ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3107
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ว่านพั่วจวินกัดฟันและกล่าวว่า “เอาอย่างนี้ ตอนนี้คุณอย่าเพิ่งแข็งกร้าวกับกองกำลังของรัฐบาลมากนัก ในเมื่อพวกเขาต้องการเจรจาสงบศึกกับฮามิด งั้นคุณควรมีส่วนร่วมในรายละเอียดเฉพาะของการเจรจาสงบศึกคราวนี้ด้วย เป็นการดีที่สุดถ้าคุณสามารถชะลอจังหวะและความคืบหน้าของการเจรจาสงบศึก แต่ถ้ากองกำลังของรัฐบาลตัดสินใจแล้ว คุณต้องแสดงท่าทีไม่ประนีประนอมทันที และให้ทหารของพวกเราเฝ้าอยู่ที่นั่น รอจนกว่าผมจะทำสิ่งสำคัญที่นี่เสร็จก่อนแล้วค่อยไปแก้ปัญหาทางโน้น!”
เฉินจงเหล่ยทำได้เพียงตกลงและกล่าวว่า “งั้นตอนบ่ายผมจะไปพบคนของฮามิดก่อน เพื่อดูว่าทัศนคติของพวกเขาว่าเป็นอย่างไร?”
“โอเค” ว่านพั่วจวินกำชับ “ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม คุณต้องถ่วงเวลาฮามิดและกองกำลังของรัฐบาล และอย่าปล่อยให้พวกเขาตกลงกันเป็นการส่วนตัว ถ้ากองกำลังของรัฐบาลรอไม่ได้อยากจะถอนตัว บอกพวกเขาว่าผมว่านพั่วจวินใช้ชื่อเสียงของตนเองรับประกัน ไม่ว่าฮามิดจะมีอาวุธยุทโธปกรณ์และยุทธปัจจัยสำรองมากแค่ไหน ผมจะกำจัดเขาก่อนสิ้นเดือนเมษายน ผมเชื่อว่าพวกเขาเคยได้ยินถึงความสามารถของผม!”
……
หลังจากเฉินจงเหล่ยตกลงที่จะเจรจาสงบศึก คนกลางก็รายงานข่าวดังกล่าวไปยังฮามิดอย่างรวดเร็ว
เวลาสำหรับการเจรจาสงบศึกถูกกำหนดไว้ที่เวลา 15.00 น. ของวันนี้ สำหรับสถานที่การเจรจาสงบศึกนั้นอยู่ที่ค่ายทหารที่เฉินจงเหล่ยและผู้บัญชาการกองทัพของรัฐบาลประจำการอยู่
เพียงแต่อีกฝ่ายไม่ได้แจ้งพิกัดตำแหน่งเฉพาะของสถานที่ประจำการ แต่ให้พิกัดสถานที่รับส่งแก่ฮามิด และขอให้นักบินของฮามิดส่งผู้แทนเจรจาไปยังสถานที่รับส่งก่อน จากนั้นเฮลิคอปเตอร์ของพวกเขาจะพาคนผู้แทนเจรจาไปสถานที่เจรจาเอง
เย่เฉินรู้แรงจูงใจที่อีกฝ่ายทำเช่นนี้อย่างชัดเจน พวกเขากลัวว่าตำแหน่งของผู้นำจะรั่วไหล และเกรงว่าเมื่อถึงเวลานั้นฮามิดจะยิงกระสุนปืนใหญ่ไปที่พิกัดนั้นโดยตรง ดังนั้นเขาจึงไม่คัดค้าน
ฮามิดยังเรียกร้องเงื่อนไขสามข้อกับอีกฝ่าย
ประการแรก ที่โต๊ะเจรจา นอกเหนือจากผู้แทนเจรจาของตนเองแล้ว สำนักว่านหลงและกองทัพของรัฐบาลจะต้องส่งผู้บัญชาการระดับสูงสุดของพวกเขามาเจรจามิฉะนั้นพวกเขาจะถูกยกเลิกการเจรจา
เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวราบเรียบว่า “หลังจากผมไปแล้ว มัดซูโสว่เต้าเอาไว้ และเมื่อผมกลับมาแล้วผมจะพาเขาขึ้นเฮลิคอปเตอร์และจากไปทันที”
ฮามิดรีบกล่าวว่า “โอเค น้องชาย คุณวางใจเถอะ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”
หลังจากกล่าวจบ ฮามิดก็ถามเขาอีกครั้งว่า “น้องชาย หลังจากคุณควบคุมพญาหมาป่าเนตรเขียวได้แล้ว คุณจะลงโทษเขาอย่างไร?”
เย่เฉินกล่าวโดยไม่ลังเล “เมื่อถึงเวลานั้นผมจะพาเขาไปด้วย แต่มันอาจจะทำให้คุณลำบากเล็กน้อย เพราะสำนักว่านหลงจะคิดบัญชีนี้กับคุณอย่างแน่นอน”
ฮามิดกล่าวอย่างไม่แยแสว่า “ผมได้ฆ่าทหารของสำนักว่านหลงไปแล้ว 2,500 คน และถ้าเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคนก็ไม่เป็นไร!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...