ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2970
คำพูดของเซียวฉางเฉียน ไม่สามารถปลอบเซียวไห่หลงได้เลยจริงๆ
ตรงกันข้าม ที่เขาพูดมามันเกินกว่าความสามารถในทางปฏิบัติไปมาก ทำให้เซียวไห่หลงยิ่งรู้สึกสิ้นหวังกับอนาคต
เขาเคยคิดมาตลอดว่าตัวเองเจ๋งกว่าใคร คิดว่าในอนาคตตัวเองต้องชเป็นบุคคลยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน รวมไปถึงภรรยาในอนาคตก็ต้องเป็นผู้หญิงที่โดดเด่นแถวหน้า ไม่เพียงแค่หน้าตาดี หุ่นเพอร์เฟ็ค แต่พื้นฐานครอบครัวต้องมีอำนาจด้วย
ดังนั้นเขาถึงเอาแต่ตามจีบต่งรั่งหลิน เพราะอยากเป็นลูกเขยของตระกูลต่ง
แต่ว่าตอนนี้ คำพูดของพ่อทำให้เขาตระหนักได้ว่า อนาคตของเขาไม่อาจเข้าไปเกี่ยวข้องกับผู้หญิงอย่างต่งรั่งหลินได้อย่างสิ้นเชิง
ในอนาคตกลัวก็แต่ว่าตัวเองจะต้องไปเป็นกรรมกรที่ต้องใช้แรงหาเงิน และคงหาคู่ชีวิตที่ถูกใจได้ยาก บางทีอาจจะต้องหาค่าสินสอดสูงๆ ถึงจะหาภรรยาสักคนได้
เพียงแค่จินตนาการถึงอนาคตของตัวเองตามภาพ เซียวไห่หลงก็รู้สึกว่ามันมืดมนไปหมด ไม่ต่างอะไรกับตกลงไปในหลุมดำ
ดังนั้น เขาจึงร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม
ยิ่งเขาร้อง ในใจของเซียวฉางเฉียนก็ยิงเจ็บปวด
เขาอยากช่วยลูกชาย แต่ก็รู้ดีว่า อนาคตของตัวเขาเอง ก็ไม่ได้ดีไปกว่าลูกชายเท่าไหร่
โชคดีอยู่อย่างเดียว ที่อย่างน้อยเขาได้แต่งงานมีลูก แต่ถ้าเซียวไห่หลงยังไม่ขยัน อนาคตก็คงไม่ได้แม้แต่แต่งงาน
ดังนั้น เขาจึงอดทอดถอนหายใจออกมาไม่ได้ รู้สึกเชื่องซึมไปหมด
เซียวเวยเวยรู้สึกได้ถึงความกดดันของทั้งสอง จึงลูบขมับแล้วเอ่ยพูดว่า “ฉันจะไปทำกับข้าวในครัว”
พูดจบ ก็เดินอออกไปจากห้องนอนรวดเร็วเหมือนกำลังหนี
เดิมที เธอก็ว่าจะหาโอกาสเอาเข็มขัดไปวางที่กล่องจดหมายหน้าบ้านของเย่เฉิน แต่พอคิดถึงสภาพตกอับของครอบครัวตัวเอง ความรู้สึกต่ำต้อยก็ตีรวนอยู่เบื้องลึกในใจอย่างไม่อาจห้ามได้
หลังจากคิดได้ เธอก็ตัดสินใจเอาเข็มขัดไปคืน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ต้องตั้งใจหาเงินอย่างจริงจัง
เซียวชูหรันปาดเหงื่อบนหน้าผาก พูดกลั้วยิ้มว่า “ดูเผินๆอาจเหมือนเยอะ แต่พอกินแล้วไม่เยอะหรอกน่า อีกอย่างนี่เป็นงานฉลองวันเกิดคุณนะ ก็ต้องจัดหนักหน่อยสิ แค่นี้ไม่ลำบากอะไรหรอก”
เซียวฉางควานยิ้มตาหยี “เย่เฉิน เรามาดื่มกันหน่อยไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยพูดว่า “ผมดื่มด้วยอยู่แล้วครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปหยิบไวน์ที่ห้องเก็บเหล้าก่อน”
หม่าหลันรีบพูดว่า “เย่เฉิน ฝากหยิบไวน์แดงให้ด้วยนะ เดี๋ยวฉันกับชูหรันดื่มด้วย”
“ครับ” เย่เฉินตอบรับ จากนั้นก็ถามเซียวชูหรันว่า “ที่รัก คุณดื่มได้ไหม?”
เซียวชูหรันพยกหน้า พูดยิ้มๆว่า “ไม่ดื่มก็ต้องดื่มแล้วล่ะ แต่ถ้าเราสองคนดื่มมากเกินไป เดี๋ยวจะขับรถไปดูตอนเสิร์ตไม่ได้นะ”
เย่เฉินเอ่ยพูด “ไม่เป็นไร ผมมีวิธีขับแอลกอฮอล์ออกจากร่างกายในเวลาสั้นๆ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...