คำพูดต่อว่าของเซียวเวยเวยทำให้นายหญิงใหญ่เซียวขาอ่อน จนทรุดลงกับพื้น
เธอไม่คาดฝันเลยว่า กุ้ยเหรินที่ช่วยครอบครัวของเธอให้กลับมาลืมตาอ้าปากได้อีกครั้ง จะเป็นคนเดียวกันกับเย่เฉินที่เธอเอาแต่ดูถูก และหาโอกาสเอาคืน
ความจริงนี้เปรียบเสมือนแรงสั่นสะเทือนจากแรงระเบิดของจักรวาล
เพราะเธอคิดว่า กุ้ยเหรินของเซียวเวยเวยจะเป็นใครก็ได้บนโลกนี้ แต่ไม่มีทางเป็นเย่เฉินแน่นอน
แต่ทว่าความจริงกลับกลายมาเป็นอย่างนี้
คนที่ช่วยดึงเซียวเวยเวยออกมาไม่ให้ตกหลุมพรางขายบริการ คนที่มอบบริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยให้เซียวเวยเวยดูแล ดันเป็นเขาคนนี้
ในเวลานี้นายหญิงใหญ่เซียวทั้งหวาดกลัวและหวาดหวั่น ลึกในใจของเธอสำนึกขึ้นมาได้ว่า “ที่ฉันพูดกับเย่เฉินเมื่อกี้มันร้ายแรงมากเกินไป ไม่ต้องถามก็พอจะรู้ว่าเย่เฉินโกรธมากแค่ไหน…เขาจะเฉดหัวเวยเวยออกจากบริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยเพราะโกรธฉันหรือเปล่านะ?!ความหวังทั้งหมดของครอบครัวตอนนี้ขึ้นอยู่กับเธอคนเดียว ถ้าหากเวยเวยตกงานล่ะก็ ครอบครัวจะไม่กลับไปเป็นแบบเดิมเหรอ?!พอถึงเวลานั้น ฉันก็ต้องกลับไปแยกถุงพลาสติกเหมือนเดิมใช่ไหม?”
เมื่อคิดถึงผลที่อาจจะตามมาหลังจากไปทำให้เย่เฉินไม่พอใจ นายหญิงใหญ่เซียวจึงหวาดกลัวเป็นอย่างมาก รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นประจบสอพลอและโทษตัวเอง คร่ำครวญอย่างรู้สึกผิดว่า “เฮ้อ….เย่เฉิน….ย่ามันมีตาหามีแววไม่ ย่าคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าแกจะมองข้ามความโกรธแค้น ยอมช่วยเหลือเวยเวย และพวกฉันมากถึงขนาดนี้…..”
ตอนนี้เธอรู้สำนึกแล้ว ว่าหลักประกันความปลอดภัยชีวิตของครอบครัวตัวเอง ล้วนแล้วแต่มาจากเย่เฉินทั้งหมด ถ้าตัวเองยังไม่รู้จักสำนึกล่ะก็ ครอบครัวของเธอคงต้องไปขอข้าวกินอย่างหิวโหยอยู่บนถนนแน่ๆ
ดังนั้น เธอจึงรีบพยักหน้ารัวๆเหมือนไก่จิกข้าว เอ่ยรับประกันว่า “เย่เฉินแกวางใจได้ ต่อไปนี้ย่าจะไม่มาสร้างความไม่สบายใจให้แกอีกแล้ว!”
พูดมาถึงตรงนี้ เธอก็เอ่ยพูดยิ้มๆอย่างประจบว่า “เย่เฉิน ไหนๆเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว อดีตก็เป็นแค่การเข้าใจผิดที่ไม่พูดคุยกันให้เคลียร์ ถ้าเคลียร์กันเข้าใจแล้ว ทุกคนก็ถือว่าเป็นครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียวกัน แกเป็นหลานเขยของฉัน ชูหรันเป็นหลานสาวของฉัน ฉางควานกับหม่าหลันก็เป็นลูกชายกับลูกสะใภ้ของฉัน พวกเราต่างก็มีความสัมพันธ์ฉันญาติมิตรกันทั้งนั้น”
นายหญิงใหญ่เซียวในตอนนี้ ฉีกยิ้มจนใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอย น้ำเสียงอ่อนลง “นี่ย่าก็ชดใช้ และขอโทษแกแล้ว ถึงเวลาที่ครอบครัวของเราสองคนจะกลับมาคืนดีกันเหมือนอย่างตอนแรกแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของแกพอดีเลย ถือโอกาสในวันดีๆแบบนี้ ให้ทั้งสองครอบครัวรวมตัวกันทานข้าว เพื่อปรับความเข้าใจกันดีไหม?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...