ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3096

ฮามิดไม่ทราบวิธีการร่วมมือกันระหว่างสำนักว่านหลงและทหารรัฐบาลมาโดยตลอด

เดิมทีเขายังคิดว่า ทางทหารรัฐบาลใช้เงินจ้างสำนักว่านหลง ทว่าเมื่อมาครุ่นคิดดูดีๆ แล้ว ก็มักจะคิดเรื่อยว่าบางอย่างมันไม่ค่อยถูกต้อง เพราะว่าปัญหาที่ใหญ่หลวงที่สุดของทหารรัฐบาลนั้นก็คือขาดแคลนเงินดำเนินงาน ทหารของตนเองขาดแคลนยา ขาดแคลนกระสุนปืน จะไปมีทรัพย์สินที่ไหนไปจ้างทหารรับจ้างของสำนักว่านหลงได้

จนกระทั่งเมื่อวานเขาได้รับข่าวสาร ที่แท้เงื่อนไขการร่วมมือของสำนักว่านหลงและทหารรัฐบาลนั้น ก็คือสำนักว่านหลงช่วยทหารรัฐบาลกำจัดฝ่ายกบฏ และทหารรัฐบาลก็แบ่งพื้นที่ขนาดร้อยตารางกิโลเมตรภายในเขตแดนซีเรียให้สำนักว่านหลง ซึ่งมอบให้สำนักว่านหลงก่อตั้งฐานทัพทหารรับจ้างแนวหน้าในเขตพื้นที่ตะวันออกกลาง

ทว่าฮามิดคิดไม่ถึงเลยว่า เรื่องนี้เย่เฉินก็ได้ยินมาที่หัวเซี่ยอันอยู่แดนไกลก่อนเช่นกัน ดังนั้นจึงได้ตกตะลึงไปกับช่องการข่าวสารของเย่เฉินเป็นอย่างมาก

เย่เฉินคิดไม่ถึง ว่าฮามิดและสำนักว่านหลงทำการสู้รบกันมาตั้งสองครั้งแล้ว กลับเพิ่งได้ทราบข่าวสารนี้เมื่อวาน

นี่ก็แสดงว่า ข่าวนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ลับอยู่พอสมควร

ข่าวสารที่ลับเช่นนี้ ซูเฉิงเฟิงกลับทราบได้ เรื่องนี้เป็นประจักษ์ให้กับการคาดเดาของเขาขึ้นไปอีกขั้น ซูเฉิงเฟิงและสำนักว่านหลงจะต้องมีการติดต่ออะไรบางอย่างด้วยกันเป็นแน่

ดังนั้น เย่เฉินจึงพูดกับฮามิดว่า: “ผมสงสัยว่าสำนักว่านหลงนี่อาจมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลศัตรูในประเทศของผม รายละเอียดที่สำนักว่านหลงร่วมมือกับทหารรัฐบาล ก็ถูกเผยแพร่ออกจากตระกูลศัตรูในประเทศคนนั้นของผม”

ฮามิดเอ่ย: “น้องชาย ถ้าว่ามาอย่างนี้ละก็ ถ้าอย่างนั้นสำนักว่านหลงก็เป็นภัยคุกคามสำหรับนายด้วยนะ!”

“ใช่แล้ว” เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยต่อ: “หลักๆ คือผมก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรเกี่ยวกับสำนักว่านหลงนี้ด้วย ไม่เข้าใจสถานการณ์อย่างละเอียดของพวกเขา ดังนั้นสำนักว่านหลงจะเป็นอันตรายต่อผมแค่ไหนกันแน่ ยังไม่รู้แน่ชัดในตอนนี้”