ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3093
ซูโสว่เต้าแทบจะระเบิด
กระทั่งความคิดที่ต้องการฆ่าฮามิดก็มีด้วย ทว่าเขาชัดเจนดีแก่ใจว่า ความสามารถแค่นี้ของตน หากต้องการฆ่าฮามิดนั้น ยังคงเป็นเรื่องที่ยากล้นฟ้าจริงๆ
อย่าว่าแต่ตอนนี้ตนเป็นนักโทษคุมขังของฮามิด ต่อให้ตนหรือว่าคุณชายแห่งตระกูลซูก็ไร้ความหมาย หากพาพวกที่ปกป้องบ้านตระกูลซูเหล่านั้นออกมาหมด ก็ยังไม่พอที่จะเป็นเชื้อเพลิงให้กับฮามิดโดยสิ้นเชิง มิใช่คู่ต่อสู้ของฮามิดโดยสิ้นเชิง
ดังนั้น ความแค้นของการเตะหนึ่งครั้งและตบหน้าสองข้างนี้ และยังมีหมวกเบเร่ต์ เกรงว่าทั้งชาตินี้คงไม่มีโอกาสได้แก้แค้นแล้ว
เมื่อคิดได้ดังนั้น ซูโสว่เต้ารู้สึกเพียงว่าชีวิตจมดิ่งสู่ความมืด
ทว่าเขาก็ไม่กล้าที่จะไปสะกิดต่อมฮามิดอีก ทำได้เพียงเงียบสงบปากเอาไว้ พร้อมยืนอยู่ข้างๆ ไม่ส่งเสียงใดๆ
ในเวลานี้ ทันใดนั้นฮามิดก็มองเห็นร่วมสีดำปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของตัวเอง เมื่อสังเกตดูดีๆ ก็เห็นร่มกระโดดนั้นถูกกางออก โดยห่างออกไปไม่ไกลจากศีรษะของตนไม่ถึงร้อยเมตรแล้ว จากนั้นก็หล่นลงด้วยความเร็ว
ผู้ที่ควบคุมร่มกระโดดนี้ ก็คือเย่เฉินที่โจมตีเข้ามาตลอดทางจากหัวเซี่ย!
ฮามิดเอ่ยพึมพำกับตัวเองอย่างตื่นเต้นขีดสุด: “มาแล้วๆ ! ในที่สุดก็มาแล้ว!”
ซูโสว่เต้าเงยหน้าขึ้นไป เห็นร่มกระโดดได้หล่นลงมาไม่ถึง 50 เมตรแล้ว
ซูโสว่เต้าตะลึงงันในทันที พลางคิดในใจว่า: “คน...คนนี้รนหาที่ตายหรือไง? ความเร็วระดับนี้ แถมออกจากร่มระดับต่ำแบบนี้ ถ้าไม่หล่นลงมากระดูกหักก็แปลกแล้ว!”
ซูโสว่เต้าอึ้งไปทันที
เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าคนที่กระโดดร่วมด้วยวิธีเหมือนฆ่าตัวตายนั้น จะเป็นเย่เฉิน
เรื่องนี้ทำให้เขาครุ่นคิดในใจอย่างช่วยไม่ได้: “เย่เฉิน เจ้าหมอนี่...มีความสามารถแบบไหนกันแน่? กระโดดลงมาจากที่สูงขนาดนี้กลับไม่เป็นห่าอะไรเลย นี่ยอดฝีมือศิลปะต่อสู้ก็คงสู้เขาไม่ได้สินะ?”
นอกเหนือจากนี้ เขาก็คิดไม่ถึงเช่นกัน ว่าเจ้าหนุ่มเย่เฉินคนนี้จะมาซีเรียในเวลาเช่นนี้ได้
เขาครุ่นคิดในใจอย่างสงสัยว่า: “หรือว่าที่เย่เฉินมาซีเรียในครั้งนี้ ก็เพื่อพาฉันกลับประเทศ เพื่อเข้าร่วมพิธีบูชาบรรพบุรุษ? เจ้าหมอนี่...เจ้าหมอนี่เสี่ยงชีวิตเกินไปแล้วมั้ง? เสี่ยงชีวิตเกินไปแล้วไหม? เสี่ยงอันตรายหนักหนาขนาดนี้เพื่อมานำตัวฉันกลับไปเนี่ยนะ? ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ...ให้ฉันอยู่อย่างว่างๆ ที่ถ้ำซีเรียคนเดียวไม่ดีหรือไง?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...