ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3038

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ในใจซูเฉิงเฟิงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาในทันใด

“ดูเหมือนว่า ทลายทัพว่านคนนี้ไม่ใช่ศัตรู ถึงขนาดยังเป็นมิตรด้วย!”

“นี่ เกิดสถานการณ์ใหม่ที่ดีขึ้นอย่างกะทันหันจริงๆ!”

“อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง แค่ในมือของหมอนี่มียอดฝีมือที่แข็งแกร่งกว่าท่านเฮ่อ บางทีก็อาจจะช่วยเหลือฉันได้มาก!”

ดังนั้น เขาจึงระงับความปีติยินดีในใจ และพูดด้วยความทอดหายใจอย่างยิ่งว่า: “ที่แท้นายคือลูกชายของเหลียนเฉิง! คิดไม่ถึง คิดไม่ถึงจริงๆ! นายจะโตขนาดนี้แล้ว!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าท่าทางของเขาหม่นหมองลงในทันที และพูดอย่างถอนหายใจ: “นายยังจำได้มั้ยว่าหลังจากที่แม่ของนายเกิดเรื่องลุงซูของนายตั้งใจอยากจะรับเลี้ยงนาย แต่นายในตอนนั้น หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว เขาตามหานายเป็นเวลานานมาก ไม่มีข่าวคราวมาโดยตลอด และโทษตัวเองเพราะเรื่องนี้มานานมาก”

“ครับ”ทลายทัพว่านพยักหน้า และพูดอย่างราบเรียบว่า: “ญาติคนหนึ่งในครอบครัวพาผมไปที่ต่างประเทศ……ตอนนั้นผมยังเด็กเกินไป ก็ไม่รู้จะติดต่อกับลุงซูยังไง”

ซูเฉิงเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย และทอดถอนหายใจพูดว่า: “ถ้าหากโสว่เต้ารู้ว่านายยังมีชีวิตอยู่ จะต้องมีความสุขมากแน่ๆ!”

หลังจากที่พูดจบ เขาก็รีบถามอีกครั้ง: “ทลายทัพ หลายปีนี้ นายทำอะไรที่ต่างประเทศ?”

ทลายทัพว่านเอ่ยปากพูดว่า: “ผมอาศัยอยู่ในโคลอมเบียมาหลายปีมาก ต่อมาก็วิ่งไปรอบโลก”

“โคลอมเบีย?”ซูเฉิงเฟิงถามด้วยความประหลาดใจ: “ตอนนี้นายกำลังเริ่มธุรกิจในโคลอมเบียเหรอ?”

“ไม่ใช่”ทลายทัพเงยหน้าขึ้นพูด: “ตอนที่ผมอายุสิบสี่ปี ได้เข้าร่วมกองทัพทหารรับจ้างในโคลอมเบีย ในช่วงปีแรกๆรับใช้เจ้าพ่อค้ายารายใหญ่ในโคลอมเบีย ต่อมาก็ออกมาสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยตัวเอง”

ซูเฉิงเฟิงถามด้วยความประหลาดใจ: “นายก็ทำธุรกิจแบบนั้นด้วยเหรอ?”

ทลายทัพว่านส่ายหน้า และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ของแบบนั้นตลอดชีวิตนี้ผมไม่มีทางแตะต้อง ผมบอกว่าสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยตัวเอง คือจัดตั้งองค์กรทหารรับจ้างของตัวเอง”