ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3054

เมื่อได้ยินคำพูดของว่านพั่วจวิน ในที่สุดซูเฉิงเฟิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาไม่คิดว่าการประจบประแจงนั้นจะเหนื่อยขนาดนี้

ดังนั้นเขาจึงยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า “ว่านพั่วจวิน คุณวางใจเถอะ เมื่อถึงเวลานั้นผมจะไปสักการะที่หลุมฝังศพของพ่อแม่คุณอย่างแน่นอน!”

หลังจากนั้น เขาเจตนาถอนหายใจ และกล่าวว่า“ ตอนนี้ผมรอให้คุณบุกขึ้นไปบนภูเขาเย่หลิงซานได้อย่างราบรื่นในวันเช็งเม้ง ไม่! บุกขึ้นไปภูเขาว่านหลิงซานอย่างราบรื่น!”

แน่นอนว่าประโยคแสดงความรู้สึกของซูเฉิงเฟิงนี้ เป็นการโยนความขัดแย้งทั้งหมดที่อยู่ในใจของว่านพั่วจวินไปยังตระกูลเย่ทันที

ว่านพั่วจวินแสยะยิ้ม กัดฟันและกล่าวว่า “ตระกูลเย่ เอาอะไรมาหยุดยั้งไม่ให้ผมบุกขึ้นไปบนภูเขาว่านหลิงซานได้? เมื่อถึงเวลาแล้วผมไม่จำเป็นต้องลงมือเอง ผมแค่ส่งราชันสงครามทั้งสี่ไปเพียงคนเดียว ตระกูลเย่ก็ไม่สามารถต้านทานได้แล้ว!”

หลังจากนั้น เขามีสีหน้าที่เย็นชาและเขากล่าวอย่างเฉียบขาดว่า “แต่ ผมยังต้องการให้ตระกูลเย่ได้รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าเหนือกว่า! เมื่อถึงเวลานั้น ราชันสงครามทั้งสี่ของผมจะมารวมตัวกันที่ภูเขาว่านหลิงซาน! ผมรอวันนี้มายี่สิบปีแล้ว ยี่สิบปีที่ผ่านมาผมพยายามอย่างหนักและอดทนต่อความอัปยศอดสู เพียงเพื่อรอให้วันนี้มาถึง ผมจะไม่มีทางให้ตระกูลเย่ได้มีโอกาสหันหลังกลับได้”

ซูเฉิงเฟิงกลับมาแสดงสีหน้าประจบประแจงอีกครั้งและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เมื่อเป็นเช่นนั้น งั้นผมจะกลับไปที่เย่นจิงในวันเช็งเม้ง และหลังจากที่คุณย้ายหลุมศพแล้ว ซึ่งเป็นวันเช็งเม้งวันที่สอง ผมจะอยู่ที่นั่นอย่างแน่นอน!”

“ดี!” ว่านพั่วจวินพยักหน้าและกล่าวโพล่งออกมาว่า “หลังจากผมย้ายโลงศพของพ่อแม่ไปที่ภูเขาว่านหลิงซานแล้ว ผมจะนำราชันสงครามทั้งสี่ไปยังเมืองจินหลิงทันที และไม่จะเกิดอะไรขึ้นผมก็จะต้องค้นหาความจริงเรื่องการหายตัวไปของอาซู ขอแค่อาซูยังมีชีวิตอยู่ ผมจะพาเขากลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน!”

ซูเฉิงเฟิงกล่าวด้วยความตื่นเต้น “พั่วจวินลงมือด้วยตนเอง ผมเชื่อว่าโสว่เต้าจะสามารถกลับมาอย่างปลอดภัยได้!”

ว่านพั่วจวินกล่าวอีกครั้งว่า “คุณวางใจเถอะ เมื่อถึงเวลานั้นผมจะสืบหาว่าใครเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องอาซู ผมจะฆ่าเขาถอนรากถอนโคน เพื่อจะไม่เหลือภัยพิบัติที่แอบแฝงให้กับอาซู!”