ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3100

สถานะของเฉินจงเหล่ยแห่งสำนักว่านหลงในหลายวันนี้ อันที่จริงก็เหมือนอย่างที่เย่เฉินคาดเดาไว้ไม่มีผิด ทุกข์ทนเป็นอย่างยิ่ง

เดิมทีเขาคิดว่ามีการกดดันของกองทัพ ทั้งล้อมไว้แต่ไม่โจมตีนั้น จะต้องทำให้ฮามิดรวมถึงลูกน้องของเขามีความกดดันภายในจิตใจมหาศาลแน่นอน ถึงขั้นผ่านไปไม่นานฝ่ายในของฮามิดก็จะหมดความกระตือรือร้นที่จะต่อสู้ กระทั่งเกิดเหตุการณ์กบฏหลบหนีขึ้น

ทว่าเขาคิดไม่ถึงเลยว่า หลายวันผ่านไปติดต่อกันแล้ว ทางฮามิดแม้แต่หมาหนึ่งตัวก็ไม่มีวิ่งออกมา

การทำศึกล้อมเมืองเช่นนี้ สิ่งที่หวาดกลัวที่สุดก็คือศัตรูมีความสามัคคีเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

ทันทีที่อีกฝ่ายไร้ซึ่งความหวาดกลัว เช่นนั้นก็คงต้องสิ้นเปลืองต่อไปอย่างไร้ขีดจำกัดแล้ว สิ้นเปลืองไปจนกระทั่งฮามิดหมดกระสุนหมดเสบียง หรือว่าทางฝ่ายตนยืนต่อไม่ไหวแล้ว

อีกทั้งหลายวันมานี้ การขาดดุลทางการเงินของเขาก็สูงจนน่าตกใจ

ผู้ช่วยของเขามาหา พร้อมรายงานให้กับเขาฟังอย่างวิตกกังวลใจยิ่งว่า: “จอมพล คนหมื่นห้าในตอนนี้ของพวกเรา สำหรับเงินเดือนรายวันรวมถึงรายจ่ายทุกรายการ อย่างน้อยก็อยู่ที่สามสี่สิบล้านดอลลาร์ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป เงินของพวกเราก็คงอยู่ได้ไม่นานแล้ว”

ราชันสงครามแห่งสำนักว่านหลง ล้วนใช้ระบบการคิดบัญชีอิสระกันทั้งหมด เท่ากับว่าสี่คนนี้ ทุกคนต่างก็เปิดบริษัทสาขาย่อยกันคนละบริษัท ด้านของบัญชีจะต้องจัดการได้อย่างเพียงพอในแต่ละคน ในขณะเดียวกันก็ยังต้องรับประกันในเรื่องของผลกำไรด้วย ถ้าเกิดการขาดทุนขึ้น ก็ทำได้เพียงจัดการกันเองในฝ่ายในเท่านั้น

เฉินจงเหล่ยเมื่อได้ยินจำนวนตัวเลขนี้แล้ว สีหน้าของเขาก็ทุกข์ตรมราวกับพ่อเสีย

เขากัดฟันพร้อมเอ่ยว่า: “จะต้องเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ส่งต่อบัญชาของฉันไป ว่านับตั้งแต่วันนี้ ตราบใดที่ไม่มีการทำสงคราม เงินเดือนของทุกคนลดเหลือครึ่งหนึ่ง!”

ผู้ช่วยได้ยินคำพูดนี้ จึงรีบเอ่ยขึ้นมาทันที: “จอมพลครับ ช่วงนี้ทุกคนต่างก็มีเสียงบ่นกันทั้งนั้น หากท่านลดเงินเดือนของพวกเขาลงอีก ผมเกรงว่าพวกเขาจะรวมตัวกันมาต่อต้านได้ครับ!”