ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3095

ซูโสว่เต้าถูกสั่งให้กลับไปแล้ว ส่วนเย่เฉินก็อยู่กับฮามิด มาถึงยังห้องทำงานของฮามิด

แม้จะบอกว่าเป็นห้องทำงาน แต่ความจริงแล้วก็คือถ้ำที่มีขนาดกว้างขวางแห่งหนึ่งเท่านั้น

เมื่อเข้าไปในถ้ำแล้ว ข้างในมีพื้นที่ประมาณสิบกว่าตารางเมตร ด้านในมีไฟฟ้า และมีช่องระบายลมที่สามารถท่ายเทลมจากในถ้ำไปจนถึงส่วนภายในไม่หยุดได้

หลังจากที่เข้าไปแล้ว ฮามิดได้เอ่ยแนะนำให้กับเย่เฉิน: “ตอนนี้พวกเรากำลังขยายป้อมลับและถ้ำเป็นจำนวนมาก อีกไม่นาน ถ้ำพวกนี้ก็จะสามารถเชื่อมต่อกันได้ ต่อให้จะทำให้ต่อกับรอบด้านไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ทำให้ถ่ายเทอากาศได้ มีน้ำรวมถึงสามารถโทรศัพท์ติดให้ได้ก่อน จากนั้นค่อยปรับปรุงสภาพแวดล้อมภายในเรื่อยๆ พยายามทำให้ภายในถ้ำนั้นสามารถเข้าพักได้ง่ายยิ่งขึ้น!”

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ เอ่ยว่า: “ผมเห็นสิ่งก่อสร้างในหุบเขาของคุณระเบิดให้เป็นพื้นที่ราบไปเกือบหมดแล้ว สถานที่ใหญ่แบบนั้นคุณมีแผนจะทำอะไรหรือเปล่า?”

“จะมีแผนอะไรได้ล่ะ” ฮามิดเอ่ย: “ทันทีที่ฝ่ายนั้นออกรบ ที่ปีนใหญ่ยิงออกมาโดนก่อนก็คือภายในหุบเขาทางเข้ากว้างพื้นที่แคบ เดิมทีก็เป็นเป้าที่ดีที่สุดของกองปืนใหญ่ ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่แท้จริงอันใดแล้ว”

เย่เฉินเอ่น: “ผมแนะนำให้คุณรื้อบ้านเรือนเหล่านั้นออกซะเลย แล้วกำจัดขยะสิ่งก่อสร้างออกไปให้หมด จากนั้นก็ขุดหลุมลึกสี่เหลี่ยมผืนผ้าห้าหกเมตรเพื่อให้ในการกักเก็บน้ำ ถือโอกาสในที่ตอนนี้เป็นฤดูฝน ใช้บ่อน้ำเหล่านี้มาเก็บน้ำจืดจำนวนมหาศาล จากนั้นคิดหาวิธีปิดฝาข้างบน ลดการระเหย แบบนี้ต่อให้จะเป็นหน้าแล้งเป็นเวลานาน ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีน้ำใช้แล้ว”

พื้นที่ตะวันออกกลางค่อนข้างจะแห้งแล้งร้อนระอุ ฤดูฝนของซีเรียก็ไม่ถือว่ายาวนานนัก ทันทีที่ผ่านฤดูฝนไป แม้ว่าแหล่งน้ำจืดจะไม่ถือว่าขาดแคลน ทว่าก็นับว่ามีคุณค่าเช่นเดียวกัน

ตอนนี้เย่เฉินไม่เป็นห่วงว่าฮามิดจะถูกฝ่ายศัตรูกำจัดทิ้งราบคาบ แต่อย่างน้อยก็เป็นห่วงว่าศัตรูของเขาจะทำการล้อมเขาไปรอบด้าน กลายเป็นสถานการณ์ที่ว่าล้อมไว้เป็นเวลานานแต่ไม่ทำศึก

อันที่จริงสำหรับเย่เฉิน วิธีที่สามารถจัดการฮามิดที่สบายที่สุด ที่เขาสามารถคิดได้นั้น ก็คือวางกำลังพล จากนั้นก็ตัดขาดตั้งแต่ทะเลและพื้นบกสองเส้นทางทำให้ฮามิดตัดขาดจากโลกภายนอก โดยเฉพาะต้องตัดขาดเส้นทางนำเข้าสินค้าทุกประการ ทำให้ฮามิดไม่สามารถได้รับทรัพยากรใดๆ จากภายนอกได้เลย

เมื่อเป็นเช่นนี้ ฮามิดก็ทำได้เพียงใช้สิ่งที่ตนกักตุนไว้ จนกระทั่งหมดไปจนเขาตาย