ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 306

บทที่ 306

เขาไม่พูดพร่ำทําเพลง รีบคุกเข่าตรงหน้าเย่เฉิน กล่าวด้วยความหวาดกลัวพร้อมกับแสดงความเคารพอย่างจริงใจว่า “อาจารย์เย่ หากลุงวีมีอะไรที่ทำไม่ดี ขอให้อาจารย์เย่ชี้แนะ ลุงวีจะปรับปรุงแก้ไขทั้งหมด!”

เย่เฉินพยักหน้า มองลงไปที่เขา แล้วชี้ไปที่เว่ยฉางหมิงที่ยืนงุนงงอยู่ข้างๆ แล้วถามว่า “ชายคนนี้บอกว่า คุณเป็นพี่น้องร่วมสาบานของพ่อเขา ใช่เรื่องจริงหรือเปล่า?”

ลุงวีมองไปที่เว่ยฉางหมิงแวบหนึ่ง แล้วกล่าวทันทีว่า “เรียนอาจารย์เย่ พ่อเขากับผมเป็นคนครอบครัวเดียวกัน สามารถบอกว่าเป็นเพื่อนกันได้ แต่ไม่ใช่พี่น้องร่วมสาบานแน่นอน”

“ดี” เย่เฉินพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “เมื่อสักครู่ไอ้หมอนี่กับคู่รักของมัน ได้แอบอ้างชื่อของคุณเพื่อเยาะเย้ยผม ข่มขู่ผม แล้วยังจะทำร้ายให้ผมตาย คุณคิดว่าเรื่องนี้จะจัดการยังไงดี? ”

ลุงวีเข้าใจในทันที ที่เย่เฉินไม่พอใจตนเอง สาเหตุทั้งหมดมาจากเว่ยฉางหมิง

เขาตะโกนใส่เว่ยฉางหมิงด้วยความโกรธว่า “ไอ้สารเลว! แกล่วงเกินอาจารย์เย่ รีบคุกเข่าลง! ”

เว่ยฉางหมิงยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

อะไรคืออาจารย์เย่? ทำไมถึงเรียกอาจารย์เย่?

มันก็แค่ไอ้ยาจกไม่ใช่เหรอ? คุณแก่จนเลอะเลือนไปแล้ว?

จากนั้น เขากล่าวตามสัญชาตญาณว่า “ลุงวี ไอ้นี่มันเป็นแค่ยาจกที่ไร้ประโยชน์? คุณเป็นคนที่สูงส่ง คุกเข่าให้เขา? คุณเป็นคนสนิทของตระกูลซ่ง! และอีกอย่างเขาได้ล่วงเกินคุณหนูใหญ่ของตระกูลซ่ง คุณควรจะฆ่าเขาถึงจะถูก!”

ลุงวีตัวสั่นด้วยความโกรธ

จะให้ตนเองฆ่าอาจารย์เย่? แม่งฉิบหายคุณมันบ้าไปแล้ว!

ชนชั้นสูงในเมืองจินหลิง ไม่มีใครไม่รู้จักเย่เฉินอาจารย์เย่?

คุณท่านใหญ่ของตระกูลซ่งก็ได้อาศัยเข็มวิเศษกับยาวิเศษ ร่างกายถึงได้ฟื้นฟูได้ดังเดิม!