เมื่อเซียวฉางเฉียนกับเซียวไห่หลงได้ยินแบบนี้ สองพ่อลูกก็นอนนิ่งอึ้งอยู่บนเตียงเป็นเวลาหลายนาที
เซียวไห่หลงยังไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่นัก เขาจึงเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณย่า….คุณย่าคงไม่ได้ล้อผมเล่นหรอกใช่ไหม กำลังแหย่ผมอยู่หรือเปล่า?
“ฉันก็อยากให้มันเป็นเรื่องล้อเล่นเหมือนกันนั้นแหละ!” นายหญิงใหญ่เซียวเอ่ยพูดอย่างเครียดแค้น “ฉันก็ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกัน ว่ากุ้ยเหรินคนนั้นของเวยเวยจะเป็นเขา ถ้าเลือกได้ล่ะก็ ฉันยอมให้เป็นคนอื่นดีกว่าเป็นเขาเสียอีก”
เซียวไห่หลงมีสีหน้าสงสัย “แต่….แต่ว่าทำไมเย่เฉินต้องช่วยเวยเวยด้วยล่ะ? ถ้าว่ากันตามเหตุผลเขาแค้นพวกเรา ก็ควรที่จะรอสมน้ำหน้าพวกเราสิ ทำไมต้องช่วยเราด้วยล่ะ?”
เซียวเวยเวยเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “นี่พี่ พี่อย่าเอาความคิดคับแคบไปตัดสินคนอื่นสิ ก็จริงที่พี่เขยเคยโกรธแค้นเรา แต่นั่นก็เป็นเพราะว่าเราไปหาเรื่องครอบครัวของพี่เขยหลายต่อหลายครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นพี่เขยก็ไม่เคยเป็นฝ่ายมาหาเรื่องเราก่อนเลย!”
เซียวไห่หลงพูดอย่างฮึดฮัด “ที่หาเรื่องพวกเขา ก็เพราะว่าพวกเขาเอาแต่ทำตัวเป็นฝ่ายตรงข้ามกับเรายังไงล่ะ ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่นเลยเอาแค่เรื่องเซียวชูหรันก็ได้ ตอนนั้นคุณย่าให้เธอหย่ากับเย่เฉินตั้งแต่แรก แต่เธอไม่เชื่อฟัง ต่อมาพอไม่ได้รับความเป็นธรรมแค่นิดหน่อย ก็แยกตัวออกจากบริษัทเซี่ยวซื่อไปอาศัยอยู่กันตามลำพัง แล้วไหนจะเซียวฉางควานกับภรรยานั่นอีก ไม่รู้บุญคุณคุณย่าเลยสักนิด แค่คุณย่าจะย้ายไปอยู่ที่บ้านพวกเขาด้วย พวกเขาก็ค้านหัวชนฝา แถมยังส่งตัวคุณย่าเข้าเรือนจำอีก!”
เซียวเวยเวยตำหนิออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ถึงขนาดนี้แล้วทำไมพี่ยังไม่เข้าใจอีก? พี่ไม่เคยสำนึกเลยเหรอว่าที่ผ่านมาเราเป็นฝ่ายผิดทั้งนั้น? ในเมื่อพี่ชูหรันไม่ยอมหย่ากับเย่เฉิน แล้วเรามีสิทธิ์อะไรไปบังคับเธอ? คำว่าแต่งงานได้อย่างอิสระ รักได้อย่างอิสระ คนทั้งประเทศเขารณรงค์กันมาเป็นชาติแล้ว ทำไมพวกเราไม่เคารพการตัดสินใจของพวกเขาล่ะ?”
“ส่วนเรื่องที่พี่ชูหรันแยกตัวออกไปอยู่อาศัยกับครอบครัวตามลำพัง ทำไมเธอถึงเลือกทำอย่างนั้น ในใจพี่ก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ?”
เซียวเวยเวยย้อนถาม “แล้วพี่ว่า ทำไมเย่เฉินต้องส่งแม่เราไปที่เหมืองถ่านหินดำล่ะ?”
เซียวไห่หลงใบ้รับประทานไปชั่วขณะ
จริงๆแล้วเขารู้ดีอยู่แก่ใจ ต้นตอของเรื่องนี้คือพ่อแม่เอาแต่ผูกใจเจ็บต่อครอบครัวเย่เฉิน พวกเขาร่วมมือกับคนอื่น เพื่อวางกับดับหม่าหลัน เพียงแต่คาดคิดไม่ถึงว่าจะถูกเย่เฉินช่วยออกมาได้
ดังนั้น ถ้าพูดกันตามตรง เรื่องของแม่ก็คือหาเรื่องใส่ตัวดีๆนี่เอง ต่อให้ตามเช็ดตามล้างแค่ไหนก็ไม่มีความหมาย

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...