ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3016

เมื่อทหารคนนั้นเห็นซูโสว่เต้ากระทืบเท้าด้วยความโกรธ ก็พูดด้วยสีหน้าจริงจังในทันทีว่า: “เฮ้ย! แกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่มั้ย? ระวังคำพูดของแกด้วย! ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่เกรงใจแกแล้ว!”

ซูโสว่เต้าพูดอย่างโกรธเคือง: “ไม่เกรงใจฉันเหรอ? พวกเรามาพูดกันด้วยเหตุผล การก่อสร้างบนไซต์งานก่อสร้างที่ไหนก็ตาม ก็ต้องมีพักเที่ยงบางเวลา มีอย่างพวกแกที่ไหนกันที่ทำส่งเดชแม่งยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่แบ่งกลางคืนกลางวัน? อยู่ในประเทศของพวกเรา มีเพียงช่วงกลางวันในวันทำงานที่อนุญาตให้ทำการเคลื่อนไหวใหญ่เหล่านี้ได้ ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อถึงเวลาเลิกงาน ไซต์งานก่อสร้างทั้งหมดก็หยุดงานพักผ่อน พวกแกกลับดี ทำงานขึ้นมาก็ไม่มีจบ ถ้ายังให้พวกแกทำแบบนี้ต่อไปอีก กูจะเป็นโรคประสาทที่มีอาการอ่อนเพลียเรื้อรังแล้วนะโว้ย! แกไปเรียกจอมพลคามมิตของพวกแกออกมาให้ฉัน ฉันจะถามเขาต่อหน้า!”

ทหารพูดอย่างเย็นชา: “ฉันจะบอกแกนะ ตอนนี้พวกเรากำลังสร้างป้อมปราการถาวรเหล่านี้และแนวป้องกันด้านหลังด้วย ล้วนเป็นคำสั่งของจอมพลคามมิตเอง ต้องการให้พวกเราสร้างให้เสร็จโดยเร็วที่สุด เรื่องราวนี้กลายเป็นประเด็นสำคัญสำหรับฐานทัพทั้งหมดของพวกเรา เรื่องอะไรก็ตามจะต้องหลีกทางให้มัน อย่าว่าแก ต่อให้เป็นรองผู้บัญชาการของเรา ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะตั้งคำถาม!”

หลังจากที่ซูโสว่เต้าฟังจบ คนทั้งคนก็มึนงง

“แกว่าอะไรนะ? ตอนนี้พวกแกกำลังสร้างป้อมปราการถาวรและแนวป้องกันด้านหลังเหรอ?!”

“ถูกต้อง!”ทหารคนนั้นก็พูดอย่างภาคภูมิใจ: “ตอนนี้พวกเรากำลังก่อสร้างชุดป้องกันอันทรงพลังสำหรับโจมตีและป้องกัน ยิ่งไปกว่านั้นยังต้องเตรียมกำลังสำรองทางยุทธศาสตร์สำรองจำนวนมากไว้ล่วงหน้า ตอนนี้ป้อมปราการถาวรบนภูเขาทั้งสี่ด้านของพวกเรา และแนวป้องกันด้านหลังได้เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว ถ้าเวลามากอีกหน่อย ภูเขาหลายลูกนี้ก็จะขูดอุโมงค์อย่างแน่นหนา ถึงเวลานั้น ทั้งซีเรียก็ไม่มีใครสามารถโจมตีเข้ามาได้!”

หลังจากที่ซูโสว่เต้าฟังจบ คนทั้งคนก็ตกตะลึงจนตาค้าง

มิน่าล่ะถึงได้ดังตูมตามตลอดทั้งวัน ตูมตาม ที่แท้คือสร้างป้อมปราการ!

มิน่าล่ะทุกวันนี้ข้างนอกมีขบวนรถบรรทุกมาส่งของอย่างต่อเนื่อง ที่แท้ฮามิดก็ทำป้อมปราการถาวรไปด้วย และทำยุทธศาสตร์สำรองไปด้วย