ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 310

บทที่ 310

ท่าทางเว่ยฉางหมิงหน้าเสียยิ่งกว่าพ่อตนเองตายเสียอีก ร้องไห้อ้อนวอนว่า “อาจารย์เย่ เลีย8โถมันเยอะเกินไป อีกอย่างโถที่นี่มันใหญ่มาก ใครก็ทนไม่ได้กับการเล่นตลกแบบนี้............”

ฮึ่ม ทนไม่ได้ เย่เฉินหัวเราะฮ่า ๆ แล้วกล่าวกับลุงวีว่า “โทรศัพท์หาท่านหงห้า พาสองคนนี้ไปที่สังเวียนการต่อสู้สุนัข ทำเช่นเดียวกันกับอาจารย์ที่มาจากฮ่องกง สับพวกเขาแล้วให้เป็นอาหารสุนัข!”

ลุงวีพยักหน้าทันที แล้วกล่าวว่า “ได้ครับ อาจารย์เย่!”

ก่อนหน้านั้น คนแซ่ล่ายเป็นนักต้มตุ๋นที่มาจากฮ่องกงหลอกว่าตนเองเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ย มาหลอกคุณหนูใหญ่แล้วความลับถูกเปิดเผย ถูกท่านหงห้าสับแล้วให้เป็นอาหารสุนัขโดยตรง

เรื่องแบบนี้ ท่านหงห้าไม่ใช่เคยทำแค่ครั้งสองครั้ง เขาทำจนชำนาญมาก

เมื่อเว่ยฉางหมิงกับเซียวเวยเวยได้ยินประโยคนี้ ตกใจกลัวเหมือนวิญญาณออกจากร่าง

เวลาเช่นนี้ ทั้งสองคนจะกล้าต่อรองได้อย่างไร?

เว่ยฉางหมิงมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะเอาชีวิตรอด แล้วกล่าวว่า “ผมเลีย! ผมเลีย! ผมจะเลียตอนนี้เลย!”

เมื่อพูดจบ รีบขยับไปที่โถปัสสาวะที่อยู่ตรงหน้าเขาทันที แล้วแลบลิ้นเลียมันอย่างอดทนต่อความขยะแขยง

กลิ่นเหม็นที่รุนแรงทำให้เขาเลียไปอาเจียนไป แต่เขาไม่กล้าชักช้า เพราะกลัวว่าจะถูกลากไปเป็นอาหารของสุนัข แต่กัดฟันอดทนเลียต่อไปอย่างต่อเนื่อง

เซียวเวยเวยร้องไห้เสียใจเป็นอย่างมาก เธอร้องไห้ไปแล้วก็เลียโถปัสสาวะไป

ตอนนี้เย่เฉินได้กล่าวว่า “เซียวเวยเวย แถวนี้เป็นของเว่ยฉางหมิง ตอนนี้ที่คุณเลียอยู่เป็นของเว่ยฉางหมิง โถที่คุณจะเลียคือแถวหลัง”

ทำให้เซียวเวยเวยร้องไห้เสียงดังขึ้นไปอีก ที่เลียไปเมื่อสักครู่คือเสียเปล่า จึงได้แต่ร้องไห้ไป แล้วก็คลานไปแถวที่2 แล้วจับโถปัสสาวะแล้วก็เริ่มเลียใหม่

นี่เป็นเรื่องที่ทำให้เธอต้องอัปยศอดสูที่สุดในชีวิต และยังเป็นการทรมานที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตเธอ.............