ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3108
เย่เฉินขึ้นเฮลิคอปเตอร์และมาถึงพื้นที่รกร้างห่างจากฐานฮามิดประมาณ 50 กิโลเมตร
ขณะนี้ เฮลิคอปเตอร์ของรัฐบาล 2 ลำจอดอยู่ที่นี่แล้ว พร้อมเจ้าหน้าที่ติดอาวุธอีกสิบกว่าคน ที่ประกอบด้วยกองกำลังของรัฐบาลและทหารของสำนักว่านหลง
เฮลิคอปเตอร์ที่เย่เฉินนั่งอยู่ได้ร่อนลงอย่างช้า ๆ ในพื้นที่เปิดโล่งด้านหน้าเฮลิคอปเตอร์สองลำของฝ่ายตรงข้าม ภายใต้การแนะนำของทหารฝ่ายตรงข้าม
เมื่อเฮลิคอปเตอร์จอด เย่เฉินที่สวมหน้ากากเปิดประตูแล้วกระโดดลงไป
ขณะนี้ ทหารซีเรียที่อยู่ด้านข้างก้าวไปข้างหน้าและกล่าวด้วยภาษาที่เย่เฉินไม่เข้าใจ เย่เฉินโบกมือและกล่าวว่า “โปรดสื่อสารเป็นภาษาจีนหรือภาษาอังกฤษ!”
เจ้าหน้าที่ของกองทัพรัฐบาลก้าวไปข้างหน้าและกล่าวเป็นภาษาจีนที่ไม่ค่อยถนัด “ภาษาจีนของผม.....ค่อนข้างอ่อน......”
ขณะนี้ ชายผิวเหลืองคนหนึ่งของทหารสำนักว่านหลงก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทางประหลาดใจและถามเย่เฉินเป็นภาษาจีนว่า “คุณเป็นคนหัวเซี่ยหรือ?”
บุคคลนี้เป็นผู้คุ้มกันส่วนตัวของเฉินจงเหล่ยชื่อสวียินตง
สวียินตงอายุน้อยกว่าเฉินจงเหล่ยสองปี ทั้งคู่เป็นคนแอฟริกาเชื้อสายจีน เมื่อก่อนพ่อแม่ทั้งสองเป็นหุ้นส่วนธุรกิจ แต่ที่แอฟริกานั้นเกิดความวุ่นวายตั้งแต่แรก ๆ แล้ว ทำให้บริษัทที่พ่อแม่พวกเขาทั้งคู่ทำงานหนักสร้างมาถูกพวกอันธพาลปล้น พ่อแม่ทั้งคู่เสียชีวิตด้วยน้ำมือของพวกอันธพาล ตอนที่พยายามปกป้องธุรกิจที่พวกเขาสร้างมาตลอดชีวิต
และก่อนที่พ่อแม่ของพวกเขาจะเสียชีวิต พวกเขาได้ผลักเด็กอายุสิบกว่าปีลงไปในแม่น้ำ และทั้งสองเกาะขอนไม้ไว้และลอยไปตามกระแสน้ำเกือบ 100 กิโลเมตร จากนั้นพวกเขาถึงได้รอดชีวิต
ทั้งสองที่รอดชีวิตพึ่งพาอาศัยกันและกัน เคยเป็นขอทาน ขโมย และกระทั่งไปทำงานกับเจ้านายใจดำพร้อมกัน ต่อมาเพื่อความอยู่รอด พวกเขาจึงไปเข้าร่วมกองโจรที่โคลอมเบีย
ขณะนั้นเกิดความโกลาหลในโคลอมเบีย ถึงแม้ว่ากองโจรต่างอ้างว่าต่อสู้กับความอยุติธรรมทางสังคม แต่จริง ๆ แล้วหลายคนเป็นองค์กรโจรที่ยึดครองภูเขา
แต่สิ่งที่สวียินตงคิดไม่ถึงคือฮามิดได้ส่งคนจีนมาเป็นตัวแทนในการเจรจาสงบศึก
เมื่อเย่เฉินเห็นท่าทีประหลาดใจของอีกฝ่าย จึงกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “สำนักว่านหลงของคุณยังสามารถมีสมาชิกจากทั่วทุกมุมโลก ทำไมจะมีชาวจีนอย่างผมอยู่ในกองทัพของผู้บัญชาการฮามิดไม่ได้ล่ะ?”
สวียินตงตกตะลึงครู่หนึ่ง เขานึกไม่ถึงว่าผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าคนนี้ จะกล้าเปรียบเทียบกับสมาชิกของสำนักว่านหลง และเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ
หลังนั้น เขากล่าวด้วยความภาคภูมิใจทันทีว่า “สำนักว่านหลงของพวกเราเป็นองค์กรทหารรับจ้างที่รวบรวมทหารรับจ้างชั้นนำของโลก และกระทั่งมีทหารจำนวนมากที่เคยเป็นทหารในกองกำลังพิเศษของประเทศนี้ ส่วนทหารของฮามิดไม่รู้หนังสือมากกว่าครึ่ง จะเหมือนกันได้อย่างไร ช่องว่างเช่นนี้ ใหญ่กว่าช่องว่างระหว่างสหรัฐอเมริกาและซิมบับเวมาก!”
เย่เฉิหัวเราะแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง”
เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เขาถามสวียินตงด้วยความสงสัย “ผมมีคำถามที่ไม่เข้าใจ คุณช่วยชี้แนะได้ไหม?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...