ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 310
บทที่ 310
ท่าทางเว่ยฉางหมิงหน้าเสียยิ่งกว่าพ่อตนเองตายเสียอีก ร้องไห้อ้อนวอนว่า “อาจารย์เย่ เลีย8โถมันเยอะเกินไป อีกอย่างโถที่นี่มันใหญ่มาก ใครก็ทนไม่ได้กับการเล่นตลกแบบนี้............”
ฮึ่ม ทนไม่ได้ เย่เฉินหัวเราะฮ่า ๆ แล้วกล่าวกับลุงวีว่า “โทรศัพท์หาท่านหงห้า พาสองคนนี้ไปที่สังเวียนการต่อสู้สุนัข ทำเช่นเดียวกันกับอาจารย์ที่มาจากฮ่องกง สับพวกเขาแล้วให้เป็นอาหารสุนัข!”
ลุงวีพยักหน้าทันที แล้วกล่าวว่า “ได้ครับ อาจารย์เย่!”
ก่อนหน้านั้น คนแซ่ล่ายเป็นนักต้มตุ๋นที่มาจากฮ่องกงหลอกว่าตนเองเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ย มาหลอกคุณหนูใหญ่แล้วความลับถูกเปิดเผย ถูกท่านหงห้าสับแล้วให้เป็นอาหารสุนัขโดยตรง
เรื่องแบบนี้ ท่านหงห้าไม่ใช่เคยทำแค่ครั้งสองครั้ง เขาทำจนชำนาญมาก
เมื่อเว่ยฉางหมิงกับเซียวเวยเวยได้ยินประโยคนี้ ตกใจกลัวเหมือนวิญญาณออกจากร่าง
เวลาเช่นนี้ ทั้งสองคนจะกล้าต่อรองได้อย่างไร?
เว่ยฉางหมิงมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะเอาชีวิตรอด แล้วกล่าวว่า “ผมเลีย! ผมเลีย! ผมจะเลียตอนนี้เลย!”
เมื่อพูดจบ รีบขยับไปที่โถปัสสาวะที่อยู่ตรงหน้าเขาทันที แล้วแลบลิ้นเลียมันอย่างอดทนต่อความขยะแขยง
กลิ่นเหม็นที่รุนแรงทำให้เขาเลียไปอาเจียนไป แต่เขาไม่กล้าชักช้า เพราะกลัวว่าจะถูกลากไปเป็นอาหารของสุนัข แต่กัดฟันอดทนเลียต่อไปอย่างต่อเนื่อง
เซียวเวยเวยร้องไห้เสียใจเป็นอย่างมาก เธอร้องไห้ไปแล้วก็เลียโถปัสสาวะไป
ตอนนี้เย่เฉินได้กล่าวว่า “เซียวเวยเวย แถวนี้เป็นของเว่ยฉางหมิง ตอนนี้ที่คุณเลียอยู่เป็นของเว่ยฉางหมิง โถที่คุณจะเลียคือแถวหลัง”
ทำให้เซียวเวยเวยร้องไห้เสียงดังขึ้นไปอีก ที่เลียไปเมื่อสักครู่คือเสียเปล่า จึงได้แต่ร้องไห้ไป แล้วก็คลานไปแถวที่2 แล้วจับโถปัสสาวะแล้วก็เริ่มเลียใหม่
นี่เป็นเรื่องที่ทำให้เธอต้องอัปยศอดสูที่สุดในชีวิต และยังเป็นการทรมานที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตเธอ.............
ลุงวีรีบก้มคำนับอย่างเคารพแล้วกล่าวว่า “อาจารย์เย่ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ขอให้คุณอย่าบอกเรื่องนี้ให้กับคุณหนูใหญ่ของผม บุญคุณที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้ ผู้น้อยวีจะจำจนวันตาย!”
พูดไปลุงวีก็ถือเป็นข้ารับใช้ของตระกูลซ่ง เป็นข้าทาสบริวาร แต่เย่เฉินเป็นคนที่คนทั้งตระกูลซ่งประจบสอพลอเขาอย่างสุดชีวิต ถ้าหากซ่งหวั่นถิงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ต้องลงโทษตนเองอย่างแน่นอน ซึ่งอาจจะทำให้ตนเองเสียตำแหน่งพ่อบ้านตระกูลซ่งไปเลยด้วยซ้ำ
เย่เฉินก็รู้ ว่าลุงวีไม่ได้ทำผิดอะไรร้ายแรง เพียงแต่ถูกคนอื่นหลอกใช้ เมื่อเห็นว่าทัศนคติของเขาเที่ยงตรง เขาจึงพยักหน้าและกล่าวว่า “ได้ ครั้งนี้ถือว่าช่วยคุณสักครั้ง หากคุณยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับคนประเภทนี้ต่อไปอีก อย่าหาว่าผมไม่เตือนน่ะ”
ลุงวีรู้สึกซาบซึ้งแล้วกล่าวทันทีว่า “อาจารย์เย่ได้โปรดวางใจ ในอนาคตผู้น้อยวีจะไม่ไปมาหาสู่กับคนประเภทนี้ หากมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีกครั้ง ผู้น้อยวีจะลงมือหักขาทั้งสองข้างของตนเอง!”
“อึม” เย่เฉินพยักหน้าอย่างช้า ๆ แล้วโบกมือ “โอเค คุณไปได้แล้ว”
จากนั้นลุงวีทำความเคารพแล้วกล่าวว่า “ผู้น้อยวีขอบพระคุณอาจารย์เย่!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...