ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3043

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลูจ้านจุนซึ่งเป็นนายพลห้าดาวของสำนักว่านหลงกำลังนำทหารหนึ่งพันคนอ้อมไปทางปีกตะวันตกของฐานฮามิด และคนรับใช้ของตระกูลซูได้เตรียมงานเลี้ยงไว้หลายโต๊ะแล้ว

ซูเฉิงเฟิงเชิญว่านพั่วจวินและผู้ติดตามนั่งลง เขาจับมือว่านพั่วจวิน แล้วให้เขานั่งข้างตนเอง และไม่ลืมที่จะสานไมตรีกับว่านพั่วจวิน เขาถอนหายใจและกล่าวว่า “พั่วจวิน ถ้าพ่อคุณรู้ถึงความสำเร็จของคุณในวันนี้ วิญญาณที่อยู่บนสวรรค์คงจะยินดีเป็นอย่างยิ่ง...”

ว่านพั่วจวินคิดถึงพ่อที่เสียชีวิตไปแล้ว เขาจึงเกิดอารมณ์ตื่นเต้นเป็นธรรมดา และกล่าวอย่างจริงจังว่า “คราวนี้ที่ผมกลับมา นอกจากจะมาล้างแค้นให้พ่อแม่แล้ว ยังหวังว่าจะสามารถบอกเล่าประสบการณ์ของผมในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมาให้พวกท่านฟังที่หน้าหลุมฝังศพ เพื่อเป็นการปลอบโยนวิญญาณของพวกเขาที่อยู่บนสวรรค์”

“ใช่ ใช่!” ซูเฉิงเฟิงพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าและถามว่า “พั่วจวิน คุณมีแผนการแก้แค้นตระกูลเย่อย่างไร?”

ว่านพั่วจวินกล่าวว่า “ผมได้ให้ลูกน้องใช้สถานะอื่นซื้อบ้านหลังเก่าของตระกูลว่านกลับมาแล้ว ตอนบ่ายผมจะออกเดินทางไปเย่นจิง ผมจะกลับไปพักที่บ้านเก่าสองสามวัน แล้วรอให้ราชันสงครามทั้งสามของสำนักว่านหลงเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว พวกเขาจะไปสบทบกับผมที่เย่นจิง”

ขณะที่กล่าว ดวงตาของว่านพั่วจวินประกายด้วยรัศมีการฆ่าที่รุนแรง และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เมื่อถึงเวลานั้น ราชันสงครามทั้งสี่ของสำนักว่านหลงจะรวมไปตัวกันในเย่นจิง และยอดฝีมือคนอื่น ๆ ของสำนักว่านหลงจากทั่วทุกมุมโลกก็จะมารวมตัวกันที่เย่นจิงในวันเช็งเม้ง ผมจะนำพวกเขาไปพร้อมกับนายพลสิบหกคนของสำนักว่านหลง รวมถึงทหารหัวกะทิอีกหลายร้อยคนบุกขึ้นไปบนภูเขาเย่หลิงซาน!”

เมื่อซูเฉิงเฟิงได้ยินประโยคนี้ หลอดเลือดแดงที่เหี่ยวเฉาของเขาก็เดือดพลุ่งพล่านขึ้นมา และรีบถามว่า “พั่วจวิน ตอนนี้ราชันสงครามทั้งสามของคุณอยู่ที่ไหน?”

ว่านพั่วจวินกล่าวราบเรียบว่า “คนหนึ่งอยู่ในปากีสถาน อีกคนหนึ่งอยู่ในเยเมน และอีกคนหนึ่งอยู่ในซีเรีย”

ซูเฉิงเฟิงพยักหน้าเบา ๆ และคิดในใจว่า เป็นสถานที่ที่มีสงครามตลอดทั้งปี