ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2949

ในเวลานี้กู้ชิวอี๋ที่อยู่ข้างกายมองเย่เฉินด้วยรอยยิ้ม เอ่ยปากถามว่า “พี่เย่เฉินคะ เด็กสองคนนี้ดูคุ้นตามั้ย?”

เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า “คุ้นตา แล้วยังคุ้นตาอย่างมากด้วย แต่ก็คิดไม่ออกในทันทีว่าเคยเจอที่ไหน”

หลินหว่านชิวที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างยิ้มแย้มว่า “เด็กโง่ นี่ก็นายกับหนานหนานไม่ใช่รึไง? นี่ก็คือตอนที่พวกเธอสองคนยังเด็ก แล้วยังเป็นวันเกิดอายุหกขวบของนายด้วย!”

เย่เฉินอดที่จะพูดอย่างตกใจไม่ได้ว่า “ใช่หรอครับ? ผมก็ว่าทำไมดูแล้วคุ้นตาขนาดนี้ แต่ว่าผมไม่มีความทรงจำในตอนนั้นเลยสักนิดเดียวแล้ว”

หลินหว่านชิวพยักหน้า หยิบเอาอัลบั้มรูปภาพเล่มหนึ่งออกมาจากกระเป๋าถือของตัวเอง จากนั้นก็เปิดอัลบั้ม หารูปภาพเก่าที่ดูเหลืองแล้วออกมาใบหนึ่ง ยื่นให้เย่เฉิน

เย่เฉินรับมาดู ก็พบเห็นอย่างประหลาดใจ ในรูปภาพ ก็คือตัวเองกับกู้ชิวอี๋ อีกอย่างเสื้อผ้าหน้าตา ท่าทางรวมทั้งสีหน้าของทั้งสองคน ก็เหมือนกับตุ๊กตาฟองดองท์บนเค้กเป๊ะเลย

หลินหว่านชิวที่อยู่ด้านข้างพูดยิ้มๆว่า “วันนั้นหลังจากที่หนานหนานร้องเพลงวันเกิดให้นายจบแล้ว ก็เอาแต่งอแงบอกว่าจะแต่งงานเป็นภรรยานาย เดิมทีนายก็บอกว่าไม่ตกลง แต่ว่าพ่อแม่นายกับฉันบอกกับนายว่า ให้นายโตขึ้นแล้วมาแต่งงานกับหนานหนานไปเป็นภรรยาของนาย ดังนั้นสีหน้าของนายจึงดูน้อยใจ บอกว่านายไม่อยากจะแต่งกับแมลงตามตูดที่คอยเกาะติดนายทั้งวัน จากนั้นตอนที่จะถ่ายรูปให้กับพวกนายสองคน นายก็ดูไม่มีความสุขเท่าไหร่ เลยเป็นท่าทางแบบนี้”

เย่เฉินมองดูรูปภาพ ไม่ได้สติอยู่นาน

เรื่องราวมากมายในตอนนั้นเขาล้วนจำได้ แต่ว่าเรื่องราวในตอนนั้นมีเพียงแค่รูปร่างจางๆในสมองเขาเท่านั้น ภาพที่เกี่ยวข้องในนี้มัวมองจนแทบจะหาความทรงจำไม่เจอแล้ว

ที่สำคัญก็เป็นเพราะว่า หลังจากที่พ่อแม่ของตัวเองตายจากไป เขาก็สูญเสียช่องทางการเรียกคืนความทรงจำไปโดยสิ้นเชิงแล้ว