บทที่303
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดของเว่ยฉางหมิง อดไม่ได้จึงหัวเราะออกมา
เขาไม่ได้โกรธ แต่มองเขาอย่างอารมณ์ดี ยิ้มแล้วถามว่า “บอกผมหน่อยว่า ผมไม่คู่ควรตรงไหน?”
เว่ยฉางหมิงเชิดหน้า แล้วหัวเราะเย้ยหยันว่า “ไม่ต้องถาม แกหัวจรดเท้าไม่มีที่ไหนคู่ควรเลย แม่ง แกดูแกเสื้อผ้าที่ตนเองสวมใส่ ยังไม่ดีเท่าเสื้อผ้าที่พนักงานเปิดประตูสวมใส่เลย!”
เย่เฉินหัวเราะแล้วถามว่า “จะแต่งกายยังไงมันก็เป็นสิทธิเสรีภาพของผม หรือว่าแขกที่มาคลับเฮาส์ฮุยหวงต้องแต่งกายตามที่กำหนดเหรอ? ”
เว่ยฉางหมิงยิ้มเยือกเย็น “แน่นอนว่าคลับเฮาส์ฮุยหวงไม่ได้บังคับเรื่องการแต่งกาย แต่ว่า ที่นี่เป็นระบบสมาชิก ถ้าไม่ใช่สมาชิกห้ามเข้ามาเด็ดขาด!”
เว่ยฉางหมิงถามอย่างประชดว่า “แกเป็นสมาชิกธรรมดาของที่นี่ใช่ไหม?”
เย่เฉินส่ายศีรษะอย่างช้า ๆ แล้วตอบว่า “ไม่ใช่ ”
เว่ยฉางหมิงถามต่อว่า “งั้นแกก็เป็นสมาชิกระดับสูงของที่นี่เหรอ?”
เย่เฉินก็ส่ายศีรษะ แล้วตอบว่า “ก็ไม่ใช่”
เว่ยฉางหมิงหัวเราะ แล้วกล่าวว่า “แกอย่าบอกฉันว่า แกเป็นสมาชิกVIPของที่นี่?”
เย่เฉินกางมือของเขาออก แล้วก็ตอบว่า “มันก็ไม่ใช่”
เว่ยฉางหมิงหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ “ฮ่า ๆ ๆ ไอ้ยาจก แกอย่าบอกฉันว่า แกเป็นสมาชิกVIPระดับสูง เท่าที่ฉันรู้มา ในเมืองจินหลิงมีสมาชิกVIPระดับสูง ไม่เกินสิบคน!”
เย่เฉินยิ้มเบา ๆ เผยให้เห็นฟันขาวสองแถวเล็ก ๆ และกล่าวอย่างเรียบ ๆว่า “ไม่ใช่ทั้งหมด”
“ให้ฉันเชื่อแก?” เว่ยฉางหมิงราวกับว่าได้ยินเรื่องตลก และกล่าวด้วยเสียงเยาะเย้ยว่า “ยาจกอย่างแก ยังจะกล้ามาหลอกลวงฉันอีก?”
เย่เฉินถามอย่างสงสัย “คุณมีชื่อเสียงมากเหรอ? ทำไมผมถึงไม่เคยได้ยินชื่อคุณเลย?”
เว่ยฉางหมิงหัวเราะเย้ยหยัน “เคยได้ยินบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อไหม? ฉันก็คือประธานบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ”
เย่เฉินส่ายศีรษะ แล้วกล่าวว่า “ต้องขออภัยด้วย ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน”
เว่ยฉางหมิงนึกว่าเย่เฉินเจตนาเย้ยหยันตนเอง ทันใดนั้นเขาก็กล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “ไอ้เด็กเมื่อวานซืน วันนี้แกสร้างปัญหาแล้ว แกไม่ได้เป็นสมาชิก ยังกล้าแอบเข้ามาคลับเฮาส์ฮุยหวงของตระกูลซ่ง และแกก็คุยโวว่าเป็นสมาชิกVIPพรีเมี่ยม ไอ้โง่คนไหนที่สร้างบัตรชื่อนี้ให้แก แม่งฉิบหายยังจะกล้ามาหลอกคน!”
เย่เฉินส่ายหัวอย่างจำใจ หยิบบัตรสมาชิกของเขาออกมาและกล่าวว่า “นี่ คุณดูสิ นี่คือบัตรสมาชิกของผม มันเขียนไว้ว่าสมาชิกVIPพรีเมี่ยม ใช่ไหม? ”
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...