คำบ่นของนายหญิงใหญ่เซียว ทำเอาเซียวฉางเฉียนเซียวไห่หลงสองพ่อลูกก้มหน้าละอายใจ
นายหญิงใหญ่เซียวเห็นว่าพวกเขาสองคนท่าทางอ่อนหัดแบบนี้ ในใจมีความดูถูก ดังนั้นจึงได้ลุกขึ้น พูดว่า “พวกนายสองคนนอนอยู่บนเตียงไปเถอะ ฉันไปเดินเล่นที่บ้านเย่เฉินสักรอบละ!”
เซียวไห่หลงรีบถามว่า “คุณย่า ท่านไปบ้านเย่เฉินทำไม?”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างเย็นชาว่า “หึ!ยังไปทำอะไรได้อีก ก็ต้องไปเยาะเย้ยพวกมันอยู่แล้วนะสิ!”
เซียวฉางเฉียนพูดอย่างกังวลเล็กน้อยว่า “แม่ เรื่องที่เย่เฉินจะล้มเหลว ยังไงก็เป็นเพียงแค่การคาดเดาของท่านเท่านั้น ตอนนี้ยังไม่เป็นความจริง ถ้าหากว่าท่านไปหาเรื่องพวกเขาตอนนี้ ถ้าหากว่าเย่เฉินยังไม่ล้มเหลว แล้วยังจัดการพวกเราสักที นั่นมันก็จะเป็นการหาเรื่องใส่ตัวไม่ใช่หรือไงครับ?”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างดูถูกว่า “สายตาแหลมคมของยัยแก่อย่างฉัน เคยมองพลาดเมื่อไหร่กัน? บอกกับแกไปตั้งนานแล้วว่าเมียแกมันพึ่งไม่ได้ ให้แกโอนเงินมาให้ฉันให้หมด แกไม่เชื่อ ดูสิ ตอนนี้เมียแกหนีไปแล้วใช่มั้ย?”
พูดถึงนี่ นายหญิงใหญ่ก็อดไม่ได้ที่จะก่นด่าอย่างโมโห “นังมารยาไร้ยางอาย ไปก็ไปสิ ยังกล้าขโมยเงินของฉันอีก!ถ้ายัยเลวนั่นไม่ตายละก็ พระเจ้าคงจะไม่มีตาแล้วละ!”
เซียวฉางเฉียนพูดอะไรไม่ออก
เรื่องของเฉียนหงเย่น ทำให้เขาอับอายจริงๆ
ขโมยเงินของนายหญิงใหญ่นั่นมันเรื่องเล็ก แต่แอบท้องลูกของคนอื่น แล้วยังมาแพร่เชื้อโรคให้กับตัวเขา นั่นถึงจะเป็นเรื่องที่ทำให้เขาโกรธเกลียดมากที่สุด
ในเวลานี้เซียวไห่หลงเอ่ยปากพูดว่า “คุณย่า ไอ้หนุ่มเย่เฉินนี้มันชั่วร้ายมาเสมอ บางครั้งที่ยิ่งรู้สึกว่ามันจะจบเห่ มันก็สามารถเล่นแง่มาได้ เพราะงั้นผมคิดว่าพวกเราถ่อมตนสักหน่อย รอมันล้มเหลวจริงๆ แล้วค่อยไปเยาะเย้ยมันก็ไม่สายนะครับ!”
นายหญิงใหญ่เซียวตกเข้าสู่ความเงียบ
ใจของเธอได้รับการกระทบจากเย่เฉินหนักมากเกินไป จึงเป็นเหตุให้เธออยากจะหาโอกาสเอาคืนอยู่เสมอ
เซียวไห่หลงนึกถึงตอนนั้นที่ตัวเองท้องเสียไม่หยุดที่บ้านในครั้งนั้น ก็ตัวสั่นไปทั้งตัว เอ่ยปากพูดว่า “คุณย่า ความแค้นนี้ผมเซียวไห่หลงก็ยังจำไว้เสมอ แต่ว่าท่านซื้อกุยช่ายหนึ่งกิโลก็แก้ปัญหานี้ไม่ได้นี่ครับ!”
นายหญิงใหญ่เซียวกัดฟัน โบกมือพูดว่า “ช่างเถอะๆ ฉันไปลองดูพวกเขาก่อนค่อยว่ากันก็แล้วกัน!”
พูดจบ เธอก็ก้าวขาเดินออกจากห้องนอน
นายหญิงใหญ่เซียวที่หยิ่งอยู่เสมอ ตั้งแต่ที่ตกอับ ก็ผ่านร้อนผ่านหนาวในโลกมาไม่น้อย แต่ที่ทำให้เธอโมโหมากที่สุด ก็คือเย่เฉินทั้งบ้านไม่สนใจอะไรเธอเลย
เดิมที ทั้งบ้านก็ยังพอให้เกียรติเธอบ้าง แต่เมื่อตอนนั้นที่เธอคิดอยากจะยึดครองคฤหาสน์ของบ้านเย่เฉิน สุดท้ายก็แตกหักกับครอบครัวเย่เฉินทั้งบ้านแล้ว
ตั้งแต่นั้นมา เธอติดคุก บาดเจ็บ รวมทั้งถึงขั้นที่เธอตกอับต้องไปดึงถุงพลาสติกให้กับลูกค้าในซูเปอร์มาร์เก็ต ครอบครัวเย่เฉินทั้งบ้านก็ไม่เคยให้ความช่วยเหลือกับเธอเลย โดยเฉพาะที่เซียวฉางควนเห็นเธอเป็นอากาศที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ยิ่งทำให้เธอโกรธแค้นมาจนถึงทุกวันนี้

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...