ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2968

เมื่อเซียวฉางเฉียนกับเซียวไห่หลงได้ยินแบบนี้ สองพ่อลูกก็นอนนิ่งอึ้งอยู่บนเตียงเป็นเวลาหลายนาที

เซียวไห่หลงยังไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่นัก เขาจึงเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณย่า….คุณย่าคงไม่ได้ล้อผมเล่นหรอกใช่ไหม กำลังแหย่ผมอยู่หรือเปล่า?

“ฉันก็อยากให้มันเป็นเรื่องล้อเล่นเหมือนกันนั้นแหละ!” นายหญิงใหญ่เซียวเอ่ยพูดอย่างเครียดแค้น “ฉันก็ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกัน ว่ากุ้ยเหรินคนนั้นของเวยเวยจะเป็นเขา ถ้าเลือกได้ล่ะก็ ฉันยอมให้เป็นคนอื่นดีกว่าเป็นเขาเสียอีก”

เซียวไห่หลงมีสีหน้าสงสัย “แต่….แต่ว่าทำไมเย่เฉินต้องช่วยเวยเวยด้วยล่ะ? ถ้าว่ากันตามเหตุผลเขาแค้นพวกเรา ก็ควรที่จะรอสมน้ำหน้าพวกเราสิ ทำไมต้องช่วยเราด้วยล่ะ?”

เซียวเวยเวยเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “นี่พี่ พี่อย่าเอาความคิดคับแคบไปตัดสินคนอื่นสิ ก็จริงที่พี่เขยเคยโกรธแค้นเรา แต่นั่นก็เป็นเพราะว่าเราไปหาเรื่องครอบครัวของพี่เขยหลายต่อหลายครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นพี่เขยก็ไม่เคยเป็นฝ่ายมาหาเรื่องเราก่อนเลย!”

เซียวไห่หลงพูดอย่างฮึดฮัด “ที่หาเรื่องพวกเขา ก็เพราะว่าพวกเขาเอาแต่ทำตัวเป็นฝ่ายตรงข้ามกับเรายังไงล่ะ ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่นเลยเอาแค่เรื่องเซียวชูหรันก็ได้ ตอนนั้นคุณย่าให้เธอหย่ากับเย่เฉินตั้งแต่แรก แต่เธอไม่เชื่อฟัง ต่อมาพอไม่ได้รับความเป็นธรรมแค่นิดหน่อย ก็แยกตัวออกจากบริษัทเซี่ยวซื่อไปอาศัยอยู่กันตามลำพัง แล้วไหนจะเซียวฉางควานกับภรรยานั่นอีก ไม่รู้บุญคุณคุณย่าเลยสักนิด แค่คุณย่าจะย้ายไปอยู่ที่บ้านพวกเขาด้วย พวกเขาก็ค้านหัวชนฝา แถมยังส่งตัวคุณย่าเข้าเรือนจำอีก!”

เซียวเวยเวยตำหนิออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ถึงขนาดนี้แล้วทำไมพี่ยังไม่เข้าใจอีก? พี่ไม่เคยสำนึกเลยเหรอว่าที่ผ่านมาเราเป็นฝ่ายผิดทั้งนั้น? ในเมื่อพี่ชูหรันไม่ยอมหย่ากับเย่เฉิน แล้วเรามีสิทธิ์อะไรไปบังคับเธอ? คำว่าแต่งงานได้อย่างอิสระ รักได้อย่างอิสระ คนทั้งประเทศเขารณรงค์กันมาเป็นชาติแล้ว ทำไมพวกเราไม่เคารพการตัดสินใจของพวกเขาล่ะ?”

“ส่วนเรื่องที่พี่ชูหรันแยกตัวออกไปอยู่อาศัยกับครอบครัวตามลำพัง ทำไมเธอถึงเลือกทำอย่างนั้น ในใจพี่ก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ?”