ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 300
บทที่ 300
เย่เฉินพูดนิ่งๆ “ลองว่ามาครับ”
ซ่งหวั่นถิงก็รีบพูดว่า “อาจารย์เย่ ตระกูลฉันไปลงทุนกับคลับเฮาส์ฮุยหวง ลงทุนไปทั้งหมดพันกว่าล้าน ก็นับว่าเป็นโครงการใหญ่ หวั่นถิงกลัวจะมีอะไรผิด หวังว่าจะให้อาจารย์เย่มาช่วยดูฮวงจุ้ยให้หน่อย เพื่อวิเคราะห์ดวงดีร้าย”
ซ่งหวั่นถิงกล่าวเช่นนี้ ในใจก็กังวล ไม่รู้ว่าเย่เฉินจะตอบรับหรือไม่ ดวงตาโตๆ ก็จ้องมองเย่เฉิน
เย่เฉินก็ยิ้มๆ ในใจก็คิดว่า ตระกูลซ่งก็ทำดีมาตลอด นับว่าภักดีต่อตนเอง บวกกับที่ครั้งนี้ซ่งหวั่นถิงมาหาถึงที่ ด้วยท่าทางเคารพ ก็ว่าจะไปช่วยดูเสียหน่อย
ดังนั้น ก็เลยพยักหน้าไป พูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมก็จะไปกับคุณครับ”
ซ่งหนั่ถิงรีบพูดว่า “ขอบคุณอาจารย์เย่ที่สละเวลา รถของฉันอยู่ด้านล่าง พวกเราออกเดินทางกันได้ตลอดเลย ไม่ทราบว่าคุณสะดวกเวลาไหนคะ?”
เย่เฉินตอบ “ตอนนี้เลยครับ จะได้ดูว่าคลับเฮาส์นั้นเป็นอย่างไรบ้าง”
ซ่งหวั่นถิงก็ดีใจมาก รีบร้อนออกไปพร้อมกับเย่เฉินอย่างเคารพ
……
ไม่นาน รถRolls-Royceของซ่งหวั่นถิง ก็ขับมาถึงยังประตูคลับเฮาส์ฮุยหวง
คลับเฮาส์ฮุยหวงตั้งอยู่ที่เขตจินไค เป็นเขตที่รุ่งเรืองที่สุดของเมืองจินหลิง
หลายปีก่อน ตระกูลซ่งเริ่มโครงการนี้ จนถึงไม่นานนี้จึงสร้างเสร็จ
คลับเฮาส์หลังนี้ ออกแบบโดยนักออกแบบระดับประเทศ การตกแต่งภายใน ก็เป็นรูปแบบที่ทันสมัยที่สุด หรูหราที่สุด
รถเพิ่งหยุดจอด ก็มีพนักงานเข้ามาเปิดประตูให้ เย่เฉินและซ่งหวั่นถิงก็ลงรถ
พูดจบ ซ่งหวั่นถิงก็ชี้ไปยังข้างบนของห้องโถง สูงกว่า10เมตร เป็นไฟแชนเดอเรียคริสตัลแขวนขนาดใหญ่ โคมไฟนั้นไม่เพียงใหญ่ แถมยังมีความสว่างมากด้วย ทั้งห้องโถงก็สว่างราวกับกลางวัน แสงไฟสาดส่อง
ซ่งหวั่นถิงก็พูดอีกว่า “อาจารย์เย่ โคมไฟนี้ ทำจากคริสตัลธรรมชาติ หนัก8.8ตัน ตระกูลซ่งเราเสียทรัพย์และกำลังไปไม่น้อย ถึงได้มันมา และเพื่อที่จะเอามันมาจากยุโรป พวกเราก็ขนส่งมาจากออสเตรีย แล้วก็มาประกบที่เมืองจินหลิง”
เย่เฉินกล่าว “ทางฮวงจุ้ยบอกไว้ว่า สถานที่ที่ทำธุรกิจ และจริงจังกับธุรกิจ แสงสว่างนั้นห้ามขาด ยิ่งมืด ก็ยิ่งมีผลต่อฮวงจุ้ย ดังนั้น ด้านโคมไฟ ไม่อาจจะลดทอนค่าใช้จ่ายได้”
ซ่งหวั่นถิงก็พยักหน้า พูดว่า “อาจารย์เย่ตักเตือนได้ถูกต้องค่ะ หวั่นถิงน้อมรับฟัง”
พูดจบ ซ่งหวั่นถิงก็พูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่คะ ชั่นบนสุดของที่นี่ ไม่เปิดให้คนภายนอก นอกจากคนตระกูลซ่งแล้ว ก็มีแต่คุณที่เป็นสมาชิกVIPสูงสุด ถึงจะสามารถขึ้นไปได้ พวกเราลองขึ้นไปดูกันไหมคะ?”
เย่เฉินก็โน้มหัวเบาๆ “ได้ครับ”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...