ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3008

เมื่อได้ยินคำถามของอิโตะ นานาโกะ ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างจริงจังว่า: “อันที่จริงฉันรู้เรื่องอดีตที่ผ่านของอาจารย์เย่น้อยมาก ครั้งแรกที่ฉันเจอกับเขา ยังเป็นตอนที่อยู่ในร้านขายของโบราณของที่บ้านพวกเราเมื่อปีที่แล้ว อาจารย์เย่ในเวลานั้นไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรอยู่ในเมืองจินหลิง เป็นเพียงแค่ลูกเขยที่มีฐานะต่ำต้อยในครอบครัวเท่านั้น”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ซ่งหวั่นถิงได้เปลี่ยนเรื่อง และเอ่ยปากพูดว่า: “แต่อาจารย์เย่อายุน้อยๆ กลับมีทักษะการซ่อมแซมของโบราณที่หายไปนานแล้ว สิ่งนี้ทำให้ฉันตกใจมากจริงๆ ตอนนั้นฉันก็รู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้จะต้องมีเรื่องราวอะไรที่ไม่มีใครรู้อย่างแน่นอน”

อิโตะ นานาโกะพยักหน้า: “มีสิ่งมากมายบนตัวของเย่เฉินซังที่ทำให้คนตกใจมาก แต่สิ่งที่ฉันอยากรู้ที่สุด คือวัยเด็กของเย่เฉินซัง! ตัวอย่างเช่น เขาเป็นคนที่ไหนกันแน่ ทำไมถึงกลายเป็นเด็กกำพร้า คือหลังจากที่เกิดมาก็ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง หรือว่าเกิดมาก็ไม่ได้มีพ่อแม่ หรือว่าสูญเสียพ่อแม่ในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง ดังนั้นจึงกลายเป็นเด็กกำพร้า”

ซ่งหวั่นถิงขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่นาน และส่ายหน้าพูดว่า: “สิ่งเหล่านี้……พูดตามตรงฉันก็ไม่ค่อยรู้จริงๆ”

อิโตะ นานาโกะก็วิเคราะห์อีกครั้ง: “พี่หวั่นถิงพี่ว่า คนรักที่มีใจให้กันตั้งแต่เด็กๆที่กู้ชิวอี๋พูด คือหายตัวไปตอนที่เธออายุห้าหกปี ตามอายุของกู้ชิวอี๋ก็อายุนับถอยหลังตามอายุของเย่เฉินซัง ปีนั้นเย่เฉินซังน่าจะอายุเจ็ดแปดปี และกู้ชิวอี๋ก็เป็นคนเย่นจิง ดังนั้น นี่ก็มีตรรกะพูดที่แตกต่างกันอย่างง่ายดายมาก: ถ้าหากเย่เฉินซังเป็นคนเมืองจินหลิงโดยกำเนิด งั้นตอนที่เขายังเด็กมีความเป็นไปไม่ได้ที่จะมีอะไรเกี่ยวข้องกับกู้ชิวอี๋ ดังนั้นก็ย่อมไม่ใช่เจ้าชายขี่ม้าขาวของกู้ชิวอี๋เป็นธรรมดา นี่ก็เป็นการพิสูจน์ว่าสัญชาตญาณของพวกเรานั้นผิดทั้งหมด”

“แต่ว่า ตรรกะเดียวกัน ถ้าหากเย่เฉินซังไม่ใช่คนเมืองจินหลิงโดยกำเนิด งั้นความเป็นไปได้ของเรื่องนี้ก็เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก!”

“ถ้าหากเย่เฉินซังเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวของกู้ชิวอี๋จริงๆ งั้นก็พิสูจน์ว่า ตอนที่เย่เฉินซังยังเป็นเด็กน่าจะเป็นคนเย่นจิง ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่เขามาเมืองจินหลิง น่าจะอายุประมาณเจ็ดแปดปี”

ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าเห็นด้วยเป็นอย่างมาก และพูดว่า: “ถ้าตามนี้ ถ้าหากอาจารย์เย่บังเอิญอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตอนที่อายุเจ็ดแปดปี งั้นลำดับเวลาขั้นพื้นฐานก็จะตรงกัน”

“ใช่”อิโตะ นานาโกะรีบพูดว่า: “พี่หวั่นถิง พี่อยู่ที่เมืองจินหลิงมีเส้นสายหรือเปล่า สามารถให้คนตรวจสอบบันทึกเกี่ยวกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิงได้หรือเปล่า?”