ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2948
เย่เฉินมองดูร่างกาย สภาพจิตใจรวมทั้งใบหน้าที่อย่างน้อยก็ลดลงห้าหกปีของทั้งสามคน ในใจรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก
หลังจากที่พ่อแม่ตายจากไป เขาก็โดดเดี่ยวมาตลอด ไม่เคยรู้สึกได้ถึงความรู้สึกของการมีครอบครัวจริงๆเลย
หลังจากแต่งงานกับเซียวชูหรันแล้ว แม้ว่าเย่เฉินจะมีบ้านมีครอบครัว แต่ตอนนั้นที่ตระกูลเซียวทำกับเขา แย่ยิ่งกว่าทำกับคนนอกเป็นอย่างมาก นอกจากภรรยาเซียวชูหรันที่เห็นเขาเป็นครอบครัวแล้ว คนอื่นๆมีท่าทางของการเป็นครอบครัวที่ไหนกัน?
แม้ว่าตอนนี้แม่ยายและพ่อตาของเขา จะทำตัวดีกับเขาเป็นอย่างมาก แต่ในใจเย่เฉินก็รู้ดี นี่คือสิ่งที่ตัวเองใช้ผลประโยชน์ต่างๆและความดีแลกมา เปรียบเทียบกับครอบครัวกู้เย้นจงแล้ว แตกต่างกันอย่างมากมาย
เพราะยังไงซะ ครอบครัวกู้เย้นจงสามคนนี้ ความรู้สึกที่มีให้กับเขานั้นออกมาจากใจจริง ไม่ผสมสารพัดประโยชน์อะไรเลย นี่ ถึงจะเป็นครอบครัวอย่างแท้จริง
เมื่อเห็นว่าสภาพจิตใจร่างกายของพวกเขาทั้งบ้านต่างก็ดีขึ้นอย่างมาก เย่เฉินก็พูดยิ้มๆว่า “ลุงกู้ น้าหลิน แล้วก็หนานหนาน น้ำดื่มแก้วเมื่อกี้ น่าจะรักษาสภาพร่างกายจิตใจของพวกคุณในตอนนี้ อย่างน้อยก็สามถึงห้าปี ในช่วงระยะเวลานี้ ภูมิต้านทานร่างกายของพวกคุณเองก็จะดีมากเกินกว่าคนส่วนใหญ่ทั่วไป โดยปกติแล้วก็จะไม่เจ็บป่วย”
พูดถึงนี่ เย่เฉินก็พูดเสริมว่า “แต่ว่าปกติแล้วพวกคุณก็ต้องระวังเรื่องการทำงานพักผ่อน อย่าได้เห็นว่าร่างกายดีขึ้นแล้ว ก็ทำให้ตัวเองยิ่งงานยุ่งกว่าเดิมเหนื่อยกว่าเดิมเด็ดขาดนะครับ”
ทั้งสามคนพยักหน้าพร้อมกัน หลินหว่านชิวเช็ดน้ำตาออก พูดอย่างจริงจังว่า “เฉินเอ๋อนายสบายใจได้ น้ากับลุงกู้ของนาย ต่อไปในการทำงานจะวางความสมดุลการทำงานพักผ่อนไว้เป็นอันดับแรกแน่นอน ไม่อย่างนั้น ก็จะเป็นการทำให้ผิดหวังต่อของขวัญชิ้นใหญ่นี่ของนายไม่ใช่หรือไง….”
กู้เย้นจงเองก็พูดว่า “พูดถูกแล้ว ร่างกายแข็งแรงถึงจะสำคัญที่สุด！”
เย่เฉินดีใจพูดยิ้มๆว่า “พวกคุณท่านสองคนรู้ได้อย่างนี้ งั้นผมก็จะดีใจเป็นอย่างมากเลยครับ”
กำลังพูดอยู่ นอกประตูก็มีเสียงหงห้าเคาะประตูพูดว่า “อาจารย์เย่ครับ เค้กที่คุณกู้สั่งไว้เตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ จะให้ส่งเข้าไปตอนนี้เลยมั้ยครับ?”
และที่ยิ่งทำให้เขาประหลาดใจมากกว่าก็คือตุ๊กตาสองตัวนี้ตัวหนึ่งคือเด็กผู้ชายอีกตัวหนึ่งคือเด็กผู้หญิง เด็กผู้ชายดูอายุมากหน่อย ประมาณอายุห้าหกขวบ เด็กผู้หญิงอายุดูน้อยลงหน่อย ประมาณสามสี่ขวบ
เด็กสองคนนี้ใส่เสื้อผ้าดูมียุคสมัยมาก ดูแล้วอย่างน้อยก็ห่างจากตอนนี้ยี่สิบปีขึ้นไป
แต่ว่าถึงแม้จะเป็นเสื้อผ้าของยี่สิบปีก่อน แต่ก็ยังสามารถดูออกว่าเสื้อผ้าบนตัวของทั้งสองคนนั้นสง่างามและประณีตมาก
และท่าทางของทั้งสองคนนี้ก็น่าสนใจมาก เด็กผู้ชายยืนอยู่กับที่ เด็กผู้หญิงที่เห็นได้ชัดว่าเตี้ยกว่าเยอะกลับยืนควงแขนผู้ชายไว้อย่างเขินอาย ดูให้ละเอียดอีกสีหน้าของทั้งสองคนเองก็ดูเหมือนจริงมาก สีหน้าของเด็กผู้ชายในตอนนี้คือ ดูมีความไม่ชอบพูด ถึงขั้นดูมีความทำตัวไม่ถูก ส่วนเด็กผู้หญิงกลับดูมีความสุขอย่างมาก ยิ้มบานจนเหมือนกับดอกไม้
เย่เฉินมองดูตุ๊กตาสองตัวนี้ มีความรู้สึกเหมือนกับว่าคุ้นเคย แต่ว่าเคยเจอที่ไหน ก็นึกไม่ออกในทันที
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...