ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3099
พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม น้ำเสียงชัดเจน: “แต่ว่าคนที่ล้อมคุณไว้ข้างนอก ก็ไม่ได้สะใจแบบนี้แล้ว ทหารแกร่งจำนวนสองสามหมื่นรายที่สำนักว่านหลงและทหารรัฐบาลตั้งขึ้น จะต้องตั้งค่ายอยู่ข้างนอกอยู่กินที่นี่ตลอด ทั้งลมพัดทั้งฝนตก แดดร้อนเปียกฝน พวกเขาก็ทำได้แค่อดทนอยู่หน้าบ้านคุณ ใครที่ทรมานมากกว่า คิดดูก็รู้”
ฮามิดได้ยินถึงตรงนี้ ทันใดนั้นดวงตาก็สว่างวาบขึ้นมา เขาเอ่ยอย่างตื่นเต้น: “น้องชาย นายพูดต่อ...”
เย่เฉินยิ้ม เอ่ยว่า: “คุณคิดดูนะ นี่มันก็เหมือนกับเพื่อนตกปลากลุ่มหนึ่งที่ต้องวิ่งไปบ่อตกปลาดำ อดกลั้นมากมายก็เพื่อหมายจะตกได้ปลาตัวใหญ่ที่เป็นเป้าหมายขึ้นมาได้ ทว่าปลาใหญ่ตัวนี้หลบอยู่ข้างใน ไม่ยอมโผล่หน้าออกมา เหล่าเพื่อนร่วมตกปลาจึงจนปัญญา ทำได้แค่กัดฟันกางเต็นท์ข้างบ่อปลา เตรียมสำหรับสงครามระยะยาว”
“ไม่ว่าจะลมพัดโหมกระหน่ำ ฝนเทลงมา กินข้าวอยู่กลางแจ้ง ทั้งยุงและแมลงกัดก็แล้วไป มิหนำซ้ำยังขัดจังหวะงานประจำอีก คงไม่สามารถที่จะไม่ทำงานที่ได้เงินเดือนต่อปีหลายแสน หรือธุรกิจที่มีรายได้ต่อปีหลายล้านเพื่อรอตกปลาตัวเดียวหรอกมั้ง? ดังนั้น พวกเขาสามารถที่จะเฝ้าอยู่ข้างสระได้เป็นเวลาหนึ่งวันสองวันก็ยังพอทนไหว ทว่าสามถึงห้าวัน ใครจะไปทนไหว?”
“ต่อให้จะมีเพื่อนร่วมตกปลาด้วยคนไหนที่มีนิสัยดื้อรั้นมาก สามารถอดทนกัดฟันยืนหยัดต่อไปได้ ทว่ารอเมื่อพวกเขายืนหยัดได้หนึ่งอาทิตย์ ปลาก็ยังตกไม่ได้ เมียของพวกเขาก็เริ่มพาลูกย้ายไปบ้านคนอื่น เมื่อถึงตอนนั้นแล้ว เขายังทำยังไงได้อีก?”
ฮามิดเอ่ยด้วยความตื่นเต้นสุดขีด: “แม่เจ้า เป็นหลักการแบบนี้นี่เอง!”
ฮามิดพยักหน้าต่อเนื่อง พร้อมเอ่ยว่า: “น้องรักวิเคราะห์ได้มีหลักการมาก! ถ้างั้นฉันจะไปหาช่องทางเพื่อติดต่อกับพวกเขาสักหน่อย ดูว่าพวกเขาจะยอมเจรจาปรองดองหรือเปล่า!”
เย่เฉินยิ้ม เอ่ยว่า: “ตอนที่ติดต่อ จะต้องมีความจริงใจด้วยนะ บอกพวกเขาไปว่า ถ้าพวกเขายอมที่จะเจรจา คุณก็จะส่งคนที่มีสิทธิ์เป็นตัวแทนของคนไปเจรจากับพวกเขาถึงที่ด้วยตัวเอง แต่ว่าคุณต้องบอกกับพวกเขาให้ชัดเจน ว่าตัวแทนของคุณจะต้องเจรจาต่อหน้ากับผู้บังคับบัญชาสูงสุดของสำนักว่านหลงเท่านั้น!”
ฮามิดเอ่ยแสดงความเห็น: “ไม่มีปัญหา เพื่อนคนนี้ของฉันคือซัพพลายเออร์ทรัพยากรของกองทัพรัฐบาล มีความสัมพันธ์กับผู้ที่มีตำแหน่งสูงของรัฐบาลพอสมควร ฉันให้เขาช่วยบอกต่อได้!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...