ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3037
เดินผ่านลานบ้านไป มาถึงตรงหน้าประตู ซูอานสุ้นวิ่งไปก่อนไม่กี่ก้าว และเปิดประตูด้วยความเคารพ
ชายคนนั้นเหยียบรองเท้าบูตหนังยุทธวิธีแข็งตลอดทางผ่านมาทางเข้า ก็เห็นคุณท่านใหญ่ซูกำลังนั่งอยู่ในห้องรับแขก
ท่านเฮ่อที่อยู่ข้างกายของคุณท่านใหญ่ซู เพียงแค่มองชายคนนี้แวบหนึ่ง ก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ!
เขารู้สึกว่า รัศมีบนตัวของผู้ชายคนนี้ เป็นสิ่งที่ตัวเองเพิ่งเห็นครั้งแรกในชีวิตอย่างแน่นอน!
บางทีแม้แต่นักบู๊สี่ดาว ก็อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!
ดังนั้น ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะอุทานว่า: “ไอ้หมอนี่ที่มาคืออะไรกันแน่?! อายุน้อยขนาดนี้ ทำไมถึงได้มีพลังแข็งแกร่งขนาดนี้?!”
คุณท่านใหญ่ซูก็คาดไม่ถึงว่า ประมุขที่อีกฝ่ายพูดถึง กลับเป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดปี ดังนั้นเขาจึงขมวดคิ้วถามว่า: “เพื่อนคนนี้ ไม่ทราบว่าทำไมถึงต้องการพบฉันเหรอ?”
ชายคนนั้นมองไปที่คุณท่านใหญ่ซู ยิ้มเล็กน้อย และเอ่ยปากพูดว่า: “คุณปู่ซู คุณจำผมไม่ได้แล้วเหรอครับ?”
ซูเฉิงเฟิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และคิดในใจว่า: “ไอ้หมอนี่หรือว่าจะศัตรูเหรอ?”
แต่ว่า มองอย่างไร เขาก็คิดไม่ออกว่าชายหนุ่มคนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับตัวเอง
ดังนั้น เขาเอ่ยปากพูดว่า: “ยกโทษให้ด้วยที่ข้าจำไม่ได้ จำไม่ได้จริงๆด้วย……”
ชายคนนั้นยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า: “เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน พ่อของผมกับลุงซูสนิทสนมกันมาก ตอนนั้นลุงซูเป็นผู้นำจัดตั้งพันธมิตรต่อต้านตระกูลเย่ และพ่อของผมเป็นคนแรกที่ตอบรับ”
พูดถึงเรื่องนี้ เขาพูดด้วยสีหน้าท่าทางที่ค่อนข้างเศร้าสร้อย: “น่าเสียดาย ตอนนั้นเขาไม่ได้ฟังคำแนะนำของลุงซู ยืนกรานที่จะแข่งขันกับเย่ฉางอิงของตระกูลเย่ในตลาดซื้อขายสินค้าล่วงหน้า ผลปรากฏเพราะว่าบุ่มบ่ามเกินไป ตกลงไปในกับดักที่เย่ฉางอิงจัดเตรียมไว้เป็นอย่างดี สูญเสียทรัพย์สินของครอบครัวไปทั้งหมด……”
“หลังจากนั้น เขาก็กระโดดลงจากชั้นบนของอาคารสำนักงานใหญ่ว่านหลงกรุ๊ป ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาว่านหลงกรุ๊ปก็หายวับไปกับตา เจ็ดวันต่อมา แม่ของผมกินยานอนหลับทั้งขวดในวันที่เขาตายครบเจ็ดวันตามเขาไปด้วย ผมก็กลายเป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่นั้นมา ถูกญาติคนหนึ่งพาไปที่ต่างประเทศ…….”
“ตอนนั้น งานศพของว่านเหลียนเฉิงโสว่เต้ายังเป็นเจ้าภาพ แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงว่าก็คือ ภรรยาของว่านเหลียนเฉิงอยู่ในวันที่เขาตายครบรอบเจ็ดวัน จะกินยาฆ่าตัวตาย”
“เวลานั้น โสว่เต้ารู้สึกผิดเป็นอย่างมาก ก็เคยบอกกับฉันว่า ต้องการจะรับเลี้ยงลูกชายคนเดียวของว่านเหลียนเฉิง ก็คือทลายทัพว่านตรงหน้าคนนี้……”
“น่าเสียดาย หลังจากนั้นทลายทัพว่าน ก็การหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย และไม่มีใครรู้ว่าเด็กคนนี้ไปที่ไหน”
“แต่ใครจะคิดว่า ยี่สิบปีต่อมา เด็กคนนี้กลับมาหาฉันถึงที่ด้วยตัวเอง!”
“ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อฟังความหมายนั้นของท่านเฮ่อ หมอนี่ดูเหมือนจะมีภูหลังที่ใหญ่ ลูกน้องคนหนึ่งในนั้นของเขา ความแข็งแกร่งก็เหนือกว่าท่านเฮ่อ!”
“เป็นไปได้ว่า……เป็นไปได้ว่าทลายทัพว่านคนนี้ ตอนนี้มีชีวิตที่ดีมากเหรอ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...