โดดเดี่ยวมาตลอด ไม่เคยรู้สึกได้ถึงความรู้สึกของการมีครอบครัวจริงๆเลย

หลังจากแต่งงานกับเซียวชูหรันแล้ว แม้ว่าเย่เฉินจะมีบ้านมีครอบครัว แต่ตอนนั้นที่ตระกูลเซียวทำกับเขา แย่ยิ่งกว่าทำกับคนนอกเป็นอย่างมาก นอกจากภรรยาเซียวชูหรันที่เห็นเขาเป็นครอบครัวแล้ว คนอื่นๆมีท่าทางของการเป็นครอบครัวที่ไหนกัน?

แม้ว่าตอนนี้แม่ยายและพ่อตาของเขา จะทำตัวดีกับเขาเป็นอย่างมาก แต่ในใจเย่เฉินก็รู้ดี นี่คือสิ่งที่ตัวเองใช้ผลประโยชน์ต่างๆและความดีแลกมา เปรียบเทียบกับครอบครัวกู้เย้นจงแล้ว แตกต่างกันอย่างมากมาย

เพราะยังไงซะ ครอบครัวกู้เย้นจงสามคนนี้ ความรู้สึกที่มีให้กับเขานั้นออกมาจากใจจริง ไม่ผสมสารพัดประโยชน์อะไรเลย นี่ ถึงจะเป็นครอบครัวอย่างแท้จริง

เมื่อเห็นว่าสภาพจิตใจร่างกายของพวกเขาทั้งบ้านต่างก็ดีขึ้นอย่างมาก เย่เฉินก็พูดยิ้มๆว่า “ลุงกู้ น้าหลิน แล้วก็หนานหนาน น้ำดื่มแก้วเมื่อกี้ น่าจะรักษาสภาพร่างกายจิตใจของพวกคุณในตอนนี้ อย่างน้อยก็สามถึงห้าปี ในช่วงระยะเวลานี้ ภูมิต้านทานร่างกายของพวกคุณเองก็จะดีมากเกินกว่าคนส่วนใหญ่ทั่วไป โดยปกติแล้วก็จะไม่เจ็บป่วย”

พูดถึงนี่ เย่เฉินก็พูดเสริมว่า “แต่ว่าปกติแล้วพวกคุณก็ต้องระวังเรื่องการทำงานพักผ่อน อย่าได้เห็นว่าร่างกายดีขึ้นแล้ว ก็ทำให้ตัวเองยิ่งงานยุ่งกว่าเดิมเหนื่อยกว่าเดิมเด็ดขาดนะครับ”

ทั้งสามคนพยักหน้าพร้อมกัน หลินหว่านชิวเช็ดน้ำตาออก พูดอย่างจริงจังว่า “เฉินเอ๋อนายสบายใจได้ น้ากับลุงกู้ของนาย ต่อไปในการทำงานจะวางความสมดุลการทำงานพักผ่อนไว้เป็นอันดับแรกแน่นอน ไม่อย่างนั้น ก็จะเป็นการทำให้ผิดหวังต่อของขวัญชิ้นใหญ่นี่ของนายไม่ใช่หรือไง….”

กู้เย้นจงเองก็พูดว่า “พูดถูกแล้ว ร่างกายแข็งแรงถึงจะสำคัญที่สุด！”

เย่เฉินดีใจพูดยิ้มๆว่า “พวกคุณท่านสองคนรู้ได้อย่างนี้ งั้นผมก็จะดีใจเป็นอย่างมากเลยครับ”

กำลังพูดอยู่ นอกประตูก็มีเสียงหงห้าเคาะประตูพูดว่า “อาจารย์เย่ครับ เค้กที่คุณกู้สั่งไว้เตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ จะให้ส่งเข้าไปตอนนี้เลยมั้ยครับ?”

และที่ยิ่งทำให้เขาประหลาดใจมากกว่าก็คือตุ๊กตาสองตัวนี้ตัวหนึ่งคือเด็กผู้ชายอีกตัวหนึ่งคือเด็กผู้หญิง เด็กผู้ชายดูอายุมากหน่อย ประมาณอายุห้าหกขวบ เด็กผู้หญิงอายุดูน้อยลงหน่อย ประมาณสามสี่ขวบ

เด็กสองคนนี้ใส่เสื้อผ้าดูมียุคสมัยมาก ดูแล้วอย่างน้อยก็ห่างจากตอนนี้ยี่สิบปีขึ้นไป

แต่ว่าถึงแม้จะเป็นเสื้อผ้าของยี่สิบปีก่อน แต่ก็ยังสามารถดูออกว่าเสื้อผ้าบนตัวของทั้งสองคนนั้นสง่างามและประณีตมาก

และท่าทางของทั้งสองคนนี้ก็น่าสนใจมาก เด็กผู้ชายยืนอยู่กับที่ เด็กผู้หญิงที่เห็นได้ชัดว่าเตี้ยกว่าเยอะกลับยืนควงแขนผู้ชายไว้อย่างเขินอาย ดูให้ละเอียดอีกสีหน้าของทั้งสองคนเองก็ดูเหมือนจริงมาก สีหน้าของเด็กผู้ชายในตอนนี้คือ ดูมีความไม่ชอบพูด ถึงขั้นดูมีความทำตัวไม่ถูก ส่วนเด็กผู้หญิงกลับดูมีความสุขอย่างมาก ยิ้มบานจนเหมือนกับดอกไม้

เย่เฉินมองดูตุ๊กตาสองตัวนี้ มีความรู้สึกเหมือนกับว่าคุ้นเคย แต่ว่าเคยเจอที่ไหน ก็นึกไม่ออกในทันที