ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3052

สำหรับผู้บัญชาการแล้ว ข่าวการเสียชีวิตของหลูจ้านจุนและทหารหนึ่งพันคนของสำนักว่านหลง เหมือนราวกับสายฟ้าฟาดในวันที่ฟ้าสดใส!

เขาไม่สนใจชีวิตความเป็นความตายของหลูจ้านจุนและทหารของสำนักว่านหลง แต่รู้สึกว่าถ้าหากสำนักว่านหลงไม่สามารถโจมตีแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ของฮามิดได้ กลุ่มผู้บังคับบัญชายาจกของตนเองก็จะไม่มีความหวังอีกแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น ตนเองได้นำทหารรวมมากกว่าห้าพันคน ซึ่งการบุกประชิดทั้งสองครั้งสูญเสียทหารไปเกือบสองพันคน และทหารสำนักว่านหลงเสียชีวิตหนึ่งพันห้าร้อยคนตอนนี้ได้สูญเสียพลังการต่อสู้ไปอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง!

ที่หนักกว่านั้นคือ หลังจากการบุกประชิดครั้งที่สอง ทหารของเขาได้ตระหนักอย่างชัดเจนว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำลายฐานทัพของฮามิดด้วยอาศัยเลือดเนื้อ เมื่อได้เห็นการบุกประชิดทั้งสองครั้งด้วยตาของตนเองแล้ว และสหายร่วมรบได้เสียชีวิตไปมากมาย ทำให้ทหารเหล่านั้นหวาดกลัวการบุกประชิด

ขณะนี้ทหารเสียขวัญเป็นอย่างมาก หากมีการบังคับบุกประชิดครั้งที่สาม มันจะไม่มีความหมายอะไรนอกจากการไปรนหาความตาย

ดังนั้น เขาจึงรู้อย่างชัดเจนว่าคราวนี้ผู้ใต้บังคับบัญชาของตนเองนั้นไม่มีโอกาสที่จะสามารถชนะฮามิดได้แล้ว

ดังนั้น เขาจึงรายงานสถานการณ์สู้รบที่นี่ต่อผู้บังคับบัญชาทันที และขอให้ผู้บังคับบัญชาอนุมัติให้ถอนทหารกลับไป

เมื่อผู้บังคับบัญชาของเขาได้ยินสถานการณ์ที่นี่ รู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ!

ชัยชนะอย่างต่อเนื่องมากมายในช่วงที่ผ่านมา ทำให้เขาเต็มไปด้วยความคาดหวังว่าจะสามารถจัดการฝ่ายตรงข้ามได้ และเชื่อมั่นว่าเป้าหมายนี้จะสำเร็จในไม่ช้า

แต่ไม่คาดคิดว่าทันใดนั้น ความจริงกลับตีแสกหน้าตนเอง

การสู้รบคราวนี้ ยังไม่ทันได้เห็นศัตรู คนก็ตายไปแล้วกว่าสามคน นี่เป็นเรื่องที่ไม่สามารถยอมรับไม่ได้จริง ๆ

ที่เข้าใจยากยิ่งกว่านั้นก็คือหลูจ้านจุนเป็นผู้นำทหารของสำนักว่านหลงมากกว่ายี่สิบล้านคน และได้รับชัยชนะมามากมาย ในสายตาของผู้บังคับบัญชาท้องถิ่นแล้ว เขาเป็นเทพสงครามที่ไม่เคยแพ้