ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3014
อันที่จริงซ่งหวั่นถิงรู้เรื่องตระกูลเย่น้อยมาก
เดิมทีตระกูลใหญ่เหล่านี้ก็ให้ความสำคัญเป็นพิเศษในการปกป้องความเป็นส่วนตัว ดังนั้น นอกจากตระกูลท้องถิ่นในเย่นจิง ที่ค่อนข้างเข้าใจสถานการณ์ของพวกเขา ไม่ใช่ตระกูลในท้องถิ่นเพียงแค่รู้พอประมาณเท่านั้น และก็รายละเอียดที่ลึกกว่านั้นก็ไม่มีทางรู้ด้วยซ้ำ
ยิ่งไปกว่านั้น ในช่วงเวลาที่เย่ฉางอิงเสียชีวิตนั้น การเผยแพร่ข้อมูลยังล้าหลังมาก ตามหาคนรู้เรื่องข่าวมีเพียงสองทาง ทางแรกคือโทรทัศน์ อีกทางหนึ่งคือหนังสือพิมพ์
และโทรทัศน์ในเวลานั้น แทบจะมีข่าวเล่นซ้ำน้อยมาก ก็ไม่มีแพลตฟอร์มวิดีโอทางอินเทอร์เน็ตที่จะช่วยเก็บไฟล์วิดีโอ ดังนั้นนี่ก็หมายความว่า ถ้าหากเมื่อข่าวเริ่มออกครั้งแรกคุณพลาดไป คุณก็มีความเป็นไปได้มากว่าจากนี้จะไม่มีโอกาสได้เห็นอีก
ด้วยเหตุนี้ ซ่งหวั่นถิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตระกูลเย่มีกี่คน ต่างคนต่างชื่ออะไร และก็ยิ่งไม่รู้ว่าในนั้นมีใครหายตัวไปเมื่อยี่สิบปีก่อน
ดังนั้น เธอเอ่ยปากพูดกับอิโตะ นานาโกะว่า: “สถานการณ์ภายในของตระกูลเย่ โดยพื้นฐานฉันไม่ได้เคยได้ยินมาก่อน ไม่ค่อยรู้ว่ารุ่นลูกหลานคนวัยกลางของพวกเขานี้ใครหายตัวไปกันแน่ ไม่งั้นฉันคิดหาทางให้คนช่วยตรวจสอบหน่อยมั้ย?”
อิโตะ นานาโกะรีบพูดว่า: “ไม่จำเป็นค่ะพี่หวั่นถิง!”
ซ่งหวั่นถิงถามอย่างไม่เข้าใจ: “หรือว่าเธอไม่อยากรู้ความลับและรายละเอียดที่มากกว่านั้นเหรอ?”
อิโตะ นานาโกะยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างจริงจัง: “ในเมื่อเย่เฉินซังไม่ได้พูดเรื่องราวเหล่านี้ งั้นก็แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้อยากให้พวกเราหรือว่าคนอื่นรู้เรื่องเหล่านี้ พวกเราก็เคยได้รับความดีจากเขา ไม่สามารถเพราะว่าต้องการทำให้ความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองพอใจ ก็ไปสอดรู้สอดเห็นความลับของเขา”
“ฉันเข้าใจแล้ว”ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า: “งั้นถึงเวลานั้นฉันจะจับตาดูการเคลื่อนไหวของอาจารย์เย่ ดูว่าเขาจะออกจากเมืองจินหลิง ไปเย่นจิงหรือเปล่า”
ตระกูลเย่จะจัดพิธีเซ่นไหว้บรรพบุรุษหลังยี่สิบวัน ได้สั่นคลอนต่อผู้คนจำนวนมากอย่างแท้จริง
ไม่เพียงแต่ตระกูลเย่ของเย่นจิงเท่านั้น แต่ยังมีสาขาของตระกูลเย่ทั่วประเทศและทั่วโลก ก็ได้เริ่มเตรียมทำพิธีเซ่นไหว้บรรพบุรุษนี้ตั้งแต่เนิ่นๆ
ขนาดในใจของเย่เฉิน ก็ค่อนข้างรอคอยพิธีเซ่นไหว้บรรพบุรุษนี้อย่างคลุมเครือ เพราะว่าเขาได้ตัดสินใจมาตั้งนานแล้วว่า ในงานพิธีเซ่นไหว้บรรพบุรุษครั้งนี้ จะให้ซูโสว่เต้ากลับมาจากซีเรีย ให้เขาคุกเข่าต่อหน้าหลุมศพของพ่อแม่ด้วยตนเอง และปลอบโยนวิญญาณที่อยู่บนสวรรค์ของพ่อแม่
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...