ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3099

พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม น้ำเสียงชัดเจน: “แต่ว่าคนที่ล้อมคุณไว้ข้างนอก ก็ไม่ได้สะใจแบบนี้แล้ว ทหารแกร่งจำนวนสองสามหมื่นรายที่สำนักว่านหลงและทหารรัฐบาลตั้งขึ้น จะต้องตั้งค่ายอยู่ข้างนอกอยู่กินที่นี่ตลอด ทั้งลมพัดทั้งฝนตก แดดร้อนเปียกฝน พวกเขาก็ทำได้แค่อดทนอยู่หน้าบ้านคุณ ใครที่ทรมานมากกว่า คิดดูก็รู้”

ฮามิดได้ยินถึงตรงนี้ ทันใดนั้นดวงตาก็สว่างวาบขึ้นมา เขาเอ่ยอย่างตื่นเต้น: “น้องชาย นายพูดต่อ...”

เย่เฉินยิ้ม เอ่ยว่า: “คุณคิดดูนะ นี่มันก็เหมือนกับเพื่อนตกปลากลุ่มหนึ่งที่ต้องวิ่งไปบ่อตกปลาดำ อดกลั้นมากมายก็เพื่อหมายจะตกได้ปลาตัวใหญ่ที่เป็นเป้าหมายขึ้นมาได้ ทว่าปลาใหญ่ตัวนี้หลบอยู่ข้างใน ไม่ยอมโผล่หน้าออกมา เหล่าเพื่อนร่วมตกปลาจึงจนปัญญา ทำได้แค่กัดฟันกางเต็นท์ข้างบ่อปลา เตรียมสำหรับสงครามระยะยาว”

“ไม่ว่าจะลมพัดโหมกระหน่ำ ฝนเทลงมา กินข้าวอยู่กลางแจ้ง ทั้งยุงและแมลงกัดก็แล้วไป มิหนำซ้ำยังขัดจังหวะงานประจำอีก คงไม่สามารถที่จะไม่ทำงานที่ได้เงินเดือนต่อปีหลายแสน หรือธุรกิจที่มีรายได้ต่อปีหลายล้านเพื่อรอตกปลาตัวเดียวหรอกมั้ง? ดังนั้น พวกเขาสามารถที่จะเฝ้าอยู่ข้างสระได้เป็นเวลาหนึ่งวันสองวันก็ยังพอทนไหว ทว่าสามถึงห้าวัน ใครจะไปทนไหว?”

“ต่อให้จะมีเพื่อนร่วมตกปลาด้วยคนไหนที่มีนิสัยดื้อรั้นมาก สามารถอดทนกัดฟันยืนหยัดต่อไปได้ ทว่ารอเมื่อพวกเขายืนหยัดได้หนึ่งอาทิตย์ ปลาก็ยังตกไม่ได้ เมียของพวกเขาก็เริ่มพาลูกย้ายไปบ้านคนอื่น เมื่อถึงตอนนั้นแล้ว เขายังทำยังไงได้อีก?”

ฮามิดเอ่ยด้วยความตื่นเต้นสุดขีด: “แม่เจ้า เป็นหลักการแบบนี้นี่เอง!”

ฮามิดพยักหน้าต่อเนื่อง พร้อมเอ่ยว่า: “น้องรักวิเคราะห์ได้มีหลักการมาก! ถ้างั้นฉันจะไปหาช่องทางเพื่อติดต่อกับพวกเขาสักหน่อย ดูว่าพวกเขาจะยอมเจรจาปรองดองหรือเปล่า!”

เย่เฉินยิ้ม เอ่ยว่า: “ตอนที่ติดต่อ จะต้องมีความจริงใจด้วยนะ บอกพวกเขาไปว่า ถ้าพวกเขายอมที่จะเจรจา คุณก็จะส่งคนที่มีสิทธิ์เป็นตัวแทนของคนไปเจรจากับพวกเขาถึงที่ด้วยตัวเอง แต่ว่าคุณต้องบอกกับพวกเขาให้ชัดเจน ว่าตัวแทนของคุณจะต้องเจรจาต่อหน้ากับผู้บังคับบัญชาสูงสุดของสำนักว่านหลงเท่านั้น!”

ฮามิดเอ่ยแสดงความเห็น: “ไม่มีปัญหา เพื่อนคนนี้ของฉันคือซัพพลายเออร์ทรัพยากรของกองทัพรัฐบาล มีความสัมพันธ์กับผู้ที่มีตำแหน่งสูงของรัฐบาลพอสมควร ฉันให้เขาช่วยบอกต่อได้!”