เมื่อพูดถึงตรงนี้ ฮามิดก็เอ่ยขึ้นอีกว่า: “นายอย่าคิดว่าที่แอฟริกาก็วุ่นวายไม่แพ้กันนะ แต่เอาเข้าจริง ประเทศแอฟริกาที่มีสงครามวุ่นวายเหล่านั้น แต่ละแห่งต่างก็ยากจนจะตาย หากทหารรับจ้างไปทำการสู้รบอยู่สถานที่แบบนั้น ก็ไม่สามารถหาเงินจำนวนมากได้จริงๆ แต่ที่ตะวันออกกลางไม่เหมือนกัน หลายประเทศในตะวันออกกลางต่างก็ร่ำรวยมาก ต่อให้เป็นอิหร่านที่ถูกลงโทษเป็นเวลาหลายปี อันที่จริงก็อุดมไปด้วยน้ำมัน อีกทั้งพวกเขาต่างก็มีความต้องการในทหารรับจ้าง ทั้งยังทุ่มเงินใหญ่ได้ ดังนั้นสำหรับทหารรับจ้างแล้ว ก็เป็นตลาดที่ยักษ์ใหญ่เป็นอย่างยิ่ง”
“อีกทั้งอาวุธหนักของตะวันออกกลางก็มีเยอะมาก แทบจะเป็นพิพิธภัณฑ์อาวุธของทิศตะวันตกทิศตะวันออก ในนั้นมีอาวุธที่ทำจากรัสเซียเยอะที่สุด ขอเพียงมีเงิน ก็ไม่มีอะไรที่ซื้อมาไม่ได้ หากสำนักว่านหลงสร้างฐานทัพที่ซีเรียได้จริงๆ จากนั้นก็สร้างอาวุธหนักของท้องถิ่นขึ้นมาที่ตะวันออกลางล็อตหนึ่ง เช่นนั้นจากนี้ไปพลังการทำสงครามในตะวันออกกลางก็จะต้องยกสูงขึ้นแน่นอน จะต้องได้รับการให้ความสนใจมาก”
เย่เฉิน มีความไม่เข้าใจเล็กน้อย เอ่ยถามว่า: “ทำไมทหารรัฐบาลของพวกคุณถึงต้องการร่วมมือกับพวกเขาล่ะ หรือไม่กลัวว่าสำนักว่านหลงจะส่งผลกระทบต่อความปลอดภัยของประเทศในอนาคตเลยเหรอ?”
ฮามิดยิ้มแห้งๆ เอ่ยว่า: “สำหรับพวกเขาแล้ว สำนักว่านหลงแข็งแกร่งกว่าฝ่ายกบฏอย่างพวกเราเยอะมาก ถึงอย่างไรพวกเราก็ต่อสู้กับพวกเขาด้วยอาวุธจริง”
“ก็จริงนั่นแหละ” เย่เฉินหยุดไปชั่วครู่ จากนั้นเอ่ยถามเขาอีกครั้ง: “จริงสิ คุณรู้ไหมว่าผู้บัญชาการสูงสุดในซีเรียคือใครไหม?”
ฮามิดตอบทันที: “พญาหมาป่าเนตรเขียวหนึ่งในราชันสงครามของพวกเขา ได้ยินมาว่าเป็นคนเชื้อสายจีน”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า: “ผมกะว่าจะหาโอกาสเหมาะไปเจอเขาสักหน่อย”
ฮามิดเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวาย: “น้องชาย นายห้ามผลีผลามเชียวนะ ฉันเคยได้ยินมา ว่าราชันสงครามของสำนักว่านหลงนี้ ต่างก็เป็นยอดฝีมือระดับสุดยอดทั้งนั้นเลยนะ อีกทั้งพวกเขาไม่ได้มีแค่ราชันสงคราม ยังมีทหารรบระดับเทพมากกว่าร้อยคนอีกด้วย พละกำลังแข็งแกร่งมากเลยทีเดียว ขืนนายไปโดยพลการ อันตรายใหญ่หลวงเกินไป!”
เย่เฉินยิ้มพร้อมเอ่ยว่า: “ไม่รู้ว่าทำไม ผมถึงมีความรู้สึกหนึ่งอยู่ตลอด รู้สึกว่าผมกับสำนักว่านหลงนี่ อาจจะได้มีปฏิสัมพันธ์กันมากมายในอนาคต ถึงขั้นอาจเป็นศัตรูรายใหญ่คนหนึ่งในอนาคตผมด้วย”
สิ้นเสียง เย่เฉินก็หยุดไปชั่วครู่ จากนั้นเอ่ยขึ้นอีก: “เอาแบบนี้ วันนี้คุณส่งข่าวไป บอกว่าคุณหวังอยากจะเจรจากับพวกเขา มีรายละเอียดที่จะเจรจากันแต่ไม่จำกัดที่การจับมือกันทั้งสองฝ่ายปรองดองกัน หรือว่าคุณมีเงื่อนไขที่จะยอมแพ้ศึกจะเสนอแก่สำนักว่านหลงและทหารรัฐบาล”
“แต่ว่าสำหรับรายละเอียดเงื่อนไขของการยอมแพ้ศึกนั้น ต้องนั่งลงแล้วเจรจาต่อหน้ากับผู้บัญชาการสูงสุดของสำนักว่านหลง ผมเชื่อว่าพวกเขาจะต้องสนใจแน่นอน”
“เมื่อถึงตอนนั้นคุณก็บอกพวกเขาไปว่า คุณจะส่งตัวแทนการเจรจาออกมาคนหนึ่ง ไปยังฐานทัพของพวกเขา เจรจาหารือกับผู้บังคับบัญชาสูงสุดของพวกเขา”
“ส่วนผม ก็คือตัวแทนการเจรจาของคุณ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...