เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 303

บทที่303

เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดของเว่ยฉางหมิง อดไม่ได้จึงหัวเราะออกมา

เขาไม่ได้โกรธ แต่มองเขาอย่างอารมณ์ดี ยิ้มแล้วถามว่า “บอกผมหน่อยว่า ผมไม่คู่ควรตรงไหน?”

เว่ยฉางหมิงเชิดหน้า แล้วหัวเราะเย้ยหยันว่า “ไม่ต้องถาม แกหัวจรดเท้าไม่มีที่ไหนคู่ควรเลย แม่ง แกดูแกเสื้อผ้าที่ตนเองสวมใส่ ยังไม่ดีเท่าเสื้อผ้าที่พนักงานเปิดประตูสวมใส่เลย!”

เย่เฉินหัวเราะแล้วถามว่า “จะแต่งกายยังไงมันก็เป็นสิทธิเสรีภาพของผม หรือว่าแขกที่มาคลับเฮาส์ฮุยหวงต้องแต่งกายตามที่กำหนดเหรอ? ”

เว่ยฉางหมิงยิ้มเยือกเย็น “แน่นอนว่าคลับเฮาส์ฮุยหวงไม่ได้บังคับเรื่องการแต่งกาย แต่ว่า ที่นี่เป็นระบบสมาชิก ถ้าไม่ใช่สมาชิกห้ามเข้ามาเด็ดขาด!”

เว่ยฉางหมิงถามอย่างประชดว่า “แกเป็นสมาชิกธรรมดาของที่นี่ใช่ไหม?”

เย่เฉินส่ายศีรษะอย่างช้า ๆ แล้วตอบว่า “ไม่ใช่ ”

เว่ยฉางหมิงถามต่อว่า “งั้นแกก็เป็นสมาชิกระดับสูงของที่นี่เหรอ?”

เย่เฉินก็ส่ายศีรษะ แล้วตอบว่า “ก็ไม่ใช่”

เว่ยฉางหมิงหัวเราะ แล้วกล่าวว่า “แกอย่าบอกฉันว่า แกเป็นสมาชิกVIPของที่นี่?”

เย่เฉินกางมือของเขาออก แล้วก็ตอบว่า “มันก็ไม่ใช่”

เว่ยฉางหมิงหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ “ฮ่า ๆ ๆ ไอ้ยาจก แกอย่าบอกฉันว่า แกเป็นสมาชิกVIPระดับสูง เท่าที่ฉันรู้มา ในเมืองจินหลิงมีสมาชิกVIPระดับสูง ไม่เกินสิบคน!”

เย่เฉินยิ้มเบา ๆ เผยให้เห็นฟันขาวสองแถวเล็ก ๆ และกล่าวอย่างเรียบ ๆว่า “ไม่ใช่ทั้งหมด”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน