ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3094
เย่เฉินมองไปยังซูโสว่เต้า พบว่าปากของหมอนั่นบวมขึ้นมา ทำให้เขาเปลี่ยนสีหน้าไปทันที รู้สึกอึ้งไปในชั่วขณะ อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามฮามิด: “พี่ชาย นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
ฮามิดมองไปยังซูโสว่เต้า ยิ้มพลางเอ่ย: “แหม ก็เจ้าหมอนี่มันพูดพล่ามไม่หยุดน่ะสิ หงุดหงิดแทบแย่ ฉันก็เลยอุดปากมันไว้”
สิ้นเสียง ก็บีบแก้มของซูโสว่เต้า พร้อมกระชากหมวกบาเร่ต์ออกจากปากเขา
ซูโสว่เต้าลูบแก้มของตัวเองอย่างแรงด้วยความเจ็บปวด ฮามิดสะบัดหมวกบาเล่ต์ที่ยับยู่ยี่ พร้อมตบไปที่ขาหลายรอบ
หลังจากที่หมวกขยายออกแล้วนั้น เขาก็สวมเข้าไปบนศีรษะ แถมยังปรับตำแหน่งซ้ายขวา จากนั้นก็โอบไหล่ของเย่เฉิน พร้อมเอ่ยอย่างร่าเริง: “ไป! น้องเย่! ไปดื่มกาแฟสักแก้วที่ห้องทำงานฉัน พวกเราไปคุยกันดีๆ !”
เย่เฉินมองหมวกเบเร่ต์ที่อยู่ศีรษะของเขา จากนั้นก็มองซูโสว่เต้าที่สีหน้าเจ็บปวด จึงได้ยิ้มอย่างเอือมระอา ถามเขาว่า: “สถานการณ์สองวันนี้เป็นยังไงบ้าง? สำนักว่านหลงมาหาเรื่องพี่อีกหรือเปล่า?”
“เปล่า” ฮามิดปริปากเอ่ย: “ทหารสอดแนมของพวกเราได้รับข่าวสาร ว่าตอนนี้พวกเขากำลังล้อมเข้ามาแคบลงเรื่อยๆ แต่ว่าฉันเห็นว่าในเวลาอันสั้นนี้พวกเขาไม่มีแผนว่าจะลงมือ จะต้องกลัวฉันแน่เลย”
สิ้นเสียงฮามิดก็ชูนิ้วโป้งขึ้นมา พร้อมเอ่ยอย่างซาบซึ้งใจ: “น้องชาย ครั้งนี้ฉันได้พึ่งบารมีของนายจริงๆ ถ้าไม่ใช่นายชี้แนะเรื่องทั้งหมดให้ฉัน บอกให้ฉันเรียนแบบทัศนคติของกานหลิ่ง เตรียมพร้อมในการรับมือกับสงครามระยะยาว ฉันอาจจะต้องถูกไอ้พวกระยำจากสำนักว่านหลงจัดการจนตายไปแล้ว! ก็เป็นเพราะฟังคำกำชับของนาย ฉันเลยจัดการพวกมันไปรวมกันได้สาม สี่พันคนแล้ว แต่ตัวเองเสียหายไม่ถึงร้อยคนเลย ผลงานการรบที่สง่างามนี้ ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์เลย”
ซูโสว่เต้าได้ยินประโยคนี้ ก็อึ้งไปกว่าเดิมในทันที แม้แต่ความเจ็บปวดของแก้มก็ไม่สนใจแล้ว
ในใจของเขาตกตะลึงอย่างถึงที่สุด เอ่ยในใจว่า: “แม่เจ้า! กลยุทธ์รบที่แยบยลของฮามิดที่ใช้ไปนั้น ที่แท้ก็เป็นความเห็นของเย่เฉินนี่เอง! ฉันก็ว่าทำไมกลยุทธ์นี้ของพวกเขาทำไมถึงได้คุ้นนัก! ที่แท้ก็เรียนรู้มาจากเหล่ารุ่นพี่ผู้ยิ่งใหญ่ของพวกเรานี่เอง!”
ฮามิดหันหน้าไปพูดกับเย่เฉิน: “น้องไม่ต้องเป็นห่วงนะ ตอนนี้นอกจากถ้ำของเขาแล้ว ก็ไม่กล้าไปไหนเลย ไม่มีทางหนีหรอก”
เย่เฉินหุบยิ้ม พยักหน้าเบาๆ
ซูโสว่เต้าไม่กล้าไปสถานที่อื่นจริงๆ
เมื่อก่อนฮามิดกลัวเขาจะหนีไป ทว่าตั้งแต่ที่มีสงคราม ฮามิดก็ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้แล้ว เพราะว่าหากซูโสว่เต้ากล้าหนีไปจริงๆ อาจจะหนีไปไม่ไกลกี่กิโลเมตร ก็ถูกมือปืนซุ่มยิงของฝ่ายนั้นจากที่ไหนสักแห่งยิงตายแล้ว
ถึงอย่างไร หลังจากที่สำนักว่านหลงเสียหน้าไปเยอะ ก็เคยทิ้งคำขู่เอาไว้ ว่าจะไม่ให้แม้แต่แมลงวันตัวเดียวมีชีวิตรอดออกไปได้ ดังนั้นไม่ว่าซูโสว่เต้าจะมีความกล้าแค่ไหน เขาก็ไม่กล้าหนีหรอก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...