ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3123
ยิ่งกว่าไปนั้น แม้แต่เฉินจงเหล่ยที่แข็งแกร่งมาก ยังถูกเขาควบคุม
เห็นได้ว่าความสามารถของบุคคลนี้อยู่เหนือเฉินจงเหล่ยมาก
หลังจากเข้าใจ เขาก็รีบกล่าวกับเย่เฉินด้วยความซาบซึ้งว่า “อาจารย์.....อาจารย์เย่ ขอบคุณสำหรับบุญคุณที่ช่วยชีวิต!”
เย่เฉินพยักหน้าด้วยความเย่อหยิ่งและถามว่า “ไม่รู้ว่าคุณชื่ออะไร?”
อีกฝ่ายรีบกล่าวว่า “ผมชื่อซัยยิต”
เย่เฉินตอบรับคำหนึ่งและกล่าวว่า “ซัยยิต คุณน่าจะมองเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ออก เฉินจงเหล่ยมีความคิดที่จะฆ่าคุณแล้ว เขาเป็นหนึ่งในสี่ราชันสงครามของสำนักว่านหลง การที่เขากล้าฆ่าคุณนั้น ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้ว่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงของสำนักว่านหลงได้ตกลงกันมานานแล้ว ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาจะลงมือจัดการพวกคุณ”
“ดังนั้น ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดของคุณคือการบรรเทาภัยคุกคามของสำนักว่านหลงอย่างรวดเร็ว และกอบกู้แผ่นดินเกิดของคุณ หากคุณสามารถจัดการเรื่องนี้ได้เรียบร้อย คุณจะกลายเป็นวีรบุรุษของชาติในประวัติศาสตร์ของประเทศของคุณ!”
หลังจากซัยยิตฟังจบ เขาพยักหน้าโดยไม่ลังเลและกล่าวว่า “อาจารย์เย่กล่าวถูก! ผมเห็นธาตุแท้ของพวกเขาชัดเจนแล้ว! ผมจะโทรหาเจ้าหน้าที่ระดับสูง และให้พวกเขาตัดสินใจทันที!”
เย่เฉินกล่าวว่า “รายงานสถานการณ์ให้พวกเขาทราบอย่างละเอียด แล้วบอกพวกเขาว่าคุณมีวิธีในการจับกุมทหารทั้งหมด 15,000 คนของสำนักว่านหลงโดยไม่มีการนองเลือด”
ซัยยิตกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า “อาจารย์เย่ คุณมีวิธีจริง ๆ หรือ?”
เย่เฉินพยักหน้า ชี้ไปที่เฉินจงเหล่ยยที่อยู่ด้านข้างที่มีสีหน้ามึนงง และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “มีเขาอยู่ ไม่มีปัญหาแน่นอน”
ซัยยิตกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “เยี่ยมมาก!”
หลังจากกล่าวจบ เขาเดินไปที่มุมห้องประชุมทันที และใช้โทรศัพท์สนามของที่นี่โทรไปหาเจ้าหน้าที่ระดับสูงทันที
หลังจากโทรศัพท์เชื่อมต่อแล้ว ซัยยิตได้รายงานสถานการณ์ทั้งหมดที่นี่ต่อผู้นำด้วยภาษาหลักของประเทศ
สวียินตงคิดว่าเฉินจงเหล่ยต้องการโชว์ความสามารถให้เย่เฉิน พฤติกรรมการโชว์ความสามารถด้วยการเชิญชวนให้ชมการเดินสวนสนามมักพบเห็นในระดับสากล เมื่อกล่าวถึงการเดินสวนสนาม ความจริงแล้วเป็นการสยบมากกว่า ซึ่งเพื่อให้อีกฝ่ายเห็นความสามารถของตนเอง หลังจากนั้นกลับไปคิดไตร่ตรอง
ดังนั้นการโชว์ความสามารถให้อีกฝ่ายชม การรับประกันว่าอาวุธไม่ได้บรรจุกระสุนเอาไว้นั้นเป็นแนวปฏิบัติระดับสากล ดังนั้นสวียินตงจึงไม่ได้คิดอะไรมาก และกล่าวทันทีว่า “ได้ครับ จอมพล ผมจะไปแจ้งทันที!”
ขณะนี้จิตสำนึกของเฉินจงเหล่ยกำลังจะพังทลาย
เขารู้ดีว่าเย่เฉินกำลังจะทำอะไร เมื่อทหาร 15,000 คนของตนเองปลดกระสุนออกแล้ว พวกเขาจะกลายเป็นลูกแกะที่กำลังรอถูกฆ่า?
แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้ ทำได้เพียงหวาดกลัวอยู่ในจิตสำนึกของตนเองเท่านั้น
ขณะนี้ เย่เฉินกล่าวกับซัยยิตว่า “พวกคุณเตรียมพร้อมหรือยัง?”
ซัยยิตกล่าวว่า “อาจารย์ ผมได้สื่อสารกับเจ้าหน้าที่บัญชาการทหารทั้งหมดแล้ว และอีกสักครู่พวกเขาจะทำการจับกุมทหารรับจ้าง 15,000 คนของสำนักว่านหลง เมื่อถึงเวลานั้น จะมีปืนกลหนักและรถหุ้มเกราะคอยเฝ้าควบคุม ใครก็ตามที่กล้าต่อต้านจะถูกฆ่าตายทันที!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...