ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3042
เมื่อได้ยินซูเฉิงเฟิงถอนหายใจ ท่านเฮ่อเห็นด้วยและกล่าวว่า “คุณท่าน มีด้านมืดที่ไม่รู้จักมากมายในต่างประเทศ มีสิ่งเลวร้ายซ่อนเร้นมากมาย คนดีและคนเลวอยู่ปะปนกัน!”
“ยิ่งไปกว่านั้น ยิ่งสถานที่วุ่นวายมากเท่าไหร่ ยิ่งจะทำให้มีองค์กรที่ทรงอำนาจอย่างสำนักว่านหลงมากขึ้นเท่านั้น!”
“เพียงแต่ผมไม่คิดว่าประมุขแห่งสำนักว่านหลงจะอายุน้อยขนาดนี้ คิดไม่ออกจริง ๆ ว่าว่านพั่วจวินนั้นสามารถสร้างสำนักว่านหลงที่ทรงพลังได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้ได้ ซึ่งคนธรรมดาไม่สามารถทำเช่นนี้ได้อย่างแน่นอน!”
ซูเฉิงเฟิงอดไม่ได้ที่จะถาม “ทรัพยากรทางการเงินของสำนักว่านหลงเป็นอย่างไรบ้าง?”
“แข็งแกร่งมากเช่นกัน!” ท่านเฮ่อกล่าวอย่างจริงจัง “องค์กรรับจ้างประเภทนี้มีผลกำไรมาก!”
หลังจากหยุดชั่วครู่ ท่านเฮ่อกล่าวต่อไปว่า “รายรับของสำนักว่านหลงอย่างน้อยหลายแสนล้านดอลลาร์สหรัฐต่อปีขึ้นไป”
“อะไรนะ?!” ซูเฉิงเฟิงถามด้วยความตกตะลึง “หลายแสนล้านดอลลาร์สหรัฐต่อปี นี่มันเหมือนกับผลิตเงินเองเลย!”
ท่านเฮ่ออธิบายว่า “คุณท่าน เงินหลายแสนล้านดอลลาร์สหรัฐดูเหมือนมาก แต่อย่าลืมว่ามีทหารรับจ้างหลายหมื่นคนอยู่ในสำนักว่านหลง ทหารรับจ้างเหล่านั้นล้วนเก่งและโหดเหี้ยมมาก ดังนั้นเงินเดือนเฉลี่ยนั้นจึงค่อนข้างสูงมาก”
“แม้แต่ทหารทั่วไป ถ้าไม่ได้รับเงินเป็นแสนดอลลาร์สหรัฐต่อปี ก็จะไม่มีใครยอมทำงานเสี่ยงชีวิตเช่นนี้”
“ยังมีเจ้าหน้าที่ระดับสูงในกลุ่มทหารรับจ้าง ผมคิดว่าเงินเดือนเฉลี่ยอย่างน้อยสามถึงสี่แสนดอลลาร์สหรัฐต่อปี”
ท่านเฮ่อพยักหน้าและกล่าวว่า “เท่าที่ผมรู้ ตอนนี้พวกเขากำลังขยายตัวอย่างบ้าคลั่งไปยังโลกที่สามที่มีสงคราม สร้างฐานอยู่ทุกหนทุกแห่ง และคาดว่าต้นทุนการลงทุนโดยรวมจะสูงมากเช่นกัน อย่างไรก็ตามหลังจากที่พวกเขาลงหลักปักฐานในพื้นที่ที่มีสงครามทั้งหมดได้สำเร็จแล้ว ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็จะเพิ่มขึ้นไปสู่ระดับที่สูงขึ้นได้อย่างแน่นอน”
ซูเฉิงเฟิงขมวดคิ้วและกล่าวโพล่งออกมา “ไม่เคยคิดว่าว่านพั่วจวินจะมีความสามารถขนาดนี้! ในเขตสถานที่นอกกฎหมาย ไม่มีใครรับประกันได้แม้กระทั่งความปลอดภัยส่วนบุคคลขั้นพื้นฐาน เขาสามารถสร้างองค์กรทหารรับจ้างที่ทรงพลังในสถานที่ดังกล่าวได้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริง ๆ! เมื่อเทียบกับพ่อที่มุทะลุและไร้ความสามารถแล้ว ไม่รู้ว่าเก่งกว่ามากขนาดไหน!”
ท่านเฮ่อกล่าวเห็นด้วย “บุคคลนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ และผมรู้สึกว่าเขารู้สึกซาบซึ้งสำหรับความเมตตาของคุณชายใหญ่ที่มีต่อครอบครัวของเขาในอดีต ถ้าคุณท่านสามารถใช้เรื่องนี้ให้เกิดประโยชน์ได้ บางทีมันอาจจะช่วยพวกเราได้ไม่น้อย!”
ซูเฉิงเฟิงพยักหน้าอย่างตื่นเต้นและกล่าวโพล่งออกมา “ใช่ นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากและมีค่ามากสำหรับตระกูลซูอย่างแน่นอน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...