ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2964

สรุปบท บทที่ 2964 มีตาหามีแววไม่: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปตอน บทที่ 2964 มีตาหามีแววไม่ – จากเรื่อง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

ตอน บทที่ 2964 มีตาหามีแววไม่ ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดยนักเขียน เมฆทอง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

คำพูดต่อว่าของเซียวเวยเวยทำให้นายหญิงใหญ่เซียวขาอ่อน จนทรุดลงกับพื้น

เธอไม่คาดฝันเลยว่า กุ้ยเหรินที่ช่วยครอบครัวของเธอให้กลับมาลืมตาอ้าปากได้อีกครั้ง จะเป็นคนเดียวกันกับเย่เฉินที่เธอเอาแต่ดูถูก และหาโอกาสเอาคืน

ความจริงนี้เปรียบเสมือนแรงสั่นสะเทือนจากแรงระเบิดของจักรวาล

เพราะเธอคิดว่า กุ้ยเหรินของเซียวเวยเวยจะเป็นใครก็ได้บนโลกนี้ แต่ไม่มีทางเป็นเย่เฉินแน่นอน

แต่ทว่าความจริงกลับกลายมาเป็นอย่างนี้

คนที่ช่วยดึงเซียวเวยเวยออกมาไม่ให้ตกหลุมพรางขายบริการ คนที่มอบบริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยให้เซียวเวยเวยดูแล ดันเป็นเขาคนนี้

ในเวลานี้นายหญิงใหญ่เซียวทั้งหวาดกลัวและหวาดหวั่น ลึกในใจของเธอสำนึกขึ้นมาได้ว่า “ที่ฉันพูดกับเย่เฉินเมื่อกี้มันร้ายแรงมากเกินไป ไม่ต้องถามก็พอจะรู้ว่าเย่เฉินโกรธมากแค่ไหน…เขาจะเฉดหัวเวยเวยออกจากบริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยเพราะโกรธฉันหรือเปล่านะ?!ความหวังทั้งหมดของครอบครัวตอนนี้ขึ้นอยู่กับเธอคนเดียว ถ้าหากเวยเวยตกงานล่ะก็ ครอบครัวจะไม่กลับไปเป็นแบบเดิมเหรอ?!พอถึงเวลานั้น ฉันก็ต้องกลับไปแยกถุงพลาสติกเหมือนเดิมใช่ไหม?”

เมื่อคิดถึงผลที่อาจจะตามมาหลังจากไปทำให้เย่เฉินไม่พอใจ นายหญิงใหญ่เซียวจึงหวาดกลัวเป็นอย่างมาก รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นประจบสอพลอและโทษตัวเอง คร่ำครวญอย่างรู้สึกผิดว่า “เฮ้อ….เย่เฉิน….ย่ามันมีตาหามีแววไม่ ย่าคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าแกจะมองข้ามความโกรธแค้น ยอมช่วยเหลือเวยเวย และพวกฉันมากถึงขนาดนี้…..”

ตอนนี้เธอรู้สำนึกแล้ว ว่าหลักประกันความปลอดภัยชีวิตของครอบครัวตัวเอง ล้วนแล้วแต่มาจากเย่เฉินทั้งหมด ถ้าตัวเองยังไม่รู้จักสำนึกล่ะก็ ครอบครัวของเธอคงต้องไปขอข้าวกินอย่างหิวโหยอยู่บนถนนแน่ๆ

ดังนั้น เธอจึงรีบพยักหน้ารัวๆเหมือนไก่จิกข้าว เอ่ยรับประกันว่า “เย่เฉินแกวางใจได้ ต่อไปนี้ย่าจะไม่มาสร้างความไม่สบายใจให้แกอีกแล้ว!”

พูดมาถึงตรงนี้ เธอก็เอ่ยพูดยิ้มๆอย่างประจบว่า “เย่เฉิน ไหนๆเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว อดีตก็เป็นแค่การเข้าใจผิดที่ไม่พูดคุยกันให้เคลียร์ ถ้าเคลียร์กันเข้าใจแล้ว ทุกคนก็ถือว่าเป็นครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียวกัน แกเป็นหลานเขยของฉัน ชูหรันเป็นหลานสาวของฉัน ฉางควานกับหม่าหลันก็เป็นลูกชายกับลูกสะใภ้ของฉัน พวกเราต่างก็มีความสัมพันธ์ฉันญาติมิตรกันทั้งนั้น”

นายหญิงใหญ่เซียวในตอนนี้ ฉีกยิ้มจนใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอย น้ำเสียงอ่อนลง “นี่ย่าก็ชดใช้ และขอโทษแกแล้ว ถึงเวลาที่ครอบครัวของเราสองคนจะกลับมาคืนดีกันเหมือนอย่างตอนแรกแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของแกพอดีเลย ถือโอกาสในวันดีๆแบบนี้ ให้ทั้งสองครอบครัวรวมตัวกันทานข้าว เพื่อปรับความเข้าใจกันดีไหม?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน