ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3137
“ยิ่งไปกว่านั้น หากอีกฝ่ายต้องการตัดสินจำคุกคนทั้งหมด 15,000 คน พวกเราจะต้องชดใช้ค่าเสียหายให้กับครอบครัวของพวกเขาตามระยะเวลาที่ถูกจำคุก!”
“ต้องรู้ว่าทุกประเทศในโลกถือว่าอาชญากรรมที่เป็นภัยคุกคามต่อความมั่นคงของชาติเป็นอาชญากรรมร้ายแรงที่สุด โทษสูงสุดคือประหารชีวิต และโทษต่ำสุดคือจำคุกสิบปีขึ้นไป ถ้าเป็นเช่นนั้น แค่เงินค่าชดเชย เกรงว่าต้องใช้เงินหลายสิบหรือหลายหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐแล้ว!”
ลู่เห้าเทียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจเล็กน้อย เขารู้ดีว่าถึงแม้สำนักว่านหลงดูเหมือนจะทรงพลังมาก แต่ความทรงพลังส่วนใหญ่มาจากอำนาจของเงิน
ตอนนี้เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ถ้าสำนักว่านหลงไม่นำเงินไปเคลียร์เรื่องนี้ให้จบ ทหารรับจ้างอีก 30,000 หรือ 40,000 คนที่เหลืออาจจะออกไปจากสำนักว่านหลง
เพราะอย่างไรเสีย ทหารรับจ้างเหล่านี้ไม่มีความภักดีต่อองค์กรของกลุ่มทหารรับจ้างแต่อย่างใด
พวกเขาไม่เหมือนทหารของทุกประเทศ ที่ถูกขับเคลื่อนด้วยความรักชาติ และถึงแม้พวกเขาจะตายอยู่ในสนามรบเพื่อประเทศ พวกเขาก็ไม่มีข้อตำหนิใด ๆ
ทหารรับจ้างเป็นกลุ่มคนที่ทำงานหารายได้โดยสมบูรณ์ พวกเขาทำสิ่งต่าง ๆ เพราะเงินเท่านั้น และพื้นฐานของพวกเขาคือถ้าองค์กรไม่มีเงินจ่าย พวกเขาก็จะทิ้งองค์กรไป
เช่นเดียวกับพนักงานบริษัท เมื่อเจ้านายล้มละลายและไม่มีเงินจ่ายค่าจ้าง พนักงานส่วนใหญ่จะมอบหมายให้ทนายความยื่นฟ้องในขณะที่หางานใหม่เท่านั้น ส่วนการอดทนฝ่าฟันอุปสรรคที่ยากลำบากผ่านไปกับเจ้านายนั้นไม่มีอยู่จริง
ดังนั้นการที่ทหาร 15,000 คนจับกุม จะเป็นบททดสอบครั้งใหญ่สำหรับสำนักว่านหลง
ดังนั้น ลู่เห้าเทียนอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ประมุข ตอนนี้คุณมีวิธีแก้ปัญหาหรือไม่?”
“และการพิจารณาคดีต่อสาธารณชน ก็ต้องดำเนินการตามขั้นตอนปกติ การรวบรวมหลักฐาน หลักฐานคงที่ การฟ้องร้อง และพิจารณาตัดสินคดี อย่างน้อยต้องใช้เวลาหลายเดือน......”
“เมื่อเป็นเช่นนั้น รอผมจัดการธุระของตระกูลเย่ให้เสร็จก่อน จากนั้นผมจะไปที่ตะวันออกกลางเพื่อเจรจากับพวกเขาด้วยตนเอง ทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเรื่องนี้คือการชดเชยให้อีกฝ่ายเป็นเงิน เพื่อให้พวกเขาปล่อยคนทั้งหมด”
ลู่เห้าเทียนพยักหน้าและอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ประมุข เมื่อถึงเวลานั้น คุณจะทำลงโทษพญาหมาป่าเนตรเขียวอย่างไร?”
“เขา?” ว่านพั่วจวินกัดฟันและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ผมจะพาเขากลับมาที่สำนักว่านหลง และผมจะสอบสวนเขาต่อหน้าราชันสงครามและนายพลทั้งหมดด้วยตนเอง และถามเขาว่าทำไมเขาถึงยอมจำนนและทรยศสำนักว่านหลง!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...