“ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนที่เย่ฉางอิงจะตาย เขาได้ออกจากแวดวงธุรกิจไปแล้ว ถ้าพวกเราฆ่าเขาตอนนั้นมันจะมีประโยชน์อะไร? ทุกคนล้วนเป็นนักธุรกิจ แล้วใครจะทำธุรกิจที่ไม่มีผลตอบแทนล่ะ?”
ว่านพั่วจวินพยักหน้าด้วยท่าทางที่เคร่งขรึมแล้วถามว่า “แล้วใครเป็นคนฆ่าเขา?”
ซูเฉิงเฟิงส่ายศีรษะ “ผมก็ไม่รู้เรื่องนี้เหมือนกัน ช่วงหลายปีที่ผ่านมามีข่าวมากมาย แต่ไม่มีใครมีหลักฐานที่แน่ชัด และเมื่อเวลาผ่านไปนาน ก็ไม่มีใครไปหาต้นสายปลายเหตุอีกต่อไป”
ว่านพั่วจวินยิ้มเยาะเย้ยและกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าความสามารถในการวางแผนกลยุทธ์ได้อย่างแท้จริง และสามารถเอาชนะใจคนได้มากมาย เท่านั้นมันยังไม่เพียงพอ! หากต้องการตั้งหลักปักฐานในโลกใบนี้ ต้องมีสมองที่ชาญฉลาด และกำปั้นที่แข็งแกร่ง! ถ้าตอนนั้นเย่ฉางอิงมีความแข็งแกร่งเท่ากับหนึ่งในสิบหรือหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของสำนักว่านหลง เขาจะไม่ถูกฆ่าตายตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นนี้!”
ซูเฉิงเฟิงตกตะลึงครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็มีปฏิกิริยาตอบสนองทันที และกล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างรวดเร็วว่า “พั่วจวิน คุณพูดถูก! ทุกวันนี้การใช้สมองเพียงอย่างเดียวไม่มีความหมาย ต้องเก่งทั้งบุ๋นและบู๊ถึงจะเป็นใหญ่ได้!”
หลังจากนั้น เขาก็กล่าวอย่างประจบสอพลอว่า “ผมคิดว่า คุณถึงจะเป็นคนที่เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ ต่อไปอนาคตของคุณกับสำนักว่านหลงนั้นไร้ขอบเขตแน่นอน! มา! ผมขอดื่มคารวะให้คุณ!”
ว่านพั่วจวินยิ้ม ยกแก้วเหล้าขึ้น แล้วกล่าวกับซูเฉิงเฟิงว่า “เมื่อสำนักว่านหลงได้รับชัยชนะทั้งหมดในซีเรียแล้ว ผมจะย้ายหลุมฝังศพของพ่อแม่ไปที่ภูเขาว่านหลิงซาน สำนักว่านหลงจะสร้างฐานทัพในซีเรียและครอบคลุมตะวันออกกลางทั้งหมด! น่าจะใช้เวลาประมาณสามถึงห้าปี เมื่อถึงตอนนั้น ผมจะเป็นราชันแห่งทหารรับจ้าง!”
ราชันแห่งทหารรับจ้างคือเป้าหมายหลักอันดับสองของว่านพั่วจวิน
และเป้าหมายอย่างแรกคือเรื่องล้างแค้นให้พ่อแม่
ตอนนี้เขาคิดว่าตนเองอยู่ไม่ไกลจากสองเป้าหมายนี้
ตอนนี้สถานการณ์สงครามในซีเรียนั้นค่อนข้างดี และชัยชนะครั้งสุดท้ายจะต้องได้รับก่อนเทศกาลเช็งเม้งแน่นอน
เส้นทางที่หลูจ้านจุนเลือกเดินนั้นเป็นทางที่ลับมาก หุบเขาเกือบทั้งหมดนั้นเป็นทางลาดชัน ซึ่งไม่สามารถมองเห็นได้จากที่ราบสูงที่ฐานทัพของฮามิดตั้งอยู่
บวกกับเสียงกระสุนปืนใหญ่ที่ดังสนั่น ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนของฮามิดจะสังเกตเห็นว่าทหารหนึ่งกองทัพเดินออกจากด้านหน้าของสนามรบ
ถนนบนภูเขาขรุขระ และเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้คนของฮามิดค้นพบ พวกเขายังได้ออกแบบเส้นทางโค้งเป็นพิเศษ ดังนั้นถึงแม้จะเดินเร็ว แต่ก็ใช้เวลานานมากเพราะเป็นวงเวียนยาว
อย่างไรก็ตาม หลูจ้านจุนวางแผนทุกอย่างละเอียดรอบคอบ เขาคิดว่าจะสามารถปิดบังซ่อนเร้นได้ แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือตอนที่เขานำกองทัพทหารแยกตัวออกมา โดรนของฮามิดบนท้องฟ้าได้จับการเคลื่อนไหวของกองทัพทหารของเขาแล้ว
และตอนนี้ ฮามิดได้วางกับดักมรณะ เพื่อรอให้พวกเขาติดกับดัก!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...