ต่อจากนั้น เขาสั่งการในทันทีว่า: “ออกคำสั่งไปให้ทุกคนทำการเตรียมตัวรับการระดมยิง! ทุกคนจะต้องสวมหมวกให้ดี ปิดหู อย่าได้ออกจากอุโมงค์อย่างเด็ดขาด ในเวลาเดียวกันออกคำสั่งลงไป อย่าได้พิงกำแพงของอุโมงค์อย่างเด็ดขาด ทางที่ดีหมอบลงอยู่กับพื้น ถ้าหากมีสิ่งของที่นุ่มกว่าหน่อยรับรองก็ยิ่งดี แบบนี้ก็จะช่วยบรรเทาความเสียหายจากการกระแทกที่เกิดจากการระดมยิงระยะประชิดได้อย่างมีประสิทธิภาพ!”
เวลาส่วนใหญ่ การบาดเจ็บสังหารที่ปืนใหญ่มีต่อตัวของคน ขึ้นอยู่กับเศษกระสุนเมื่อระเบิด หรือว่าหินที่ถูกระเบิดแตกออก บางทีก็ระเบิดวัตถุแข็งอื่นทุกอย่าง
แต่ว่า คลื่นกระแทกที่เกิดจากการระเบิดของปืนใหญ่ ก็สามารถสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อร่างกายมนุษย์ได้ ระยะทางใกล้เพียงพอ ก็อาจทำให้อวัยวะภายในของบุคคลแตกสลายได้
แม้ว่าฮามิดไม่มีความคิดเชิงกลยุทธ์ที่ยิ่งใหญ่อะไร แต่เนื่องจากว่าเขาเป็นคนที่ผ่านความทุกข์ยากลำบากอยู่ในสนามรบมาจนถึงวันนี้ ดังนั้นจึงมีประสบการณ์ในทางปฏิบัติมากมาย
คำสั่งของถูกถ่ายทอดไปทีละชั้น ทหารในแต่ละอุโมงค์ก็ได้รับคำสั่งของเขา
ดังนั้น ผู้คนมากมายก็เริ่มใช้วัสดุในท้องถิ่น หาของที่นุ่มบางอย่างมาปูนอยู่บนพื้น
ทหารมากมายไปที่ทางเข้าอุโมงค์เพื่อเอาดินเหนียวอ่อนจำนวนมากมายมา ซูโสว่เต้าที่วิตกกังวลเป็นอย่างมากยังไม่เข้าใจว่าคนพวกนี้กำลังทำอะไรอยู่ ก็ได้ยินทหารที่ควบคุมเขาเป็นพิเศษตะโกนมาว่า: “แกยังยืนนิ่งอยู่ทำไม? รีบออกไปเอาดินเข้ามาปูอยู่ใต้ตัวของแก ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวถ้าเกิดปืนใหญ่ระเบิดอยู่ที่ตรงหน้าของแก จะสั่นสะเทือนจนเลือดภายในออก!”
เมื่อซูโสว่เต้าได้ยินคำพูดนี้ ถามด้วยความตื่นตระหนกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด: “หรือว่าจะทำสงครามกันจริงๆเหรอ? นายสามารถไปบอกกับจอมพลคามมิตได้หรือเปล่า ให้เขาส่งเฮลิคอปเตอร์ส่งฉันกลับไปก่อน ฉันไม่เคยทำสงคราม อยู่ที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรน่ะ”
ทหารพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า: “เฮลิคอปเตอร์ไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้แกไปที่ไหนไม่ได้ ถ้าไม่อยากตาย ก็รีบไปเอาดินมาหน่อย ถ้าอยากลองเสี่ยงโชค ก็ยืนนิ่งอยู่ที่นี่ อะไรก็ไม่ต้องทำ”
เมื่อซูโสว่เต้าได้ยินคำพูดนี้ ยังกล้าที่จะเสแสร้งที่ไหน
ดังนั้นในใจก็ใช้คำด่าที่ชั่วร้ายที่สุดด่าสาปแช่งเย่เฉินไปด้วย ติดตามคนอื่นไปอย่างไม่เต็มใจไปด้วย และไปเตรียมดินเหนียวนอกถ้ำ
ซูโสว่เต้าใช้ถังน้ำมันหล่อลื่นเครื่องยนต์ดีเซลเปล่า ขุดดินเหนียวด้วยความพยายามอย่างเคร่งครัดมาถังหนึ่ง เพิ่งจะยกมาจะกลับไป ก็มีเสียงระเบิดดังสนั่นมาจากข้างนอก
ยังไม่รอให้เขาเข้าใจว่าเสียงนี้คืออะไรกันแน่ เสียงระเบิดดังกึกก้องก็ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง!
และทหารคนอื่น ได้ทำการเตรียมพร้อมที่จะป้องกันการกระแทกจากระเบิดตั้งนานแล้ว
ลูกกระสุนปืนใหญ่นัดแล้วนัดหนึ่งตกลงมา ไม่ได้ส่งผลกระทบใดให้กับทหารเหล่านี้
ในทางตรงกันข้าม ตามด้วยเวลาของการระดมยิงอย่างต่อเนื่องยิ่งอยู่ยิ่งนาน ในใจของทหารมีความรู้สึกปลอดภัยและความรู้สึกเหนือกว่าอย่างรุนแรง
เพราะว่าพวกเขาเห็นกับตาตัวเอง แนวป้องกันด้านหลังจึงมีบทบาทขนาดใหญ่ในการรับมือต่อการระดมยิง
ซ่อนตัวอยู่ในป้อมปราการที่แข็งแรงขนาดนี้พบกับการระดมยิง ความรู้สึกแบบนี้ก็เหมือนกับหลบซ่อนอยู่ในยานเกราะ เหมือนกับถูกคนพื้นเมืองใช้ลูกธนูยิง ในส่วนลึกภายในหัวใจของพวกทหารไม่เพียงแต่ไม่มีความหวาดกลัวอะไรทั้งนั้น แต่ในทางตรงกันข้ามกันในใจเกิดความรู้สึกเยาะเย้ยที่เหนือกว่าต่อศัตรู!
สามารถพูดได้ว่า ยิ่งศัตรูยิงกระสุนปืนใหญ่มากเท่าไหร่ ขวัญกำลังใจของกองทหารของฮามิดก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...