ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3039

ดวงตาของทลายทัพว่านแดงเล็กน้อย เขากลั้นน้ำตาไว้ มองไปทางซูเฉิงเฟิง และเอ่ยปากถามว่า: “คุณปู่ซู ตอนนี้ลุงซูของผมอยู่ที่ไหน? ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมอยากจะขอโทษเขาด้วยตัวเองเสมอ ตอนนั้นเขามีบุญคุณอันยิ่งใหญ่ต่อครอบครัวของพวกเรา ตอนที่ผมไป กลับไม่ได้บอกกล่าวกับเขา หลายปีมานี้ก็ไม่เคยติดต่อกับเขา รู้สึกละอายใจจริงๆ! จะต้องยอมรับผิดต่อหน้าของเขาอย่างแน่นอน!”

ซูเฉิงเฟิงนิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถอนหายใจ และพูดว่า: “เฮ้อ! โสว่เต้าเขา……หายตัวไปนานมากแล้ว!”

“อะไรนะ?! หายตัวไปเหรอ?”ทลายทัพว่านอ้าปากถามไถ่ว่า: “ลุงซูเขา……หายตัวไปได้ยังไง?!”

ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างทอดถอนหายใจ: “ฉันก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าเขาหายตัวไปในเมืองจินหลิง ฉันตรวจสอบมานานมากก็ไม่พบเบาะแสอะไรที่มีค่า ยิ่งไปกว่านั้นเบื้องหลังของเรื่องนี้ยังเป็นยอดฝีมือชั้นนำที่ความแข็งแกร่งที่โดดเด่น ฉันคิดหาทางมากมายไปตรวจสอบความจริง แต่ก็ไม่มีผลอะไร……”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูเฉิงเฟิงก็ถอนหายใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าโศก!

ทลายทัพว่านอ้าปากพูดออกมาโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย: “เรื่องนี้ให้ผมมาจัดการเอง ผมจะต้องตรวจสอบที่อยู่ของลุงซูให้ชัดเจน และช่วยเขากลับมา!”

สำหรับทลายทัพว่าน เขาเพียงแค่รู้สึกซาบซึ้งใจต่อซูโสว่เต้าคนเดียวเท่านั้น

เพราะว่าตอนที่เขายังเป็นเด็กก็ได้ยินพ่อบอกว่า อันที่จริงคุณท่านใหญ่ซูดูถูกพ่อมาโดยตลอด

แต่ว่า ซูโสว่เต้าดีต่อพ่อเป็นอย่างมากมาเสมอ

เป็นเพราะการสนับสนุนและความช่วยเหลือจากซูโสว่เต้า ตระกูลว่านสามารถที่จะอยู่ภายในเวลาไม่กี่ปีสั้นๆ ทรัพย์สินเพิ่มขึ้นไม่เพียงแค่สิบเท่า

เรียกได้ว่า ซูโสว่เต้าเป็นผู้มีพระคุณของพ่อว่านเหลียนเฉิง และแม้กระทั่งทั้งตระกูลว่าน

ดังนั้น ตอนที่ทลายทัพว่านมา ไม่ได้เกรงใจซูเฉิงเฟิง และก็ไม่อยากจะเกรงใจเขาด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้านี้เขาอยู่ที่ต่างประเทศก็ติดตามสถานการณ์ของตระกูลซูมาโดยตลอด

รู้ว่าก่อนหน้านี้ซูโสว่เต้า เคยถูกบีบคั้นเพราะเรื่องของซูรั่วหลี เป็นแพะรับบาปแทนซูเฉิงเฟิง ถึงขนาดยังถูกซูเฉิงเฟิงส่งไปออสเตรเลีย ดังนั้นเขาจึงมีความรู้สึกไม่ดีต่อซูเฉิงเฟิง

ตอนนี้เขาได้ยินว่าซูโสว่เต้าเถาหายตัวไป เขาก็ย่อมกังวลจากก้นบึ้งของหัวใจเป็นธรรมดา แทบอยากจะออกคำสั่งให้ลูกน้องในทันที ไปตรวจสอบผลที่เมืองจินหลิง

ทลายทัพว่านกัดฟันพูดว่า: “หลังจากที่พ่อของผมตกมาจากตึก เถ้ากระดูกทำได้เพียงแค่ถูกวางไว้ในสุสานในเขตชานเมืองของปักกิ่งเท่านั้น…….ผมจำได้ สถานที่ฝังศพนั้น ลุงซูยังเป็นคนออกเงินซื้อให้กับพ่อของผม…….”

ซูเฉิงเฟิงพยักหน้า และพูดอย่างทอดถอนหายใจ: “หลังจากที่แม่ของนายเสียชีวิตจากการกินยา ก็มีลุงซูของนายจัดการงานศพให้กับเธอ เถ้ากระดูกของเธอ และพ่อของนายถูกฝังอยู่ด้วยกัน ลุงซูของนายเสียเงินไปไม่น้อย ซื้อที่ดินผืนใหญ่ที่สถานที่ฝังศพ สร้างหลุมฝังศพขึ้นใหม่สำหรับทั้งสองคน”

เมื่อทลายทัพว่านได้ยินสิ่งนี้ คนทั้งคนก็น้ำตาก็ไหลอาบใบหน้า เขากัดฟันแน่น กำหมัดแน่น และร่างกายก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง

หลังจากนั้นไม่นาน ทลายทัพว่านพูดด้วยความเกลียดอย่างรุนแรง: “พ่อแม่ของผมเสียชีวิตอย่างน่าอนาถใจ และผู้กระทำความผิดอย่างเย่ฉางอิง ในเวลานี้กลับนอนอยู่ในภูเขาเย่หลิงซานซึ่งเป็นสถานที่อันมีค่าของฮวงจุ้ย! ผมทลายทัพว่านไม่พอใจ! ก็ไม่ยอม! ดังนั้น ในวันเทศกาลเช็งเม้ง ผมจะพาคนไปฆ่าที่ภูเขาเย่หลิงซาน!”

“ผมจะอยู่ต่อหน้าของคนในตระกูลเย่ ขุดโลงศพของเย่ฉางอิงออกมาจากหลุมฝังศพบรรพบุรุษของตระกูลเย่ ทำลายเถ้ากระดูก!”

“ผมจะขุดหลุมฝังศพบรรพบุรุษของทั้งตระกูลเย่! ค่อยให้ตระกูลเย่ส่งมอบภูเขาเย่หลิงซานออกมา เปลี่ยนชื่อเป็นว่านหลิงซาน!”

“ผมยังต้องการให้ทุกคนในตระกูลเย่สวมผ้ากระสอบและแสดงความกตัญญูกตเวที แล้วคุกเข่าลงกับพื้น! กราบสามครั้งคำนับเก้าครั้งต้อนรับโลงศพพ่อแม่ของผม เพื่องานศพที่ยิ่งใหญ่ของพ่อแม่ผม!”