ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3047
แผนที่สองคือหลังจากหาแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ถาวรพบแล้ว ใช้เครื่องจรวด RPG โจมตีแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ถาวรอย่างแม่นยำ วิธีนี้คล้ายกับกระบวนการสร้างแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์และหอคอยปืนใหญ่ในภาพยนตร์ต่อต้านญี่ปุ่น
สำหรับแผนที่สาม ซึ่งเป็นแผนแย่ที่สุด คือการโจมตีทุกวิถีทางโดยไม่คำนึงถึงความสูญเสียใด ๆ
อย่างไรก็ตาม แผนที่สามนั้นมีโอกาสที่จะประสบความสำเร็จน้อยมาก
เพราะเมื่อเข้าสู่จุดยุทธศาสตร์การยิงของอีกฝ่ายแล้ว และไม่สามารถทำลายแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ของอีกฝ่ายได้ จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามได้เปรียบเหมือนกับการฆ่าแบบต่อเนื่อง หากอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้แล้วยังสามารถชนะได้อีก ดูเหมือนจะต้องอาศัยกองศพไปข้างหน้าเรื่อย ๆ
ดังนั้น ถ้าไม่มีเหตุสุดวิสัย หลูจ้านจุนจะไม่ใช้แผนที่สาม
แต่ในฐานะผู้บังคับบัญชา เขาต้องพิจารณาทุกความเป็นไปได้ ดังนั้นเขาจึงกำหนดเส้นตายสำหรับแผนที่ 3 เมื่อจำนวนผู้เสียชีวิตมากกว่า 60 เปอร์เซ็นต์ เขาจะถอยทัพทันที
แต่เขารู้ดีว่าสถานการณ์เช่นนั้นจะไม่มีวันเกิดขึ้น
หลังจากเตรียมการแล้วเสร็จ หลูจ้านจุนได้นำทหารทั้งหมดตรวจสอบอาวุธและกระสุนของตนเอง หลังจากยืนยันว่าไม่มีปัญหา เขากล่าวกับผู้บัญชาการรบที่อยู่ด้านหน้าผ่านเครื่องส่งรับวิทยุ “ตอนนี้พวกเราพบปีกด้านข้างฝั่งตะวันตกของฝ่ายตรงข้ามแล้ว คุณเริ่มการโจมตีแบบกลลวงทันที!”
อีกฝ่ายตอบทันทีว่า “หลังจากที่ผมเริ่มโจมตีแบบกลลวงแล้ว ฝั่งคุณก็ต้องโจมตีทันทีเช่นกัน! ”
หลูจ้านจุนมองดูเวลาและกล่าวว่า “ผมจะโจมตีทันทีจากปีกตะวันตกสิบนาทีหลังจากที่คุณเริ่มโจมตีแบบกลลวง!”
“ทำไมคุณต้องรอสิบนาที?” อีกฝ่ายกล่าวด้วยความงุนงง “กำลังสู้รบของอีกฝ่ายแข็งแกร่งมาก แล้วการป้องกันก็แข็งแกร่งเช่นกัน ผมไม่รู้ว่าสิบนาที จะสูญเสียพี่น้องไปเท่าใด เมื่อฝั่งผมเริ่มโจมตี ฝั่งคุณก็โอบล้อมโจมตีศัตรูทันที นี่คือแผนการที่สมเหตุสมผลที่สุด!”
และสิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือ เขาจะหมกมุ่นอยู่กับความสำเร็จในการเอาชนะคนที่อ่อนแอซ้ำแล้วซ้ำเล่า จมปลักจนไม่สามารถถอนตัวได้ และไม่สามารถตระหนักถึงความจริงที่ว่าตนเองอ่อนแอลงเรื่อย ๆ
ดังนั้น ขณะนี้ หลูจ้านจุนไม่รู้ว่าการเบี่ยงจากด้านข้างของตนเองนั้น ได้เข้าไปอยู่ในวงล้อมของศัตรูแล้ว เขายังคงถือกล้องส่องทางไกลเพื่อสังเกตการณ์เคลื่อนไหวของตำแหน่งด้านหน้า
ขณะนี้เขายังคงออกคำสั่งกับทหารหลายคนที่อยู่ข้างกายว่า “พวกคุณทั้งหลายควรให้ความสนใจกับการสังเกตด้วย หลังจากการโจมตีแบบกลลวงรอบที่สองเริ่มต้นแล้ว ทางฝั่งพวกเราน่าจะสามารถสังเกตตำแหน่งจุดยุทธศาสตร์การยิงของฮามิดได้แล้ว เมื่อถึงเวลานั้นพวกเราจะทำเครื่องหมายบนตำแหน่งจุดยุทธศาสตร์การยิงพวกนั้นไว้ทั้งหมด และหลังจากที่พวกเราเริ่มการโจมตี พวกเราจะใช้ความเร็วที่สุดในการโจมตีจุดยุทธศาสตร์การยิงทั้งหมด! ขอแค่พวกเราสามารถทำลายแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ได้ พวกเราก็จะได้รับชัยชนะ!”
ทหารหลายคนพยักหน้าทันที จากนั้นจึงนำอุปกรณ์สังเกตการณ์และเครื่องมือวาดภาพออกมา และเตรียมที่จะวาดตำแหน่งจุดยุทธศาสตร์การยิงของอีกฝ่ายโดยเร็วที่สุด หลังจากการโจมตีแบบกลลวงเริ่มต้นขึ้น
ขณะนี้หลูจ้านจุนมีแผนอยู่ในสมอง และสำหรับเขาแล้วตำแหน่งด้านหน้าของฮามิดได้กลายเป็นสิ่งของที่อยู่ในกระเป๋าแล้ว!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...