ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3041
ดังนั้น เขาจึงกำหมัดทันทีและกล่าวว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมจะให้เกียรติมากกว่าเชื่อฟัง!”
ซูเฉิงเฟิงรู้สึกดีใจและรีบสั่งซูอานสุ้นว่า “อานสุ้น! ให้ห้องครัวรีบจัดเตรียมงานเลี้ยงสำหรับแขกผู้มีเกียรติ ถ้าพนักงานไม่พอ ให้ไปร้านอาหารที่ดีที่สุดในซูหาง แล้วเชิญคนทั้งห้องครัวมาให้หมด จงเตรียมอาหารและเหล้าดีที่สุด ถ้าหากไม่ได้ตามมาตรฐานชั้นสูงแม้สักนิด ผมจะมาถามหาความรับผิดชอบจากคุณ!”
ซูอานสุ้นรีบกล่าวอย่างนอบน้อมว่า “คุณท่านวางใจเถอะ ผมจะรีบไปดำเนินการทันที!”
ซูเฉิงเฟิงพยักหน้าและกล่าวกับว่านพั่วจวิน “พั่วจวิน ให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณเข้ามาพักผ่อนก่อนเถอะ ดื่มชาสักถ้วย หากต้องการอะไรเพิ่มเติมก็บอกคนรับใช้โดยตรง พวกเขาจะบริการอย่างดี ผมอายุเยอะแล้ว สุขภาพไม่ค่อยดี ถึงเวลาต้องกินยาและเพิ่มออกซิเจนแล้ว อีกสักครู่จะได้ดื่มเหล้าเป็นเพื่อนคุณได้!”
ท่าทางที่อบอุ่นและเป็นกันเองของซูเฉิงเฟิงทำให้ว่านพั่วจวินประทับใจเขามากขึ้น และคำพูดของเขานั้นก็มีความนอบน้อม เขาพยักหน้าและกล่าวว่า “คุณปู่ซู คุณไปก่อนเถอะ ผมจะนั่งอยู่ตรงนี้ก่อน”
ซูเฉิงเฟิงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แล้วกล่าวกับท่านเฮ่อที่อยู่ด้านข้างเขาว่า “โอ้ ท่านเฮ่อ คุณกลับห้องเป็นเพื่อนผมเถอะ”
ท่านเฮ่อกล่าวอย่างรวดเร็วว่า “ได้ครับคุณท่าน ผมจะช่วยพยุงคุณ!”
ความจริงแล้ว ซูเฉิงเฟิงไม่จำเป็นต้องกินยาหรือเพิ่มออกซิเจนใด ๆ
“ดังนั้นนักศิลปะการต่อสู้ส่วนใหญ่ไม่สามารถหาเงินในประเทศได้ ฉะนั้นพวกเขาจึงไปตั้งหลักปักฐานที่ต่างประเทศนานแล้ว ไม่กล่าวถึงอย่างอื่น‘กลุ่มอิทธิพลมืด’ซึ่งเป็นแก๊งอันดับหนึ่งของคนหัวเซี่ยในต่างประเทศ มียอดฝีมือระดับสูงที่แข็งแกร่งกว่าผมอย่างน้อยหลายคน ยอดฝีมือเหล่านั้นส่วนใหญ่ไปพัฒนาเติบโตที่ต่างประเทศในช่วงไม่กี่สิบปีที่ผ่านมา และพวกเขาแข็งแกร่งกว่าอันธพาลยอดฝีมือภายนอกมาก!”
หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง ท่านเฮ่อกล่าวต่อไปว่า “นอกจากนี้ เจ้าพ่อค้ายารายใหญ่ในโคลอมเบียและเม็กซิโก มาเฟียในอิตาลีและสหรัฐอเมริกา และทีมยามากุจิในญี่ปุ่นต่างก็มียอดฝีมือระดับสูงอยู่เบื้องหลัง และพวกเขาเหล่านี้ล้วนเป็นบุคคลสำคัญที่คนขององค์กรเหล่านั้นดูแลอยู่ ปกติจะไม่ปรากฏตัวออกมาง่าย ๆ”
เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ ท่านเฮ่อจำบางอย่างได้ และกล่าวอีกครั้งว่า “อ้อ มีอีกอย่าง เมื่อก่อนมียอดฝีมือของประเทศพวกเราที่ไปสร้างธุรกิจของตนในต่างประเทศไม่น้อย พวกเขามีแก๊งหรือองค์กรเป็นของตนเอง ซึ่งขนาดอาจไม่ใหญ่เท่าสำนักว่านหลง อาจมีแค่สิบกว่าคน แต่ถึงอย่างไร ก็ไม่ควรมองข้าม ยอดฝีมือระดับสูงหลายสิบคนร่วมมือกันเป็นเวลาสิบหรือหลายสิบปี เมื่อพวกเขารวมตัวกัน แม้แต่ว่านพั่วจวินยังต้องพิจารณาถึงผลดีและผลเสีย!”
เมื่อซูเฉิงเฟิงฟังถึงตรงนี้ อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาว่า “ตามที่กล่าวมา พลังอำนาจของต่างประเทศนั้น ลึกจนไม่สามารถหยั่งรู้ได้จริง ๆ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...