ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3046
เมื่อคนหนุ่มสาวในประเทศ ถือโดรนราคาไม่กี่พันถ่ายภาพในถิ่นทุรกันดารกลางแจ้ง ผู้ใต้บังคับบัญชาของฮามิด ก็ได้ใช้โดรนที่ไม่เป็นจุดเด่น ซึ่งสามารถบินร่อนอยู่กลางอากาศเพื่อสำรวจพื้นที่สนามรบทั้งหมดได้สำเร็จ
ข้อดีของการบินร่อนอยู่กลางอากาศคือโดรนสามารถอยู่นิ่งบนท้องฟ้าและสังเกตเป้าหมายอย่างใกล้ชิด ไม่เหมือนกับโกลบอลฮอว์กของสหรัฐอเมริกาซึ่งจำเป็นต้องบินวนรอบ ๆ เป้าหมาย
และขณะที่ฮามิดกำลังชื่นชมกลยุทธ์ของเย่เฉิน เขาก็ได้เตรียมยุทธวิธีไว้แล้ว
ผ่านสัญญาณภาพที่ส่งกลับจากฟากฟ้า เขาวิเคราะห์ว่าคนของอีกฝ่ายไม่น่าจะเกินหนึ่งพันสองร้อยคน
ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้พวกเขากำลังเบี่ยงไปทางปีกตะวันตก โดยแปดสิบเปอร์เซ็นต์จะเป็นการโจมตีขนาบข้างตนเองจากปีกตะวันตก ดังนั้นเขาจึงได้สั่งการให้ทหารอีกสามร้อยคน ไปที่โครงการก่อสร้างแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ด้านหน้าของปีกตะวันตก
ถึงแม้ทหารสามร้อยคน จะเป็นจำนวนที่ไม่มากนัก แต่การใช้เวลาและสถานที่ให้เป็นประโยชน์ แต่ก็มากเกินพอที่จะต่อต้านการโจมตีของทหารมากกว่าหนึ่งพันคน
แม้ว่าแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ของฮามิดจะยังสร้างไม่เสร็จทั้งหมด แต่พวกเขายังเชี่ยวชาญในการอำพรางอีกด้วย
หลังจากผ่านแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ไปแล้ว หากพวกเขาไม่เปิดไฟ แม้ว่าจะผ่านพวกเขาไปสิบครั้ง ก็แทบจะไม่สามารถสังเกตเห็นได้
หลุมยิงของแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์เหล่านี้ ถูกปิดด้วยเศษหินขนาดเท่ากำปั้นจำนวนมากไว้ และด้านนอกก็คลุมด้วยดินสีเหลือง การอำพรางเช่นนี้มีความสมจริงอย่างยิ่ง เพราะบนภูเขาที่เต็มไปด้วยเศษหิน อิฐและดินเหลือง ซึ่งเป็นการยากที่จะมีใครสังเกตเห็น
ยิ่งไปกว่านั้น ขณะที่พวกเขาอำพราง พวกเขายังเหลือช่องว่างคล้ายประตูจากด้านในอีกหลายเส้น
ด้วยช่องว่างเล็ก ๆ นี้เพียงอย่างเดียว คนที่อยู่ภายในก็สามารถสังเกตสถานการณ์ภายนอกได้อย่างง่ายดาย
และการอำพรางที่ทำจากหินประเภทนี้ ยังง่ายต่อการถอดออก
เมื่อต้องการโจมตี เพียงแค่ใช้มือดึง ก็สามารถดึงหินออกมาทั้งหมด จากนั้นสามารถยื่นปากกระบอกปืนและยิงด้วยกำลังทั้งหมดที่มี
อย่างไรก็ตาม หลูจ้านจุนรู้สึกว่า RPG ก็เพียงพอแล้ว
การสูญเสียอย่างหนักเนื่องจากการโจมตีเมื่อสักครู่ ไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของศัตรู แต่นั่นเป็นเพราะฝ่ายตนเองประเมินศัตรูต่ำเกินไป
ขอแค่ตอนนี้ตนเองให้ความสำคัญมากขึ้น และวางแผนกลยุทธ์การรบที่ถูกต้อง ตนเองจะสามารถนำทหารของสำนักว่านหลงไปบุกยึดอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย
ตอนนี้ เขาและกองทัพของเขาได้มาถึงที่เชิงปีกตะวันตกของฐานทัพฮามิดแล้ว เขาเชื่อว่าอย่างมากหนึ่งชั่วโมง สงครามจะยุติลง! คราวนี้แผนกลยุทธ์ที่หลูจ้านจุนวางนั้นมีทั้งหมดสามแผน
แผนแรกและเป็นแผนดีที่สุดคือหาทางเข้าไปที่แนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ของฮามิดอย่างเงียบ ๆ จากนั้นก็บุกเข้าไปข้างใน ให้พวกเขาไม่มีเวลาตั้งตัว และฆ่าพวกเขาทั้งหมดในแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ของตนเอง
นี่คือเป้าหมายที่ผู้โจมตีคาดหวังในแผนกลยุทธ์การรบทั้งหมด เพราะมีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้พวกเขาสามารถทำงานได้อย่างง่ายที่สุด บาดเจ็บและสูญเสียชีวิตน้อยที่สุด
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...