ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3051
สถิติหลังสงคราม ทหารของสำนักว่านหลงรวมทั้งหลูจ้านจุนมีทั้งหมดหนึ่งพันหนึ่งคน ไม่มีใครรอดชีวิต และทุกคนถูกฆ่าตายหมด
ทางด้านฮามิด มีทหารบาดเจ็บล้มตายทั้งหมดสิบหกคน โดยในจำนวนนี้เสียชีวิตหกคน และอีกสิบคนได้รับบาดเจ็บแต่ไม่มีอันตรายถึงชีวิต
มันเป็นชัยชนะใหญ่อย่างแน่นอน
ขณะนี้ ผู้บัญชาการของการโจมตีแบบกลลวงที่อยู่ด้านหน้า รอเวลานานแต่ก็ยังเห็นฝั่งหลูจ้านจุนเข้าสู่สนามรบจากด้านข้าง ซึ่งการโจมตีแบบกลลวงคราวนี้ทำให้เขาสูญเสียทหารไปเกือบหนึ่งพันคนเขาใช้วิทยุสอบถามด้วยความโมโหว่าทำไมฝั่งหลูจ้านจุนยังไม่เริ่มโจมตีอีก แต่อีกด้านของวิทยุไม่มีใครตอบ
เขาส่งคนไปติดต่อทหารอื่นของสำนักว่านหลงทันที แต่พวกเขาทั้งหมดเหมือนจมหายไปในทะเล และไม่มีการตอบสนองใด ๆ
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก
ในสนามรบ เป็นไปไม่ได้ที่กองทัพนับพันคนจะขาดการติดต่อ และอีกฝ่ายก็ไม่ใช่ทหารที่ไร้ความสามารถ และทหารจำนวนพันกว่าคนนั้นล้วนเป็นหัวกะทิของสำนักว่านหลง ไม่ว่าจะเป็นระดับการฝึก ความสามารถในการต่อสู้ หรือความเชี่ยวชาญในการต่อสู้ ดีกว่ากองทัพของตนเองมาก
การที่กองทัพเช่นนี้ขาดการติดต่อโดยสิ้นเชิง มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือพวกเขาประสบเคาระห์......
อีกฝ่ายตกใจ และรีบถอนทหารที่เขาส่งออกไปโจมตีแบบกลลวงทั้งหมด
ขณะเดียวกัน เขารีบส่งหน่วยสอดแนมไปตรวจสอบโดยเร็วที่สุด
หนึ่งชั่วโมงต่อมา เมื่อหน่วยสอดแนมฝ่ายตรงข้ามเข้าใกล้เนินเขาปีกตะวันตก พวกเขาใช้กล้องส่องทางไกลประสิทธิภาพสูงทันทีเพื่อสังเกตตำแหน่งของปีกตะวันตก
เมื่อเห็นสถานการณ์แล้ว เขาหน้าขาวซีดทันทีด้วยความตกใจ
ขณะนี้บริเวณตำแหน่งปีกตะวันตก ทหารของฮามิดกำลังทำความสะอาดสนามรบ
นอกจากนี้ สิ่งที่ทำให้ทหารเกิดความละโมบคือรองเท้าบูตของทหารหัวกะทิจากสำนักว่านหลง
คนเหล่านี้ใช้รองเท้ากลยุทธ์ราคาแพง ด้วยการออกแบบที่เหมาะสม ซึ่งมีประสิทธิภาพสามารถป้องกันการกระแทกและการเจาะทะลุ เมื่อเดินทัพอยู่ในทะเลทรายและภูเขา จะเป็นรองเท้าที่ยอดเยี่ยมมาก
รองเท้าบูตประเภทนี้เป็นที่ต้องการอย่างมากในตะวันออกกลางเสมอมา ถ้าอยู่ในตลาดมืด ราคาอย่างน้อยคู่ล่ะสองสามร้อยดอลลาร์สหรัฐ และราคาแพงแต่ยังขาดตลาด
ดังนั้น หน่วยสอดแนมจึงได้เห็นภาพที่ทหารฮามิดที่ถอดกางเกงทหารของสำนักว่านหลง จากนั้นจึงถอดรองเท้า และสุดท้ายก็โยนศพลงไปในหุบเขา
สิ่งที่ทำให้เขากลัวยิ่งกว่านั้นคือเขาเห็นร่างของหลูจ้านจุน ตอนนี้ร่างกายส่วนล่างของหลูจ้านจุนเหลือเพียงกางเกงในเท่านั้น และร่างกายมีรูกระสุนหลายสิบรู และภาพที่เขานอนตายตาไม่หลับ มันช่างน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก
หน่วยสอดแนมตกใจอย่างยิ่ง และขณะที่กำลังวิ่งหนี เขาก็รายงานกับผู้บังคับบัญชาทางวิทยุว่า “ทุก....ทุกคนของสำนักว่านหลงตายแล้ว...หลูจ้านจุน...ก็ตายด้วย...”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...