ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3007

สรุปบท บทที่ 3007: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 3007 – ตอนที่ต้องอ่านของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอนนี้ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 3007 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

เดิมทีเซียวชูหรันก็ต้องการจะถามเหมือนเดิมจริงๆ ตามความคิดของเธอ ตราบใดที่บริษัทของเธอค่อยๆมองเห็นการพัฒนา เย่เฉินก็สามารถค่อยๆลดงานดูฮวงจุ้ยได้ และพยายามอย่าแตะต้องงานด้านนี้ให้มากที่สุด

แต่ตอนนี้ได้ยินเย่เฉินพูดแบบนี้ เธอก็เก็บสำนวนการพูดนั้นของตัวเอง และพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า: “สามี งั้นตัวของนายเองก็ต้องระวังให้มากขึ้น”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพยักหน้าพูดว่า: “วางใจเถอะภรรยา ฉันจะระวัง”

เซียวชูหรันยิ้มอย่างมีความสุข: “ดึกมากแล้ว รีบกลับห้องไปนอนเถอะ”

“ได้!”

กลางดึก ตอนที่เย่เฉินกับเซียวชูหรันกอดกันแล้วนอนหลับไป ในลานกว้างของคฤหาสน์ตระกูลซ่ง ผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกไปอย่างสบายๆ

ในเวลานี้เป็นเวลาตีหนึ่งครึ่ง แต่อิโตะ นานาโกะไม่ได้นอน แต่มาถึงในลานบ้านคนเดียว หาสถานที่แห้งและสบาย นั่งขัดสมาธิในลานบ้านเงยหน้ามองดูดาว

คอนเสิร์ตของกู้ชิวอี๋ ทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก และมีรายละเอียดมากมายในนั้น ทำให้ตอนนี้เธอยังดึงสติกลับมาไม่ได้

ในคอนเสิร์ต ครั้งแรกที่เธอเห็นความหลงรักและความกล้าหาญของไอดอลอย่างกู้ชิวอี๋ ในวินาทีนั้น เธอนับถือกู้ชิวอี๋มากขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากคอนเสิร์ต เธอไตร่ตรองเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และก็มีสัญชาตญาณอย่างหนึ่ง เหมือนกับว่ากู้ชิวอี๋สารภาพรักกับคนรักในงาน น่าจะเป็นเย่เฉินที่ตัวเองหลงรักมาเป็นเวลานาน

แต่ว่า เธอก็คิดไม่ออกว่า ในนั้นนี้มีเบาะแสที่ชัดเจนอะไรสามารถจะสนับสนุนสัญชาตญาณอย่างนี้ของตัวเองได้

อิโตะ นานาโกะยิ้มอย่างรู้เท่าทัน และทอดถอนหายใจ: “พี่หวั่นถิงนอนไม่หลับ จะต้องเป็นเพราะเย่เฉินซังอย่างแน่นอน!”

ซ่งหวั่นถิงนิ่งอึ้งเล็กน้อย ไม่นานหลังจากนั้นก็ยิ้มอย่างทอดถอนหายใจ: “โธ่เอ๊ย ดูเหมือนพวกเราสองเหตุผลที่นอนไม่หลับก็เหมือนกัน”

อิโตะ นานาโกะพยักหน้า และพูดโดยไม่ปิดบังอะไรก็ตาม: “ฉันกำลังคิดว่า เจ้าชายขี่ม้าขาวที่กู้ชิวอี๋สารภาพรักในคอนเสิร์ตคืนนี้ จะเป็นเย่เฉินซังหรือเปล่า”

ซ่งหวั่นถิงเบิกตากว้าง และอ้าปากพูด: “ฉันก็คิดเหมือนกับเธอ! แม้ว่าไม่ได้หลักฐานอะไรทั้งนั้น ก็คิดไม่ออกถึงความเป็นไปได้ แต่ฉันก็ยังสงสัยในเรื่องนี้อยู่เสมอ!”

อิโตะ นานาโกะคาดไม่ถึงว่า ซ่งหวั่นถิงจะคิดเหมือนกับตัวเอง และเร่งรีบพูดว่า: “พี่หวั่นถิง พี่อาศัยอยู่ในเมืองจินหลิงมาโดยตลอด รู้จักกับเย่เฉินซังเร็วกว่า พี่จะบอกกับฉันได้หรือเปล่าว่า อดีตที่ผ่านมาของเย่เฉินซังเป็นยังไงกันแน่?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน