ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2962
เมื่อเห็นคุณย่าอาละวาดอย่างเหิมเกริม ในใจของเซียวเวยเวยก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัว รีบเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณย่า! ทำไมเสียมารยาทกับพี่เขยอย่างนี้ล่ะ! รีบขอโทษพี่เขยเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
นายหญิงใหญ่เซียวได้ยินแบบนั้นก็นิ่งอึ้งไป หลุดปากพูดออกไปว่า “เวยเวย สมองแกมีปัญหาเหรอ? ที่ครอบครัวเราถูกเขารังแกมันน้อยไปหรือไง?”
ขณะที่พูด นายหญิงใหญ่ก็ต่อว่าออกมาด้วยความรู้สึกกรุ่นโกรธเต็มอก “แกอย่าลืมสิ! ตอนนั้นแม่แกถูกเขาส่งตัวไปที่เหมืองถ่านหินดำนะ!”
“ถ้าไม่ใช่เพราะเขาส่งแม่แกไปที่เหมืองถ่านหินดำ พ่อกับแม่แกก็คงไม่มาถึงขั้นนี้หรอก! นังผู้หญิงปากร้ายอย่างหม่าหลันก็คงไม่มีโอกาสแขวนป้ายดูถูกพ่อแกว่าโดนสวมเขาให้ชาวบ้านรู้!”
“อีกอย่าง แกลืมเรื่องที่เราสองคนต้องเจอตอนถูกจับเข้าเรือนจำไปแล้วเหรอ? นั่นเป็นเพราะฝีมือของเขาหมดไม่ใช่หรือไง?!”
“กว่าจะมีโอกาสได้เอาคืน ตอนนี้แกไม่ใช่แค่ไม่ช่วยฉัน ซ้ำยังเข้าข้างคนอื่น เข้าข้างไอ้สารเลวนี่ แกอยากให้ฉันโมโหตายหรือไง!”
สีหน้าของเซียวเวยเวยเปลี่ยนเป็นย่ำแย่ในทันที เธอเอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “คุณย่า! แก่ปูนนี้แล้ว ทำไมไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเลยล่ะ? ใช่คุณย่าพูดถูก แม่ถูกพี่เขยส่งไปที่เหมืองถ่านหินดำจริงๆ แต่คุณย่าเคยคิดไหม ว่าทำไมแม่ถึงถูกพี่เขยส่งไปที่นั่น? ถ้าไม่ใช่เพราะเธอร่วมมือกับเหอเหลียนสร้างสถานการณ์ขึ้นมา เพื่อหลอกเอาทรัพย์สินทุกอย่างของหม่าหลัน แถมยังคิดที่จะหลอกเอาคฤหาสน์ของพี่เขย พี่เขยก็คงไม่ลงโทษเธออย่างนั้นหรอก!”
“แล้วก็เรื่องที่เราถูกส่งเข้าเรือนจำในตอนนั้น เอาจริงๆแล้วเราแส่หาเรื่องเองต่างหาก หวังเจิ้งกางมอบคฤหาสน์หลังนี้ให้พี่เขย แต่คุณย่าโลภมาก จึงมาก่อเรื่องที่นี่ครั้งแล้วครั้งเล่า แถมคุณย่ายังยุให้พี่มาทำร้ายพ่อบ้านคนเก่าคนแก่ของหวังเจิ้งกาง เราไม่ถูกตัดสินโทษให้จำคุกในครั้งนั้น ก็ถือว่าพี่เขยลดโทษให้เราสุดๆแล้ว!”
นายญิงใหญ่เซียวรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าไปทั้งร่างกาย ยืนเบิกตาอ้าปากค้างอยู่กับที่
นายหญิงใหญ่เซียวโกรธจนคอเป็นเอ็น กัดฟันพร้อมกับดุด่าออกมาว่า “แก….แกกำลังทำให้ฉันโมโหนะ！ ถ้าแกยังเข้าข้างเย่เฉินอยู่อีก แกก็ไม่ต้องมาเป็นหลานของฉันอีกต่อไป！”
เซียวเวยเวยไม่ยอมอ่อนโอนให้ ตอบกลับไปว่า “ถ้าคุณย่าไม่ขอโทษพี่เขย คุณย่าก็ไม่ต้องมาเป็นย่าฉันอีกต่อไปเหมือนกัน！”
นายหญิงใหญ่เซียวนิ่งอึ้ง ทั้งร้องทั้งตะโกนออกมาว่า “เวยเวย แกเสียสติไปแล้วเหรอ?！ไอ้หมอนี้มันมีอะไรดี ทำไมแกถึงยอมหักหลังย่าเพื่อมันด้วย?！”
ดวงตาของเซียวเวยเวยแดงกล่ำ ตะคอกออกมาด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน “เอาตามตรงฉันทนให้คุณย่าบงการชีวิตมามากพอแล้ว！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...