ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3019
ในโลกใบนี้ ไม่ใช่ทุกประเทศหรือว่าทุกภูมิภาค ก็จะเจริญรุ่งเรืองเหมือนกับหัวเซี่ย ในหลายพื้นที่ก็มีความวุ่นวายอันเกิดจากภัยสงคราม ดังนั้นทหารรับจ้างจึงเบ่งบานทุกที่ในสถานที่แบบนี้
ทหารรับจ้างส่วนใหญ่เป็นพวกเดนตาย พวกเขาไม่มีความรู้สึกยุติธรรม เพียงแค่ให้บริการเงิน ใครให้เงินก็ทุ่มกำลังเพื่อใคร ยังมีทหารรับจ้างอีกส่วนหนึ่งก็อาศัยบางประเทศเพื่อความอยู่รอด ตัวอย่างเช่นแบล็ควอเตอร์ของสหรัฐอเมริกา พวกเขาฝึกทหารรับจ้างจำนวนมาก ตั้งใจบริการเพื่อรัฐบาลของสหรัฐอเมริกา ปฏิบัติการทางทหารเกือบทั้งหมดของสหรัฐอเมริกาในตะวันออกกลาง แทบจะแยกออกจากการมีส่วนร่วมของทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์ไม่ได้ และสิ่งที่รัฐบาลไม่สะดวกที่จะออกหน้าออกตาไปทำ ก็มีพวกเขามาช่วยจัดการให้
และสำนักว่านหลงแห่งนี้ ก็ตกเป็นอย่างแรก
หลังจากที่ฮามิดฟังการแนะนำของสำนักว่านหลงจบก็ปวดหัวอย่างฉับพลัน และอ้าปากถามว่า: “การจ้างทหารรับจ้างหนึ่งหมื่นนายของสำนักว่านหลง เสียค่าใช้อย่างน้อยหลายร้อยดอลลาร์ต่อวันนะ?”
รองผู้บัญชาการรีบพูดว่า: “จอมพลครับ ราคาของสำนักว่านหลงนั้นสูงมาก ต่อให้เป็นทหารรับจ้างทั่วไปที่อยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของพวกเขา ราคาหนึ่งวันก็หนึ่งถึงสองพันดอลลาร์สหรัฐ ราคาเจ้าหน้าที่สูงขึ้นไป หนึ่งวันก็เกินหนึ่งหมื่นดอลลาร์สหรัฐ ใครก็ตามที่ออกมา ค่าใช้จ่ายหนึ่งวันก็หลายแสนดอลลาร์สหรัฐ……”
ฮามิดถามด้วยความตกตะลึงจนตาค้าง: “จริงเหรอ? ทำไมถึงได้แพงขนาดนี้?!”
รองผู้บัญชาการอธิบายว่า: “สาเหตุที่สำนักว่านหลงสามารถเติบโตขึ้นอย่างฉับพลันในช่วงไม่กี่ปีนี้ อาศัยประสิทธิภาพการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม ทหารรับจ้างของพวกเขาได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี โดยเฉพาะสมาชิกแกนหลัก แต่ละคนก็เป็นราชาทหารชั้นยอด ไม่ว่าจะความสามารถในการต่อสู้ของทหารเดี่ยว หรือว่าความสามารถการต่อสู้โดยรวม ก็ดีที่สุดในหมู่ทหารรับจ้าง แต่ปัญหาอย่างเดียวก็คือราคาสูง คนทั่วไปยังจ้างไม่ไหวจริง”
ฮามิดขมวดคิ้วพูดว่า: “คำนวณตามนี้ ทหารรับจ้างหนึ่งหมื่นคนนี้ ค่าใช้จ่ายหนึ่งวันก็เกินยี่สิบล้านดอลลาร์สหรัฐเหรอ?!”
“ครับ”รองผู้บัญชาการเช็ดเหงื่อ และพูดอย่างวิตกกังวลว่า: “ผมยังได้รับข่าวมาว่า ครั้งนี้สำนักว่านหลงมีราชันสงครามมาคนหนึ่ง! ว่ากันว่าคนคนนี้อยู่ในสนามรบ สามารถที่จะหนึ่งคนต่อศัตรูหนึ่งร้อยคนได้!”
ฮามิดอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน และอ้าปากพูด: “ฉันก็แม่งไม่เข้าใจ กองกำลังรัฐบาลเอาเงินมาจากไหนกันแน่ ว่าจ้างทหารรับจ้างมากมายขนาดนี้?”
ทันใดนั้นก็ได้รับโทรศัพท์จากฮามิด เขาก็แปลกใจเป็นอย่างมาก ดังนั้นจึงเอ่ยปากถามว่า: “พี่ชาย ทำไมจู่ๆถึงได้โทรหาผมได้?”
ฮามิดพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ: “ศิษย์น้องเย่ พี่ชายอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว ซูโสว่เต้าคนนั้นเกิดตายอยู่ที่ฉัน นายก็อย่าได้โทษฉันนะ!”
ในใจของเย่เฉินกระตุกหนึ่งที และรีบถามไถ่ว่า: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?!”
ฮามิดถอนหายใจยาว: “กองกำลังรัฐบาลว่าจ้างกลุ่มทหารรับจ้างที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีจากต่างประเทศ ภายในช่วงเวลาสั้นๆได้ทำลายกองทัพจำนวนมากที่ติดอาวุธมากมายกว่าของฉัน ตอนนี้มีกองทหารแปดพันกว่านายระยะห่างจากที่พี่นี้มีเพียงสามสิบกิโลเมตร ครั้งนี้พี่คงจะแบกรับไม่ไหวอย่างแน่นอน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...