ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3021
“ไม่มี”ฮามิดพูดว่า: “กองกำลังรัฐบาลทั้งหมดก็มีซุคฮอยซู-24ที่ผุๆพังๆสิบกว่าลำ ส่วนใหญ่อยู่ในโรงเก็บเครื่องบินไม่สามารถบินได้ ที่ยังสามารถบินได้ก็ยังจะต้องปกป้องเมืองหลวง โจมตีผู้ก่อการร้ายเป็นครั้งเป็นคราว ไม่สามารถหากำลังมาโจมตีฉันได้ด้วยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้นซุคฮอยซู-24มาก็ไม่มีความหมายอะไร ไม่มีอะไรมากไปกว่าการโยนระเบิด”
จากนั้น ฮามิดก็พูดว่า: “สำหรับเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธ ฉันกลับไม่กลัวเขามา ถึงยังไงประสิทธิภาพเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธของพวกเขาก็ไม่ค่อยดีนัก ที่นี่ฉันมีขีปนาวุธยิงไหล่ไม่น้อย ยิงเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธได้อย่างง่ายดาย ฉันคาดการณ์ว่าพวกเขาก็ไม่อยากให้เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธรนหาที่ตาย”
เย่เฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพูดว่า: “ดูเหมือนว่า มีความเป็นไปได้สูงที่มันจะเป็นสงครามภาคพื้นดินเพียงอย่างเดียว งั้นตอนนี้พี่กลับยังไม่ต้องกังวล”
จากนั้น เย่เฉินก็พูดว่า: “ผมแนะนำให้พี่สังเกตความตั้งใจของฝ่ายตรงข้ามก่อน เพราะว่าจำนวนคนของอีกฝ่ายเดิมทีก็เหนือกว่าเป็นอย่างมาก ถ้าหากพวกเขาต้องการหักโหม ไม่มีทางที่จะนำปืนใหญ่มามากมายขนาดนี้ ดังนั้นความตั้งใจเชิงกลยุทธ์ของพวกเขา น่าจะเหมือนกับรูปแบบสงครามภาคพื้นดินระหว่างประเทศเมื่อหลายสิบปีก่อน ต้องการทำยุทธวิธีทหารราบกับพี่!”
ฮามิดรีบถามว่า: “ยุทธวิธีทหารราบคืออะไร?”
เย่เฉินพูดว่า: “ก็คือทหารราบทำสงครามกับยุทธวิธีทหารราบ พูดให้เคลียร์ก็คือทหารปืนใหญ่ถล่มทหารราบอย่างเร่งรีบ ทหารราบสู้ทหารปืนใหญ่ไม่ได้ ใช้อยู่ในสถานการณ์ตอนนี้ของพี่ อีกฝ่ายน่าจะตั้งใจใช้ปืนใหญ่ระดมยิงครอบคลุมต่อพี่ก่อน หลังจากที่ระเบิดพี่จนยับเยิน ลดบุคลากรลงครึ่งหนึ่ง หลังจากที่ประสิทธิภาพการต่อสู้ลดลงครึ่งหนึ่ง ค่อยใช้ยานเกราะคุ้มกันทหารราบบุกประชิด”
ฮามิดพูดอย่างเห็นด้วย: “นายพูดถูก ฉันว่าพวกเขาคงจะต้องการวางระเบิดฉันอย่างแน่นขนัดก่อนอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินก็พูดว่า: “วางระเบิดไม่กลัว เพราะว่าพี่มีอุโมงค์แนวป้องกันด้านหลังแล้ว ตอนนี้ก็รีบนำบุคลากรและสิ่งของที่จำเป็นในการดำรงชีพรวมทั้งอาวุธที่มีค่าทั้งหมดไปยังอุโมงค์แนวป้องกันด้านหลัง ต่อจากนั้นก็รีบให้คนขับเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธหลายลำนั้นของพี่ออกไป จำนวนผู้คนของอีกฝ่ายมากมาย เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธหลายลำนี้ทำอะไรไม่ได้มาก ขับออกไปหลายร้อยกิโลเมตรก่อน หาหุบเขาที่ไม่มีคนหรือว่ายอดเขาจอดไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวอีกฝ่ายเริ่มระดมยิง เฮลิคอปเตอร์หลายลำนั้นของพี่คาดการณ์ว่าก็ต้องพังทลายทั้งหมด”
ในเวลานี้เย่เฉินก็พูดกับเขาว่า: “ลักษณะภูมิประเทศที่นั่นของพี่ ผมพอจะมีความทรงจำอยู่ บริเวณโดยรอบก็เป็นพื้นที่ทางเดินเนินเขา ขรุขระคดเคี้ยว ดังนั้นความเร็วของการรุกของอีกฝ่ายไม่มีทางเร็วเกินไป และพี่ก็ไม่ต้องให้เฮลิคอปเตอร์เร่งรีบออกไปในทันที”
เมื่อพูดอย่างนั้น เย่เฉินก็แนะนำอีกว่า: “ตอนนี้พี่สามารถให้เฮลิคอปเตอร์ช่วยยกอุปกรณ์หนักอันล้ำค่าเข้าไปในอุโมงค์แนวป้องกันด้านหลังบ้าง ในเวลาเดียวกันยังต้องให้หน่วยสอดแนมของพี่ติดตามการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายอย่างใกล้ชิด เมื่อไหร่ที่อีกฝ่ายหยุดขบวน และเริ่มวางกำลังปืนใหญ่ ก็ให้เฮลิคอปเตอร์ออกไปเมื่อนั้น ก็ทันเวลา”
“อีกฝ่ายมีปืนใหญ่ลากจูงสามสี่สิบลำ ปืนใหญ่ลากจูงเหล่านี้ ตั้งแต่ลากจูงจนถึงหยุดอยู่ทั้งหมด จนถึงการวางกำลังทั้งหมดแล้วคำนวณพิกัดให้เรียบร้อยอีก ปรับมุมให้เรียบร้อย ทำการเตรียมตัวระดมยิงให้เรียบร้อย คือต้องใช้เวลายาวนาน พี่มีเวลาเพียงพอที่จะทำการตอบกลับ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...