หลังจากนั้น เขาก็กล่าวว่า “เมื่อเป็นเช่นนี้ ตอนนี้จะเจรจาสงบศึกหรือไม่นั้นไม่ใช่สิ่งที่ผมสามารถตัดสินใจได้ ผมจะรายงานประมุขของพวกเราทันที และเขาจะเป็นคนตัดสินใจทุกอย่าง!”
อีกฝ่ายกล่าวอย่างเหยียดหยาม “แม่งฉิบหาย ผมไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก ผมแค่จะมาบอกคุณว่าได้นัดหมายกับอีกฝ่ายแล้ว วันนี้เวลา 15.00 น. ผู้แทนเจรจาของฮามิดจะนั่งเฮลิคอปเตอร์มาที่ค่ายทหาร เมื่อถึงเวลานั้นไม่ว่าคุณจะเข้าร่วมเจรจาหรือไม่ ผมก็จะเจรจาสงบศึกกับเขา!”
หลังจากกล่าวจบ เขาเอาโทรศัพท์มือถือของตนเองคืนมาจากมือของเฉินจงเหล่ย หันหลังแล้วเดินจากไป
เฉินจงเหล่ยปาดเหงื่อที่เย็นยะเยือกตรงหน้าผาก จากนั้นหยิบโทรศัพท์ดาวเทียมของตนเองออกมาทันที และโทรหาว่านพั่วจวินซึ่งตอนนี้อยู่ที่เย่นจิง
ขณะนี้ว่านพั่วจวินกำลังอยู่ในบ้านเก่าของตระกูลว่าน มองดูโลงศพราคาถูกจำนวนมากมายกองอยู่ที่สนามด้วยความพอใจอย่างยิ่ง
โลงศพเหล่านี้ทำจากไม้กระดานที่ค่อนข้างบางและผุพัง
แม้ว่าโลงศพจะทาสีแดงคุณภาพต่ำ แต่สามารถมองเห็นช่องว่างบนกระดานโลงศพที่มีขนาดพอที่จะใส่เหรียญได้หนึ่งเหรียญ
นอกจากนี้ กลิ่นของสีคุณภาพต่ำนั้นยังฉุนมาก และถึงแม้จะอยู่ในสถานที่โล่ง ยังทำให้คนรู้สึกไม่สบายตาและลำคอเล็กน้อย
เมื่อเห็นโลงศพราคาถูกมากมาย ว่านพั่วจวินถามลู่เห้าเทียนด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจว่า “ลู่เห้าเทียน คุณซื้อโลงศพที่ผุพังพวกนี้มาจากไหน? ผมมีชีวิตอยู่มา 20 กว่าปีแล้ว แต่ยังไม่เคยเห็นโลงศพที่ผุพังแบบนี้มาก่อน......”
ลู่เห้าเทียนถามเขาว่า “ประมุข ถ้าตระกูลเย่ตกลงตามเงื่อนไขของคุณ คุณจะทำอย่างไรกับเย่ฉางอิง? อย่างไรเสียเขาก็ตายไปนานหลายปีแล้ว”
ว่านพั่วจวินกล่าวอย่างเย็นชา “ผมได้วางแผนชะตากรรมของเย่ฉางอิงไว้นานแล้ว หลังจากที่โลงศพของพ่อแม่ของผมย้ายไปที่ภูเขาเย่หลิงซานแล้ว ผมจะทำลายกระดูกของเย่ฉางอิงเป็นเถ้าถ่านต่อหน้าหลุมศพของพ่อแม่ผม! ให้ดวงวิญญาณของพ่อแม่ที่อยู่บนสวรรค์ได้เห็นว่า ในที่สุดผมก็ได้แก้แค้นให้พวกท่านได้สำเร็จแล้ว!”
และขณะนี้ ทหารผู้ใต้บังคับบัญชาของว่านพั่วจวินวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับโทรศัพท์ดาวเทียม และกล่าวโพล่งออกมาว่า “ประมุข! สายจากพญาหมาป่าเนตรเขียว!”
ว่านพั่วจวินขมวดคิ้วและกล่าวเฉียบขาดว่า “ทางที่ดีเขาควรจะมีข่าวดีรายงานผม!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...