ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2980
เมื่อเหล่าสาวน้อยได้ยินที่เย่เฉินพูด ก็พยักหน้าอย่างรู้งาน
แม้ว่าพวกเธอแต่ละคนจะรู้สึกดีกับเย่เฉิน แต่พวกเธอเองก็รู้ ว่าคืนนี้เย่เฉินกับภรรยาอยากมีโลกส่วนตัวกันสองคน พวกเธอไม่ควรเข้าไปรบกวน
ในตอนนี้เอง ซ่งหวั่นถิงก็เอ่ยขึ้นมาว่า “อาจารย์เย่ นายหญิงเย่ งั้นพวกฉันไม่รบกวนเวลาพวกคุณแล้วค่ะ ถ้ามีเวลาว่างนัดกันทานข้าวสักหน่อยนะคะ”
พูดจบ เธอก็มองมาที่เซียวชูฆรัน เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “แล้วก็ ถ้านายหญิงเย่มีเวลามานั่งเล่นที่ซงซื่อกรุ๊ปก็ได้นะคะ ช่วงนี้ทางเรากำลังต้องการตกแต่งภายใน ถ้านายหญิงเย่สนใจ ก็มาร่วมงานกันได้นะคะ”
เซียวชูหรันในตอนนี้ กำลังอยู่ในช่วงบ้างาน
เธอหวังมาตลอดว่าจะสามารถพาธุรกิจของบริษัทเติบโตอย่างรวดเร็ว และก็หวังว่าจะสามารถแบกรับภาระของครอบครัวได้เพื่อที่เย่เฉินจะได้พักผ่อนบ้าง
ดังนั้น เมื่อได้ยินซ่งหวั่นถิงพูดส่งมาซะขนาดนี้ เธอจึงรีบพยักหน้าแล้วพูดว่า “ไม่มีปัญหาค่ะคุณซ่ง ไม่ทราบว่าคุณว่างช่วงไหน ฉันจะได้ไปเยี่ยมเยือนสักหน่อย”
ซ่งหวินถิงหยิบนามบัตรตัวเองออกมายื่นให้เซียวชูหรัน แล้วเอ่ยพูดว่า “คงต้องดูเวลาของนายหญิงเย่เป็นหลัก ฉันได้ทุกเมื่อค่ะ”
เซียวชูหรันลองเชิงถามว่า “คุณซ่ง ไม่ทราบว่าวันจันทร์ว่างไหมคะ?”
“ว่างค่ะ” ซ่งหวั่นถิงพูดยิ้มๆ “งั้นเอาเป็นวันจันทร์สิบเอ็ดโมงแล้วกันค่ะ แบบนี้เราจะได้ออกไปทานมื้อเที่ยงด้วยกันพอดี ธุรกิจของซ่งซื่อกรุ๊ปเกี่ยวข้องกับทักษะของนายหญิงเย่หลายอย่างเลยค่ะ เอาไว้วันจันทร์เราค่อยมาลงรายละเอียดอีกที”
เซียวชูหรันตื่นเต้น จึงรีบตอบตกลง รับนามบัตรของอีกฝ่ายมาถือไว้ แล้วเอ่ยพูดว่า “คุณซ่ง งั้นเอาตามนี้เลยนะคะ วันจันทร์ตอนเช้าเดี๋ยวฉันไปหา”
อิโตะ นานาโกะสมกับเป็นยามาโตะนาเดชิโกะที่เป็นที่ยอมรับในสายตาของคนญี่ปุ่น ทั้งรูปร่างหน้าตา บุคลิก กริยามารยาทรวมไปถึงการอบรมเลี้ยงดู แทบจะเป็นบุคคลหายากหนึ่งในล้าน
อีกอย่าง แม้ว่าเย่เฉินจะรักชาติสุดใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่า ต้นฉบับการอบรมเลี้ยงดูลูกผู้หญิงแบบดั้งเดิมในภูมิภาคตะวันออก สมัยนี้ยังไม่มีประเทศไหนสู้ญี่ปุ่นได้
เด็กผู้หญิงญี่ปุ่นหลายคนที่ต้องเรียนรู้งานเย็บปักถักร้อย อย่างพวกปักดิ้นลายประณีตๆมาตั้งแต่เด็กๆเหมือนอิโตะ นานาโกะ
นอกจากนี้แล้ว นอกเหนือจากเวลาเรียนเด็กผู้หญิงญี่ปุ่นบางส่วนยังต้องเรียนจัดดอกไม้ ชงชา ซึ่งทักษะเหล่านี้ต่างก็สอดคล้องกับความงามดั้งเดิมทั้งนั้น
แน่นอน สิ่งนี้มีความเกี่ยวเนื่องกับตำแหน่งในสังคมของผู้หญิงญี่ปุ่นค่อนข้างมาก ในสังคมล้วนแล้วแต่สั่งสอนเด็กผู้หญิงให้ทำตัวเป็นภรรยาที่ดีของสามี ดังนั้นผู้หญิงในสังคมส่วนใหญ่จึงดูบอบบาง แต่ในสายตาคนอื่น ในขณะที่บอบบางก็ยังดูนุ่มนวลอ่อนหวานอีกด้วย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...