ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2965
เมื่อเย่เฉินฟังที่เธอพูดจบ ก็ยิ้มเย็นพร้อมกับพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องปรับความเข้าใจหรอกครับ ผมไม่อยากคบค้าสมาคมกับพวกคุณอีกแล้ว ครอบครัวผมก็เหมือนกัน เพราะฉะนั้นแล้วคุณไม่ต้องคิดหาผลประโยชน์อะไรทั้งนั้นครับ”
ขณะที่พูด เย่เฉินก็ย้ำเตือนอย่างเคร่งครัด เพื่อดับฝันของนายญิงใหญ่ “ถ้าเรื่องวันนี้ รวมไปถึงเรื่องที่ผมยกบริษัทโมเดลลิ่งซ่างเหม่ยให้เวยเวยดูแล หลุดไปถึงหูชูหรัน และพ่อตาแม่ยายผมล่ะก็ ผมขอเตือนไว้ก่อน ว่าผมคงต้องยึดทุกอย่างคืน！”
นายหญิงใหญ่เซียวได้ยินคำพูดนี้ ในใจพลันกระตุกวูบ
เธอรู้ว่าเย่เฉินรับรู้ถึงจุดประสงค์ของเธอ
สำหรับนายหญิงใหญ่แล้ว หลังจากที่ได้รู้ว่าเย่เฉินคือกุ้ยเหรินของเซียวเวยเวย ก็สำเหนียกได้ในทันทีว่า เย่เฉินไม่เพียงแค่ไม่ได้ถังแตก แต่อำนาจและอิทธิพลมีมากเกินกว่าที่เธอจะจินตนาการถึง เมื่อตระหนักถึงข้อนี้ ในใจของนายหญิงใหญ๋จึงเริ่มคิดว่าจะหาโอกาสฟื้นฟู้ความสัมพันธ์กับครอบครัวของเย่เฉินอีกครั้ง เมื่อเป็นแบบนี้ ผลประโยชน์ที่จะได้รับในอนาคตต้องมีมากกว่าตอนนี้แน่นอน
แต่เธอไม่คิดเลยว่า เย่เฉินจะอ่านความคิดของเธอออกเพียงมองแค่แวบเดียว เย่เฉินไม่เพียงแค่ปฏิเสธ แต่ยังขัดขวางไม่ให้เธอมีโอกาสเข้าหาเซียวชูหรัน เซียวฉางควานหรือแม้กระทั่งหม่าหลัน
ในใจของเธอในตอนนี้ รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก “เฮ้อ！ถ้ารู้ว่าเย่เฉินมีอำนาจขนาดนี้ตั้งแต่แรกก็ดีสิ ตอนนั้นฉันจ้องจะเล่นงานเขากับครอบครัวเขาทำไมนะ? ตอนนี้ฉันทำให้ทั้งครอบครัวของเขาไม่พอใจ ดูเหมือนว่าหลังจากนี้คงไม่มีโอกาสได้ฟื้นฟูความสัมพันธ์แล้วล่ะ…..”
เย่เฉินเห็นนายหญิงใหญ่เซียวนิ่งเงียบ ทั้งยังทำสีหน้าแปลกๆ จึงเอ่ยถามขึ้นมาว่า “ที่ผมพูดไปเมื่อสักครู่ เข้าใจไหมครับ?”
“เข้าใจแล้ว…….” นายหญิงใหญ่เซียวจะไปกล้าคัดค้านเย่เฉินได้ยังไงล่ะ ถึงยังไงงานที่เซียวเวยเวยทำอยู่ตอนนี้ก็เป็นหลักประกันความเป็นอยู่ของครอบครัวเธอ ถ้าหากไปขัดใจเย่เฉินเข้า คงมีจุดจบที่ไม่สวยเท่าไหร่แน่
ดังนั้น เธอจึงทำได้เพียงพยักหน้าอย่างขัดเคือง “อืม…..รู้แล้ว……”
ด้านนอกประตู นายหญิงใหญ่เซียวหันหลังเตรียมจะกลับได้ไม่ทันไร ก็เห็นเซียวเวยเวยกำลังถือถุงแอร์เมสขนาดไม่ใหญ่อยู่ในมือ ข้างในถุงยังมีกล่องอยู่อีกด้วย
เธอเอ่ยถามขึ้นมาทันทีว่า “เวยเวย ทำไมแกยังซื้อของอะไรแบบนี้อยู่อีก? ดูสภาพการเงินของครอบครัวเราในตอนนี้ดด้วย จะไปมีปัญญาไปซื้อของหรูๆแบบนี้ได้ที่ไหนกัน！”
เซียวเวยเวยลนลานขึ้นมาในทันที “อ๊ะ เอ่อ….คุณย่า….อันนี้ฉันซื้อให้คนอื่น….คุณย่าไม่ต้องสนใจหรอก……”
“ซื้อให้คนอื่น?！” นายหญิงใหญ่เซียวฟึดฟัดขึ้นมาในทันที “ตอนนี้ทั้งครอบครัวต้องประหยัดกินประหยัดใช้ นี่ฉันก็รอให้พ่อแกกับพี่ชายแกหายดี จะได้ออกไปทำงานหาเงินเลี้ยงครอบครัวได้ แต่ดูแกสิ เพิ่งหาเงินได้ไม่ทันไร ก็ซื้อของหรูๆให้คนอื่นแล้ว?！ สภาพครอบครัวเราในตอนนี้คิดจะอยากซื้ออะไรให้ใครก็ได้แล้วเหรอ?”
ขณะที่พูด เธอก็เอื้อมมือไปแย่งถุงนั้นมา แล้วล้วงใบเสร็จในถุงออกมาดู อุทานอย่างตกใจว่า “ให้ตาย！เข็มขัดแค่เส้นเดียวราคาเกือบหมื่นเลยเหรอ? บ้าไปแล้วหรือไง！เงินก็แทบจะไม่มีซื้อข้าวกิน แล้วยังจะมาสิ้นเปลืองกับอะไรแบบนี้อีก แกรีบเอาไปคืนเลยนะ！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...