ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2949
ในเวลานี้กู้ชิวอี๋ที่อยู่ข้างกายมองเย่เฉินด้วยรอยยิ้ม เอ่ยปากถามว่า “พี่เย่เฉินคะ เด็กสองคนนี้ดูคุ้นตามั้ย?”
เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า “คุ้นตา แล้วยังคุ้นตาอย่างมากด้วย แต่ก็คิดไม่ออกในทันทีว่าเคยเจอที่ไหน”
หลินหว่านชิวที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างยิ้มแย้มว่า “เด็กโง่ นี่ก็นายกับหนานหนานไม่ใช่รึไง? นี่ก็คือตอนที่พวกเธอสองคนยังเด็ก แล้วยังเป็นวันเกิดอายุหกขวบของนายด้วย!”
เย่เฉินอดที่จะพูดอย่างตกใจไม่ได้ว่า “ใช่หรอครับ? ผมก็ว่าทำไมดูแล้วคุ้นตาขนาดนี้ แต่ว่าผมไม่มีความทรงจำในตอนนั้นเลยสักนิดเดียวแล้ว”
หลินหว่านชิวพยักหน้า หยิบเอาอัลบั้มรูปภาพเล่มหนึ่งออกมาจากกระเป๋าถือของตัวเอง จากนั้นก็เปิดอัลบั้ม หารูปภาพเก่าที่ดูเหลืองแล้วออกมาใบหนึ่ง ยื่นให้เย่เฉิน
เย่เฉินรับมาดู ก็พบเห็นอย่างประหลาดใจ ในรูปภาพ ก็คือตัวเองกับกู้ชิวอี๋ อีกอย่างเสื้อผ้าหน้าตา ท่าทางรวมทั้งสีหน้าของทั้งสองคน ก็เหมือนกับตุ๊กตาฟองดองท์บนเค้กเป๊ะเลย
หลินหว่านชิวที่อยู่ด้านข้างพูดยิ้มๆว่า “วันนั้นหลังจากที่หนานหนานร้องเพลงวันเกิดให้นายจบแล้ว ก็เอาแต่งอแงบอกว่าจะแต่งงานเป็นภรรยานาย เดิมทีนายก็บอกว่าไม่ตกลง แต่ว่าพ่อแม่นายกับฉันบอกกับนายว่า ให้นายโตขึ้นแล้วมาแต่งงานกับหนานหนานไปเป็นภรรยาของนาย ดังนั้นสีหน้าของนายจึงดูน้อยใจ บอกว่านายไม่อยากจะแต่งกับแมลงตามตูดที่คอยเกาะติดนายทั้งวัน จากนั้นตอนที่จะถ่ายรูปให้กับพวกนายสองคน นายก็ดูไม่มีความสุขเท่าไหร่ เลยเป็นท่าทางแบบนี้”
เย่เฉินมองดูรูปภาพ ไม่ได้สติอยู่นาน
เรื่องราวมากมายในตอนนั้นเขาล้วนจำได้ แต่ว่าเรื่องราวในตอนนั้นมีเพียงแค่รูปร่างจางๆในสมองเขาเท่านั้น ภาพที่เกี่ยวข้องในนี้มัวมองจนแทบจะหาความทรงจำไม่เจอแล้ว
ที่สำคัญก็เป็นเพราะว่า หลังจากที่พ่อแม่ของตัวเองตายจากไป เขาก็สูญเสียช่องทางการเรียกคืนความทรงจำไปโดยสิ้นเชิงแล้ว
กู้ชิวอี๋พูดยิ้มๆว่า “นี่คืออาจารย์เค้กฟองดองท์ที่เก่งที่สุดของเย่นจิงทำ คนที่ไปเข้าคิวหาเธอให้ทำเค้กฟองดองท์ นับก็นับไม่ไหว อีกอย่างส่วนมากก็ล้วนเป็นเศรษฐีที่มีชื่อเสียง หรือดารา ฉันนัดทำเค้กวันเกิดนี้กับเธอ นัดไว้หลายเดือนแล้ว ให้พ่อแม่ของฉันเอามาไกลขนาดนี้ ก็เพื่อเซอร์ไพรส์ให้กับพี่”
เย่เฉินมองดูตุ๊กตาบนเค้ก มองดูท่าทางของตัวเองและกู้ชิวอี๋ที่เต็มไปด้วยความไร้เดียงสา ในใจรู้สึกซับซ้อน ถึงขั้นขอบตาร้อนขึ้นและเปียกชื้นขึ้นเล็กน้อย
ดังนั้น เขาจึงรีบยิ้มล้อเล่นว่า “โอ๊ย ตุ๊กตานี้ทำได้สวยงามขนาดนี้ ฉันไม่กล้ากินเลย”
กู้ชิวอี๋พูดยิ้มๆว่า “พี่เย่เฉิน เดิมทีตุ๊กตานี้ก็ไม่ได้ไว้ให้พี่กิน ให้พี่เก็บไว้เป็นที่ระลึก นอกจากตุ๊กตาฟองดองท์แล้ว อย่างอื่นล้วนกินได้หมด”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...