ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3111
หลังจากลงเฮลิคอปเตอร์ สวียินตงพาเย่เฉินดินไปที่ห้องประชุมของสำนักว่านหลงที่อยู่โซนด้านหน้า เขาถามเย่เฉินขณะเดิน “พี่ชาย ไม่รู้ว่าท่านชื่ออะไร? ท่านมาจากที่ไหนของหัวเซี่ย?”
เย่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ถามในสิ่งที่ควรถาม และอย่าถามในสิ่งที่ไม่ควรจะถาม”
สวียินตงกัดฟันอดทน ทำได้เพียงกล่าวอย่างอึดอัดว่า “ไม่ใช่.......อีกสักครู่ผมต้องแนะนำท่านให้รู้จักกับจอมพลของพวกเรา ยังไงก็ต้องแนะนำชื่อใช่ไหม?”
เย่เฉินกล่าวโดยไม่คิด “ผมแซ่เย่ พวกคุณเรียกผมว่าอาจารย์เย่ก็ได้”
“อาจารย์......เย่?” สวียินตงมองเย่เฉินด้วยความตกตะลึงตาค้างจนพูดอะไรไม่ออก ถึงแม้จะไม่เห็นใบหน้าของเขา แต่อย่างน้อยก็สามารถบอกได้จากแววตาของเขาว่าเขาไม่ได้พูดล้อเล่น
สวียินตงรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก และแอบคิดอยู่ในใจ “แม่งฉิบหายเป็นเซียนอะไรกันแน่? เขาไม่เคยเห็นคนที่เสแสร้งเก่งขนาดนี้มาก่อน ยังมาบอกว่าเป็นอาจารย์เย่ อาจารย์อะไร? อาจารย์กำลังภายในหรือ?
แม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่สบอารมณ์ แต่สวียินตงยังคงกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “ที่แท้คืออาจารย์เย่ ยินดีที่ได้พบท่าน ผมคือสวียินตง นายพลสามดาวของสำนักว่านหลง!”
“นายพลสามดาว?” เย่เฉินถามอย่างสงสัย “เกาหลีสนับสนุนคุณเหรอ?”
สวียินตงถามด้วยสีหน้าที่มึนงง “คุณเย่.......ไม่ถูก! อาจารย์เย่ ท่าน.......หมายถึงอะไร......ผมไม่เข้าใจ.......”
เย่เฉินกล่าวโดยไม่ “คุณบอกว่าคุณเป็นนายพลสามดาวไม่ใช่หรือ? ผมขอถามคุณ ชื่อของคุณได้รับการสนับสนุนโดยซัมซุงกรุปของเกาหลีใช่ไหม?” (*สามดาวออกเสียงเหมือนกับซัมซุงในภาษาจีน)
สวียินตงอยากจะบ้าตาย และกล่าวโพล่งออกมาว่า “อาจารย์เย่ ท่านพูดล้อเล่นเก่งจัง นายพลสามดาวคือระดับดาวของสำนักว่านหลง ต่ำสุดคือระดับหนึ่งดาว สูงสุดคือระดับห้าดาว ผมอยู่ในระดับสามดาว ดังนั้นผมจึงเป็นนายพลสามดาว”
เมื่อเย่เฉินได้ยินเรื่องนี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและแอบคิดอยู่ในใจ “สวียินตงเป็นนักบู๊สองดาว ถ้าหากนักบู๊สองดาวนั้นสามารถจัดอันดับเป็นนายพลสามดาวของสำนักว่านหลง งั้นนายพลสี่ดาวอย่างน้อยต้องมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับนักบู๊สามดาวใช่ไหม? ส่วนความแข็งแกร่งของนายพลห้าดาวน่าจะอยู่ในระดับนักบู๊สี่ดาว แล้วประมุขของพวกเขาอย่างน้อยต้องมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับนักบู๊ห้าดาวหรือสูงกว่านั้นใช่ไหม?”
หลูจ้านจุนเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก ถ้าหากทหารหลายคนยิงเขาด้วยปืนกล เขามีโอกาสที่จะหลบหนีและฆ่าคู่ต่อสู้ได้สูง
แต่ว่าการสู้รบครั้งสุดท้ายของหลูจ้านจุน เขาและทหารหัวกะทิของสำนักว่านหลงถูกโอบล้อมด้วยจุดยุทธศาสตร์การยิงมากมาย และปืนกลหนักทุกทิศทางจนก่อตัวเป็นเครือข่ายพลังยิงรอบด้าน ซึ่งปืนกลหนักลำกล้องขนาด 12.7 มิลลิเมตรนั้น แม้แต่ช้างแอฟริกายังสามารถถูกฆ่าตายด้วยการยิงนัดเดียว
ดังนั้น แม้ว่าหลูจ้านจุนจะเป็นนายพลห้าดาว แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
สวียินตงรู้สึกเกลียดชังเย่เฉินมากขึ้นกว่าเดิม จนแทบอดใจไม่ไหวที่จะชักปืนออกมา แต่เขากัดฟันและพาเย่เฉินเดินไปที่ประตูห้องประชุม
หลังจากนั้นเขาเคาะประตู คนที่อยู่ข้างในกล่าวว่า “เข้ามา”
สวียินตงผลักประตูเข้าไป และกล่าวกับคนจีนที่นั่งอยู่ตรงข้ามว่า “จอมพล ผู้แทนเจรจาของฝ่ายฮามิดชื่ออาจารย์เย่มาถึงแล้วครับ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...