ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3106

ทันทีที่มีการเชื่อมต่อสาย ว่านพั่วจวินถามเฉินจงเหล่ยอย่างตรงไปตรงมาว่า “คุณมีข่าวดีอะไรจะบอกผมไหม?”

เฉินจงเหล่ยกล่าวด้วยความกระวนกระวายใจ “ประมุข......วันนี้ฮามิดหาคนกลางและแสดงความปรารถนาที่จะเจรจาสงบศึก........”

“เจรจาสงบศึก?” ว่านพั่วจวินโกรธขณะหนึ่งและกล่าวว่า “เขาและทหารใต้บังคับบัญชาของเขา จะต้องรับผิดชอบต่อทหารของสำนักว่านหลงที่เสียสละชีวิตไปมากกว่า 2,500 คน และพวกเราไม่ยอมรับผลลัพธ์ใด ๆ นอกจากการทำลายล้างพวกเขาทั้งหมด!”

เฉินจงเหล่ยรวบรวมความกล้าและกล่าวว่า “ประมุข ปัญหาตอนนี้คือพวกเราไม่สามารถทำอะไรฮามิดได้เลย มีทางเดียวคือเฝ้าอยู่ที่นี่เท่านั้น แต่การทำแบบนี้ต่อไปมันก็ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา! พวกเราสูญเสียค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิตต่อวันค่อนข้างมาก ถ้าเป็นแบบต่อไปเรื่อย ๆ มันจะได้ไม่คุ้มกับการสูญเสีย..... ”

ว่านพั่วจวินกล่าวอย่างเฉียบขาดว่า “ขอเพียงแค่คุณโอบล้อมพวกเขาไว้ทั้งหมด และไม่ปล่อยให้พวกเขามีโอกาสหลบหนี ไม่นานพวกเขาจะเกิดความโกลาหล และถึงแม้จะไม่เกิดความโกลาหล พวกเขาก็ไม่สามารถยืนหยัดได้นานมาก! เป็นไปไม่ได้ที่กลุ่มชนพื้นเมืองบนภูเขาตะวันออกกลาง จะสามารถสู้รบที่ยืดเยื้อกับพวกเราในเวลาเช่นนี้ได้?”

เฉินจงเหล่ยถอนหายใจและกล่าวว่า “ประมุข.....แต่ปัญหาสำคัญคือฮามิดได้จัดเก็บเสบียงไว้มากมายนานแล้ว อย่างอื่นผมไม่กล้าพูด ด้วยจำนวนเสบียงที่พวกเขามีอยู่ในตอนนี้ ทหารจำนวน10,000 คนยืนหยัดอยู่เป็นเวลาหนึ่งปีนั้นไม่มีปัญหาแน่นอน แต่พวกเราอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเขาทั้งปีไม่ได้ และตอนนี้กองทัพของรัฐบาลจะปลดภาระแล้ว.......”

หลังจากนั้นเฉินจงเหล่ยได้รายงานสถานการณ์ปัจจุบันของตนเองให้ว่านพั่วจวินทราบอย่างละเอียด

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองโลงศพราคาถูกมากมายที่อยู่ตรงหน้า เขาอดไม่ได้ที่จะเตือนตนเองว่าห้ามคิดฟุ้งซ่านในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้

เขาคิดอยู่ในใจ “ถึงแม้ว่าผมจะมีความมั่นใจอย่างมากว่าจะสามารถฆ่าฮามิดอย่างลับ ๆ ได้ แต่อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเช็งเม้งแล้ว และเวลามันเร่งด่วนจริง ๆ! ถึงแม้ตอนนี้ผมจะออกจากหัวเซี่ยแล้วเดินทางไปที่ซีเรีย อย่างน้อยไป-กลับต้องใช้เวลา 30 ชั่วโมง!”

“หากว่าผมกลับมาช้าเพราะเหตุสุดวิสัย ผมก็ไม่สามารถไปภูเขาเย่หลิงซานในวันเช็งเม้งด้วยตัวเองได้!”