ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3020
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดนี้ คนทั้งคนก็สั่นสะท้านในทันที รีบจอดรถที่ข้างทาง และอ้าปากพูดว่า: “พี่ชาย พี่อย่าตื่นตกใจ ผมถามพี่ ระดับโดยรวมของกองกำลังรัฐบาลเป็นยังไง?”
“ไม่ยังไงนะ”ฮามิดพูด: “แต่ว่าครั้งนี้พวกเขาจ้างทหารรับจ้างได้สุดยอดมาก เป็นสำนักว่านหลงอันดับห้าแรกของโลก ว่ากันว่าสำนักว่านหลงได้ส่งทหารหนึ่งหมื่นนายมาช่วยเหลือกองกำลังรัฐบาล”
เย่เฉินขมวดคิ้วถาม: “สำนักว่านหลง ที่มาคืออะไร?”
“ฉันก็ไม่ค่อยรู้”ฮามิดตอบ: “ว่ากันว่าเป็นองค์กรทหารรับจ้างที่ก่อตั้งโดยชาวจีน ในช่วงไม่กี่ปีมานี้มีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว ทั้งขนาดและความสามารถก็แข็งแกร่งมาก! พวกเขาเป็นทหารคุณภาพ สูงกว่ากองกำลังรัฐบาลมาก! โดยพื้นฐานก็เป็นระดับกองกำลังพิเศษของประเทศพัฒนาแล้ว!”
เย่เฉินพูดด้วยความประหลาดใจ: “องค์กรนี้ผมก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนจริงๆ ผมรู้จักแค่แบล็ควอเตอร์สหรัฐอเมริกา คอสแซคของรัสเซีย สำนักว่านหลงนี้ ผมได้ยินเป็นครั้งแรก”
ฮามิดถอนหายใจ: “ปกตินายก็ไม่ได้มีโอกาสจัดการกับทหารรับจ้างอะไร คงจะไม่รู้จักคนกลุ่มนี้ พูดให้เคลียร์พวกเขาก็เป็นทหารมืออาชีพที่ปฏิบัติการในเชิงพาณิชย์ รับเงินทำงาน อยู่ที่ในพื้นที่มีความวุ่นวายอันเกิดจากภัยสงครามของพวกเราแบบนี้ก็คล่องแคล่วที่สุด สำนักว่านหลงนี้ ว่ากันว่าอยู่ใต้บังคับบัญชาการหลายหมื่นนาย ยอดฝีมือชั้นสูงในนั้นก็มีเกือบหนึ่งร้อยนาย พลังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก เทพสงครามของพวกเขาเอาผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาการหนึ่งในราชันสงครามที่แข็งแกร่งที่สุด ก็ส่งมาถึงซีเรีย……”
เย่เฉินถามเขา: “อย่าวิตกกังวล ระดับของกองทหารพิเศษจะถูกปืนยิงก็ตายได้ แม้ว่าทหารคุณภาพคนเดียวของพี่สู้เขาไม่ได้ แต่พี่มีจังหวะเวลาที่เหมาะสม ตราบใดที่พี่สามารถใช้ความเหนือกว่าของตัวเองให้เป็นประโยชน์ได้ ต่อสู้ขึ้นมาไม่แน่อาจจะไม่แพ้”
จากนั้น เย่เฉินก็ถามว่า: “ป้อมปราการถาวรและอุโมงค์แนวป้องกันด้านหลังสร้างได้เป็นยังไง?”
ฮามิดรีบพูดว่า: “ช่วงนี้ฉันให้พวกเขาทำงานล่วงเวลามาโดยตลอด! แต่ว่าภาระงานนี้มีมากเกินไปจริงๆ ภายในเวลาสั้นขนาดนี้ ก็เป็นเรื่องยากมากที่จะปฏิบัติแผนการนี้ให้เป็นจริงได้ทั้งหมด……”
เย่เฉินพูดอย่างใจเย็นว่า: “ผมเข้าใจ พี่ก็บอกผมมาว่า ป้อมปราการถาวรที่กำลังป้องกันอยู่ที่ด้านหน้าและอุโมงค์แนวป้องกันด้านหลัง สามารถที่จะใช้งานได้หรือเปล่า?”
ตอนที่เย่เฉินยังเด็กเขาก็ได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้เห็นได้ยินอยู่เป็นประจำ ก็เข้าใจอุปกรณ์อาวุธเป็นอย่างมาก
ดังนั้น เขาแทบจะพูดโดยไม่ต้องคิดว่า: “ปืนใหญ่152มิลลิเมตรที่ผลิตในรัสเซียมีหลายรุ่น แต่ผมคาดเดาว่าสามารถมาถึงที่ซีเรียได้ น่าจะเป็นรุ่นที่ผลิตในปี1970หรือ1980 ถึงขนาดรุ่นนานกว่านั้น ดังนั้นระยะที่มีประสิทธิภาพน่าจะเป็นประมาณยี่สิบกิโลเมตร”
ฮามิดถามด้วยความประหลาดใจ: “น้องชาย เรื่องนายก็รู้ด้วยเหรอ?”
เย่เฉินอือคำหนึ่ง แล้วก็ถามว่า: “อีกฝ่ายมีพลังยิงทางอากาศหรือเปล่า?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...