ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 313
บทที่ 313
ซ่งหวั่นถิงขับรถโรลส์รอยซ์ของเธอ ไปส่งเย่เฉินที่ตลาดสด
รถโรลส์รอยซ์จอดอยู่ที่ประตูทางเข้าตลาดสด เย่เฉินกล่าวกับซ่งหวั่นถิงว่า “ขอบคุณที่มาส่งผมที่นี่ ผมขอตัวเข้าไปในตลาดก่อน”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าด้วยสีหน้าที่ที่ซับซ้อนและกล่าวว่า “อาจารย์เย่ เดินดี ๆ น่ะ ถ้าวันไหนว่างไม่มีธุระอะไร คุณสามารถไปผ่อนคลายที่คลับเฮาส์ฮุยหวงได้ ช่วงนี้ฉันจะอยู่ที่นั่นตลอด จะต้อนรับอาจารย์เย่ด้วยตัวเองแน่นอน”
เย่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วกล่าวว่า “ได้ ถ้ามีเวลาผมจะไป ผมขอตัวไปก่อน”
ซ่งหวั่นถิงรีบพยักหน้า แล้วกล่าวอย่างเคารพว่า “ได้ค่ะ อาจารย์เย่เดินดีๆนะคะ”
เมื่อได้บอกลาอาจารย์เย่อย่างเคารพแล้ว และเมื่อเห็นหลังของเย่เฉินเดินหายไปตรงทางเข้าตลาดแล้ว ซ่งหวั่นถิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
ที่เห็นคนที่มีความสามารถเปรียบเป็นมังกรในโลกมนุษย์ แต่ต้องรีบทำอาหารให้เสร็จก่อนที่ภรรยาจะเลิกงานถึงบ้าน ทำให้ในใจของเธอรู้สึกไม่สมดุลเป็นอย่างมาก
เซียวชูหรันนั้นตนเองก็เคยเห็นมาก่อน รูปร่างหน้าตาของเธอก็จัดว่าสะสวย เมื่อเทียบกับตนเองยากที่จะบอกว่าใครสวยกว่ากัน แต่ว่าเมื่อกล่าวถึง ความสง่า การศึกษา ความสามารถ หรือแม้แต่ฐานะทางครอบครัว เธอไม่มีอะไรเทียบกับตนเองได้เลย
ตั้งแต่เล็กจนโตตนเองได้รับการศึกษาของชนชั้นสูงแบบตะวันตก หากแม้ว่าจะสื่อสารกับลูกหลานของราชวงศ์ยุโรป ในแง่ของความสง่าและมารยาทตนเองไม่แพ้ฝ่ายโน้นอย่างแน่นอน
และตนเองจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดในสหรัฐอเมริกา เซียวชูหรันนั้นจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยจินหลิง ระดับของมหาวิทยาลัยก็แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ตอนนี้ตนเองเป็นคนดูแลกิจการครึ่งหนึ่งของตระกูลซ่ง ทุกกิจการก็มั่นคงขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนเซียวชูหรันล่ะ? ยังไม่สามารถตั้งรกรากในตระกูลเซียวที่เป็นตระกูลเล็ก ๆได้ ถูกยายและพี่ชาย(ลูกพี่ลูกน้อง)ไล่ออกจากตระกูล ก็ยังไม่มีความสามารถที่จะต่อสู้กับพวกเขาได้ ไม่มีความสามารถสักนิด
เมื่อเทียบฐานะครอบครัวกับตระกูลซ่ง เธอน้อยนิดจนไม่มีค่าพอที่จะพูดถึงด้วยซ้ำ!
ธุรกิจเล็ก ๆ ของตระกูลเซียว ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงใกล้ล้มละลายแล้ว และสำนักงานของเซียวชูหรันก็เพิ่งจะเปิดกิจการ เมื่อเทียบกับธุรกิจของตระกูลซ่งแล้ว มันต่างกันราวกับฟ้ากับเหว
แม้กระนั้น มีหลายครั้งที่เธออดไม่ได้ที่จะหุนหันพลันแล่น เพื่อต้องการสารภาพกับเย่เฉิน และบอกเขาว่าในใจของเธอคิดอย่างไรกับเขา
แต่หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เธอก็ล้มเลิกไป
ไม่ใช่ว่าเธอไม่ยินยอมที่จะสารภาพ แต่เป็นเพราะว่าตอนนี้เธอไม่มั่นใจว่าจะชนะ
ไม่มีความมั่นใจว่าจะชนะ หากตนเองบุ่มบ่ามพูดออกไป อาจจะถูกเย่เฉินปฏิเสธ หรืออาจรังเกียจด้วยซ้ำ ในกรณีนี้ผลที่ได้รับจะไม่คุ้มกับการสูญเสีย!
อยู่ในตระกูลซ่งมาหลายปี และประสบการณ์ต่อสู้ในโลกธุรกิจ ทำให้ซ่งหวั่นถิงได้รับการฝึกฝนจนสามารถตัดสินสถานการณ์ต่าง ๆได้ ทำให้เธอมีความสามารถในการหาจังหวะเวลาที่เหมาะสมที่สุด
ฉะนั้น ตอนนี้เธอทำได้แค่เพียงอดกลั้นความรักอยู่ภายในใจของเธอที่มีต่อเย่เฉินไว้ชั่วขณะก่อน เพื่อสะสมความรู้สึกดี ๆ ต่อหน้าเย่เฉินไปก่อน และรอให้ความรู้สึกดี ๆ ถึงระดับหนึ่ง แล้วจึงสารภาพกับเย่เฉิน!
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...