จากนั้น เย่เฉินยังคงวิเคราะห์ต่อไปว่า: “อันที่จริงถ้าหากกองกำลังภาคพื้นดินแปดพันนายของอีกฝ่ายเริ่มหักโหมทั้งหมด สำหรับพี่ก็ไม่นับว่าอะไร ลักษณะภูมิประเทศสถานที่ของพี่สูงและอันตราย มาตรฐานนั้นง่ายต่อการป้องกันและยากที่จะทำการโจมตี ถือได้ว่าเป็นหนึ่งคนเฝ้าด่าน ทหารหมื่นนายมิอาจกรายผ่านได้ ประกอบกับว่าพี่ได้สร้างป้อมปราการถาวรใหม่ ความแข็งแกร่งในการป้องกันจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้อีกฝ่ายจะโจมตีพี่ก็ไม่ต้องกลัว ถึงเวลานั้นพวกเขาเพิ่งจะโจมตี อุโมงค์แนวป้องกันด้านหลังของพวกพี่ก็กลายเป็นพวกพี่ล้อมรอบตำแหน่งของอีกฝ่าย ถึงเวลานั้นยังได้เปรียบจากการครอบครองพื้นที่ภูเขาและอุโมงค์ และศัตรูที่ตีเข้ามาก็น่าสังเวชแล้ว ถูกล้อมอยู่ข้างใน ถอยก็ไม่มีที่ให้ถอย!”
“แม่งเอ๊ย!”ฮามิดตื่นเต้นขึ้นมาในทันที และอ้าปากพูดว่า: “น้องชาย! สุดยอด! สุดยอดจริงๆ! เดิมทีฉันยังวิตกกังวล แต่หลังจากที่ฟังนายพูดจบแบบนี้ ฉันแม่งแทบอยากจะรีบให้พวกเขารีบโจมตีเข้ามา!”
เย่เฉินพูดว่า: “พี่มีสภาพจิตใจแบบนี้ก็ดีที่สุดแล้ว รีบไขว่คว้าเวลา รีบจัดเตรียมกองกำลัง เตรียมการก่อนสงครามครั้งสุดท้าย ต้องจำคำพูดของผมเอาไว้ ไม่ต้องรีบร้อนไม่ต้องใจร้อน จะต้องเป็นคนขี้ขลาดตาขาว! อีกอย่างก็ต้องทำการวางแผนสำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด ถ้าหากสถานการณ์ไม่สามารถต้านทานได้จริงๆ ยังต้องรู้จักเอาตัวรอดหรือปรับตัวให้เข้ากับเหตุการณ์”
“เข้าใจแล้ว!”ฮามิดพูดอย่างตื่นเต้นว่า: “ฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้! น้องชาย ถึงเวลาฉันจะติดต่อสื่อสารกับนายทันเวลา นายจะต้องเปิดโทรศัพท์ไว้ พี่ชายจะรอดจากอุปสรรคนี้ไปได้หรือเปล่า ก็อาศัยนายทั้งหมด!”
เย่เฉินพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “พี่วางใจได้ ผมจะเปิดโทรศัพท์ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ตราบใดที่พี่โทรมา ผมจะรับในวินาทีเดียว!”
“น้องชายที่แสนดี มีคำพูดนี้ของนายฉันก็วางใจ! นายรอข่าวดีของฉัน!”
“ได้ ขอให้พี่ชนะ!”
หลังจากที่เย่เฉินพูดจบ เขาก็วางสาย
ทันทีที่วางสาย เซียวชูหรันที่นั่งข้างคนขับรถก็ถามด้วยใบหน้าที่ตกใจว่า: “สามี ใครโทรหานายเหรอ? ทำไมยังเกี่ยวข้องกับเรื่องทำสงครามด้วย?”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า: “ภรรยาเธอไม่รู้ว่า เกมนี้ตั้งค่าได้โหดร้ายมาก ไม่ว่าก่อนหน้านี้เธอจะใช้เวลาก้มหน้าก้มตาพัฒนาในเกมนานแค่ไหน ถ้าเกิดเธอพ่ายแพ้ ก็ไม่มีอะไรแล้ว ดังนั้นทุกครั้งที่ทำสงครามจะต้องพยายามเอาชนะให้ได้ ไม่อย่างนั้นก็ต้องเริ่มใหม่ทั้งหมด”
เซียวชูหรันพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ฉันเข้าใจแล้ว! ใครก็ไม่ให้อยากความทุ่มเทของตัวเองสูญเปล่า พ่ายแพ้ครั้งหนึ่งก็ทำได้เพียงเริ่มใหม่ทั้งหมดอีกรอบ……”
“ใช่”เย่เฉินมองดูเวลา ขับรถไปที่ถนนใหญ่ แล้วพูดว่า: “ภรรยา ฉันส่งเธอไปที่บริษัทก่อน”
เซียวชูหรันตอบคำหนึ่ง และพูดด้วยรอยยิ้ม: “อือ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...