ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3100

สรุปบท บทที่ 3100 ความกดดันสูงมาก: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปตอน บทที่ 3100 ความกดดันสูงมาก – จากเรื่อง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

ตอน บทที่ 3100 ความกดดันสูงมาก ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดยนักเขียน เมฆทอง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

สถานะของเฉินจงเหล่ยแห่งสำนักว่านหลงในหลายวันนี้ อันที่จริงก็เหมือนอย่างที่เย่เฉินคาดเดาไว้ไม่มีผิด ทุกข์ทนเป็นอย่างยิ่ง

เดิมทีเขาคิดว่ามีการกดดันของกองทัพ ทั้งล้อมไว้แต่ไม่โจมตีนั้น จะต้องทำให้ฮามิดรวมถึงลูกน้องของเขามีความกดดันภายในจิตใจมหาศาลแน่นอน ถึงขั้นผ่านไปไม่นานฝ่ายในของฮามิดก็จะหมดความกระตือรือร้นที่จะต่อสู้ กระทั่งเกิดเหตุการณ์กบฏหลบหนีขึ้น

ทว่าเขาคิดไม่ถึงเลยว่า หลายวันผ่านไปติดต่อกันแล้ว ทางฮามิดแม้แต่หมาหนึ่งตัวก็ไม่มีวิ่งออกมา

การทำศึกล้อมเมืองเช่นนี้ สิ่งที่หวาดกลัวที่สุดก็คือศัตรูมีความสามัคคีเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

ทันทีที่อีกฝ่ายไร้ซึ่งความหวาดกลัว เช่นนั้นก็คงต้องสิ้นเปลืองต่อไปอย่างไร้ขีดจำกัดแล้ว สิ้นเปลืองไปจนกระทั่งฮามิดหมดกระสุนหมดเสบียง หรือว่าทางฝ่ายตนยืนต่อไม่ไหวแล้ว

อีกทั้งหลายวันมานี้ การขาดดุลทางการเงินของเขาก็สูงจนน่าตกใจ

ผู้ช่วยของเขามาหา พร้อมรายงานให้กับเขาฟังอย่างวิตกกังวลใจยิ่งว่า: “จอมพล คนหมื่นห้าในตอนนี้ของพวกเรา สำหรับเงินเดือนรายวันรวมถึงรายจ่ายทุกรายการ อย่างน้อยก็อยู่ที่สามสี่สิบล้านดอลลาร์ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป เงินของพวกเราก็คงอยู่ได้ไม่นานแล้ว”

ราชันสงครามแห่งสำนักว่านหลง ล้วนใช้ระบบการคิดบัญชีอิสระกันทั้งหมด เท่ากับว่าสี่คนนี้ ทุกคนต่างก็เปิดบริษัทสาขาย่อยกันคนละบริษัท ด้านของบัญชีจะต้องจัดการได้อย่างเพียงพอในแต่ละคน ในขณะเดียวกันก็ยังต้องรับประกันในเรื่องของผลกำไรด้วย ถ้าเกิดการขาดทุนขึ้น ก็ทำได้เพียงจัดการกันเองในฝ่ายในเท่านั้น

เฉินจงเหล่ยเมื่อได้ยินจำนวนตัวเลขนี้แล้ว สีหน้าของเขาก็ทุกข์ตรมราวกับพ่อเสีย

เขากัดฟันพร้อมเอ่ยว่า: “จะต้องเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ส่งต่อบัญชาของฉันไป ว่านับตั้งแต่วันนี้ ตราบใดที่ไม่มีการทำสงคราม เงินเดือนของทุกคนลดเหลือครึ่งหนึ่ง!”

ผู้ช่วยได้ยินคำพูดนี้ จึงรีบเอ่ยขึ้นมาทันที: “จอมพลครับ ช่วงนี้ทุกคนต่างก็มีเสียงบ่นกันทั้งนั้น หากท่านลดเงินเดือนของพวกเขาลงอีก ผมเกรงว่าพวกเขาจะรวมตัวกันมาต่อต้านได้ครับ!”

“เต็นท์ล็อตนี้ล้วนเป็นของที่ทหารรัฐบาลไประดมมาจากแหล่งต่างๆ ส่วนมากจะถูกวางไว้ในโกดังเป็นเวลานานมากแล้ว มีลมมีฝนรั่วเข้ามาได้เป็นเรื่องปกติ ตอนนี้ก็เป็นฤดูฝนพอดี ดังนั้นจึงทำให้ภายในเต็นท์เปียกไปหมด ความรู้สึกหลังเข้าไปพักย่ำแย่มาก”

“อีกอย่าง ตอนนี้ปัญหาด้านไฟฟ้า ไม่สามารถแก้ไขได้โดยสิ้นเชิง มีเพียงเครื่องปั่นไฟไม่กี่เครื่อง ไม่สามารถที่จะเพียงพอให้ทหารของทั้งสองฝ่ายนับสามหมื่นนายใช้เลย ดังนั้นตอนนี้จึงทำได้เพียงใช้วิธีการสลับวนกันใช้งาน โดยเฉลี่ยแล้ว เวลาที่ทหารทุกคนสามารถได้ใช้งานไฟฟ้าต่อวัน ไม่เกินสี่ชั่วโมง”

“ดังนั้น ตอนนี้ทุกคนล้วนกำลังร้องขอให้เปลี่ยนเป็นบ้านสำเร็จรูปแบบโมดูลาร์ทั้งหมด จากนั้นให้มีไฟฟ้าใช้ตลอด 24 ชม.”

เฉินจงเหล่ยเอ่ยด่าทอด้วยความโมโห: “ไอ้พวกบัดซบพวกนี้ มาทำสงครามหรือว่ามาพักร้อนกันแน่?”

ผู้ช่วยเอ่ยด้วยความเอือมระอา: “จอมพล แม้ว่าพวกเขาจะมาทำสงคราม แต่ท่านเองก็ทราบว่าเดิมทีพวกเขาก็ไม่ชอบทำสงครามที่ลำบากนี่ครับ!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน