ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3014

อันที่จริงซ่งหวั่นถิงรู้เรื่องตระกูลเย่น้อยมาก

เดิมทีตระกูลใหญ่เหล่านี้ก็ให้ความสำคัญเป็นพิเศษในการปกป้องความเป็นส่วนตัว ดังนั้น นอกจากตระกูลท้องถิ่นในเย่นจิง ที่ค่อนข้างเข้าใจสถานการณ์ของพวกเขา ไม่ใช่ตระกูลในท้องถิ่นเพียงแค่รู้พอประมาณเท่านั้น และก็รายละเอียดที่ลึกกว่านั้นก็ไม่มีทางรู้ด้วยซ้ำ

ยิ่งไปกว่านั้น ในช่วงเวลาที่เย่ฉางอิงเสียชีวิตนั้น การเผยแพร่ข้อมูลยังล้าหลังมาก ตามหาคนรู้เรื่องข่าวมีเพียงสองทาง ทางแรกคือโทรทัศน์ อีกทางหนึ่งคือหนังสือพิมพ์

และโทรทัศน์ในเวลานั้น แทบจะมีข่าวเล่นซ้ำน้อยมาก ก็ไม่มีแพลตฟอร์มวิดีโอทางอินเทอร์เน็ตที่จะช่วยเก็บไฟล์วิดีโอ ดังนั้นนี่ก็หมายความว่า ถ้าหากเมื่อข่าวเริ่มออกครั้งแรกคุณพลาดไป คุณก็มีความเป็นไปได้มากว่าจากนี้จะไม่มีโอกาสได้เห็นอีก

ด้วยเหตุนี้ ซ่งหวั่นถิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตระกูลเย่มีกี่คน ต่างคนต่างชื่ออะไร และก็ยิ่งไม่รู้ว่าในนั้นมีใครหายตัวไปเมื่อยี่สิบปีก่อน

ดังนั้น เธอเอ่ยปากพูดกับอิโตะ นานาโกะว่า: “สถานการณ์ภายในของตระกูลเย่ โดยพื้นฐานฉันไม่ได้เคยได้ยินมาก่อน ไม่ค่อยรู้ว่ารุ่นลูกหลานคนวัยกลางของพวกเขานี้ใครหายตัวไปกันแน่ ไม่งั้นฉันคิดหาทางให้คนช่วยตรวจสอบหน่อยมั้ย?”

อิโตะ นานาโกะรีบพูดว่า: “ไม่จำเป็นค่ะพี่หวั่นถิง!”

ซ่งหวั่นถิงถามอย่างไม่เข้าใจ: “หรือว่าเธอไม่อยากรู้ความลับและรายละเอียดที่มากกว่านั้นเหรอ?”

อิโตะ นานาโกะยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างจริงจัง: “ในเมื่อเย่เฉินซังไม่ได้พูดเรื่องราวเหล่านี้ งั้นก็แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้อยากให้พวกเราหรือว่าคนอื่นรู้เรื่องเหล่านี้ พวกเราก็เคยได้รับความดีจากเขา ไม่สามารถเพราะว่าต้องการทำให้ความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองพอใจ ก็ไปสอดรู้สอดเห็นความลับของเขา”